O NOSO CORPOPOR DENTRO

•É o conxunto de órganos polos que pasan os alimentos dende que os comemos ata que os expulsamos.

•Os alimentos descompoñense nos nutrientes, que son as substancias útiles para o corpo.

•Está descomposición de nutrientes é a dixestión.

•As partes do aparello dixestivo son: boca, esófago, estómago, intestino groso e delgado e ano.

APARELLO DIXESTIVO

•Os alimentos entran na boca e son triturados polos dentes.

•Fórmase o bolo alimenticio que se vai pola farinxe e o esófago ata o estómago.

•O estómago produce sucos grásticos para seguer a déscomposición do bolo alimenticio.

•Os alimentos van ao intestino delgado onde o fígado e o páncreas verten substancias para completar a dixestión. Aquí é onde os nutrientes pasan ao sangue.

•Os alimentos que non nos serven expulsamolos polasfeces.

A dixestión

•É o conxunto de órganos que nos permiten obter o osíxenoque necesitamos para vivir.

•As partes do aparello dixestivo son nariz, traquea, bronquios e pulmóns.

APARELLO RESPIRATORIO

•Inspiración: O diafragma contráese, ensancha os pulmóns e fai que o aire con osíxeno entre polos conductos respiratorios ata os alveólos.

•Intercambio de gases: En cada alvéolo, o ósíxeno pasa do alvéolo ao sangue e o dióxido de carbono do sangue aoalvéolo.

•Expiración: O diafragma reláxase, estreita os pulmóns e o aire co dióxido de carbono sai dos alvéolos ao exterior.

Como respiramos

•O aparello circulatorio fórmano o corazón, o sangue e os vasos sanguíneos.

•O sangue circula polo noso corpo a través dos vasos sanguíneos.

•Os vasos sanguíneos son as veas, arterias e os vasos capilares.

•O sangue móvese por todo o corpo levando os nutrientes e o osíxeno necesario onde o necesiten: circulación do sangue.

•O corazón é o órgano que impulsa o sangue para que se mova polos vasos sanguíneos.

APARELLO CIRCULATORIO

•É do tamaño dun puño, ten paredes musculares e un interior con catro cavidades.

•Funciona contraéndose e relaxándose, cun ciclo de dúas etapas:

•Relaxación: as cavidades ensánchanse e aspiran o sangue de tres veas: a pulmonar e as dúas veas cavas.

•Contracción: as cavidades do corazón redúcense e o sanguesae por dúas arterias: a pulmonar e a aorta (a todo o corpo).

O corazón

•Formado por dous riles, dous uréteres, a vexiga e a uretra.

•Riles: órganos situados os lados da columna vertebral. Teñenmoitos capilares e uns filtros que separan as substancias de refugodo sangue.

•A cada ril chega unha arteria.

•O ril filtra o sangue e retén as substancias de refugo e algo de auga.

•As substancias de refugo e a auga forman a urina, que sae polos uréteres ata un déposito: a vexiga.

•Cando a vexiga está chea sae a urina ao exterior pola uretra.

AparelloExcretor

O pulso é unha onda que se propaga a través das arterias a cada vez que late o corazón. Algo similar ao que sucede si tiramos unha pedra a un estanque coas suas augas en reposo: fórmanse unhas ondas circulares que se ensanchan hacia as marxes. Cando a sangue sae do corazón, esta onda transmítese a unha velocidade de 11m/s e pódese comprobar na muñeca, na sien ou en outros lugares do corpo. O pulso aumenta co exercicio, posto que o corazón latexa entonces máis depresa para bombear o sangue suficiente para proveer de enerxía os músculos.

En ocasións, as náuseas non son máis que a resposta a un exceso de comida que o estómago non pode admitir. O certo é que no cerebro existe un “centro vomitivo” que recibe sinais de ollos, nariz, lingua, equilibrio e estómago. Por iso, podemos vomitar cando vemos algo que nos repugna, ou ante un sabor ou un olor desagradable, ou cando o noso equilibrio se ve amenazado por un movemento excesivo. Cando estas sinais son moi fortes, prodúcense as contraccións dos músculos abdominais e o contido do estómago veseobrigado a subir polo esófago e a ser expulsado polaboca.

Cando o simple mecanismo das células tapizan as vías respiratorias é incapaz de mantelas limpas, prodúceseun acceso de tos. É decir, nun esforzo respiratorio considerable, expulsamos bruscamente o aire dos pulmóns despois de cerrar casi herméticamente as cordas vocais, aumentando así a presión do interior dos pulmóns e de toda a caixa torácica. Cando ao toser se expulsa o aire, éste sae cunha forza extraordinaria e a unha velocidade que equivaldría a uns 100km/h, e que é suficiente para eliminar calquer corpo exraño que dificulte o paso do aire polas vías respiratorias.

Cando o sangue non leva unha suficiente cantidade de oxíxeno, prodúcese un acto reflexo que consiste en realizar unhainspiración moi profunda, que renovacompletamente o aire en todolos alveolos pulmonares e ao mesmo tempo, remove o sangue estancada nos vasos pulmonares. Esto é o bostezo, algo que realizamos sen apenas darnos conta, pero que é vital para o nosoorganismo.

Simplemente, ocorre que expulsamos coa glotis aberta, un gran volumen de aire que barre por completo os restos do polvo, xérmenes ou outras molestias que poideran localizarse nas vías respiratorias.