Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3
Transcript of Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3
© Familia Católica http://familiacatolica-org.blogspot.com
Este material está preparado por los colaboradores de Familia Católica para apoyar la invitación de nuestro Papa Benedicto a celebrar el Año de la Fe (2012-2013) Este material es para uso familiar, catequético o escolar y sin fines de lucro. Cualquier pregunta sobre este material, nos puedes contactar en [email protected]
Credo - Dios Hijo, parte 2 Apóstoles - Santiago el Mayor Padres - San León Magno Teólogos - San Buenaventura Mujeres de Fe - Santa Juana de Arco Oración - La oración en los escritos de St. Paul
Le
cció
n 2
5:
CR
ED
O,
Re
sú
me
n d
e l
o q
ue
cre
em
os
htt
p:/
/ww
w.b
uenanueva.n
et/
teolo
g_jo
ven/t
eoju
venil/
25_cr
edo_re
sum
encr
eem
osj
uv.h
tml
12
. ¿
Qu
é s
ign
ific
a q
ue
al t
erc
er
día
re
suci
tó d
e e
ntr
e lo
s m
ue
rto
s y
qu
e s
ub
ió a
los
Cie
los?
Q
ue
Jesú
s, t
al c
om
o h
abía
pro
met
ido
y a
nu
nci
ado
, res
uci
tó e
n c
uer
po
y a
lma
glo
rio
sos
al t
erce
r d
ía d
e su
mu
erte
: e
s la
Res
urr
ecci
ón
del
Señ
or.
Y q
ue
un
os
40
día
s d
esp
ués
de
esta
rse
apar
ecie
nd
o r
esu
cita
do
a s
us
Ap
óst
ole
s y
dis
cíp
ulo
s, s
ub
ió a
los
Cie
los:
es
la A
scen
sió
n d
el S
eño
r.
13
. ¿
Qu
é s
ign
ific
a q
ue
est
á se
nta
do
a la
de
rech
a d
e D
ios
Pad
re T
od
op
od
ero
so?
Q
ué
Jesú
s, p
orq
ue
es D
ios,
tie
ne
el m
ism
o p
od
er q
ue
Dio
s P
adre
. S
ign
ific
a q
ue
tam
bié
n e
s To
do
po
der
oso
. P
or
eso
se
sien
ta a
l lad
o d
el P
adre
. Y
esta
r se
nta
do
a la
der
ech
a si
gnif
ica
qu
e ti
ene
el p
od
er d
e se
r R
ey y
Señ
or
de
tod
o e
l u
niv
erso
.
14
. ¿
Qu
é s
ign
ific
a q
ue
de
sde
allí
ha
de
ve
nir
a ju
zgar
a v
ivo
s y
mu
ert
os?
Q
ue
un
día
, el d
ía d
el f
in d
el m
un
do
, Jes
ucr
isto
vo
lver
á gl
ori
oso
co
mo
Ju
ez.
En
ese
mis
mo
inst
ante
su
ced
erá
la
resu
rrec
ció
n d
e lo
s m
uer
tos
y te
nd
rá lu
gar
el J
uic
io F
inal
o J
uic
io U
niv
ersa
l.
De
l C
AT
EC
ISM
O D
E L
A I
GLE
SIA
CA
TÓ
LIC
A
htt
p:/
/ww
w.a
nnusf
idei.va/c
onte
nt/
novaevangeliz
atio/e
s/cr
edo/c
ate
chis
mo-c
hie
sa-c
att
olic
a.h
tml
65
6 L
a f
e en
la R
esu
rrec
ció
n t
ien
e p
or
ob
jeto
un
aco
nte
cim
ien
to a
la v
ez h
istó
rica
men
te a
test
igu
ad
o p
or
los
dis
cíp
ulo
s q
ue
se e
nco
ntr
aro
n r
ealm
ente
co
n e
l Res
uci
tad
o, y
mis
teri
osa
men
te t
ran
scen
den
te e
n c
ua
nto
en
tra
da
de
la
hu
ma
nid
ad
de
Cri
sto
en
la g
lori
a d
e D
ios.
6
57
El s
epu
lcro
va
cío
y la
s ve
nd
as
en e
l su
elo
sig
nif
ica
n p
or
sí m
ism
as
qu
e el
cu
erp
o d
e C
rist
o h
a e
sca
pa
do
po
r el
po
der
d
e D
ios
de
las
ata
du
ras
de
la m
uer
te y
de
la c
orr
up
ció
n .
Pre
pa
ran
a lo
s d
iscí
pu
los
pa
ra s
u e
ncu
entr
o c
on
el R
esu
cita
do
. 6
58
Cri
sto
, "el
pri
mo
gén
ito
de
entr
e lo
s m
uer
tos"
(C
ol 1
, 18
), e
s el
pri
nci
pio
de
nu
estr
a p
rop
ia r
esu
rrec
ció
n, y
a d
esd
e a
ho
ra p
or
la ju
stif
ica
ció
n d
e n
ues
tra
alm
a (
cf. R
m 6
, 4),
má
s ta
rde
po
r la
viv
ific
aci
ón
de
nu
estr
o c
uer
po
(cf
. R
m 8
, 11
).
68
0 C
rist
o, e
l Señ
or,
rei
na
ya
po
r la
Igle
sia
, per
o t
od
aví
a n
o le
est
án
so
met
ida
s to
da
s la
s co
sas
de
este
mu
nd
o. E
l tr
iun
fo d
el R
ein
o d
e C
rist
o n
o t
end
rá lu
ga
r si
n u
n ú
ltim
o a
salt
o d
e la
s fu
erza
s d
el m
al.
6
81
El d
ía d
el J
uic
io, a
l fin
del
mu
nd
o, C
rist
o v
end
rá e
n la
glo
ria
pa
ra ll
eva
r a
ca
bo
el t
riu
nfo
def
init
ivo
del
bie
n s
ob
re e
l m
al q
ue,
co
mo
el t
rig
o y
la c
iza
ña
, ha
brá
n c
reci
do
jun
tos
en e
l cu
rso
de
la h
isto
ria
. 6
82
Cri
sto
glo
rio
so, a
l ven
ir a
l fin
al d
e lo
s ti
emp
os
a ju
zga
r a
viv
os
y m
uer
tos,
rev
ela
rá la
dis
po
sici
ón
sec
reta
de
los
cora
zon
es y
ret
rib
uir
á a
ca
da
ho
mb
re s
egú
n s
us
ob
ras
y se
gú
n s
u a
cep
taci
ón
o s
u r
ech
azo
de
la g
raci
a.
BEN
EDIC
TO X
VI
AU
DIE
NC
IA G
ENER
AL
Mié
rco
les
21
de
jun
io d
e 2
00
6
San
tiag
o e
l May
or
Hem
os
hab
lad
o d
e sa
n P
edro
y d
e su
her
man
o A
nd
rés.
Ho
y h
abla
mo
s d
el a
pó
sto
l San
tiag
o.
Las
lista
s b
íblic
as d
e lo
s D
oce
men
cio
nan
do
s p
erso
nas
co
n e
ste
no
mb
re:
San
tiag
o, e
l hijo
de
Zeb
edeo
, y
San
tiag
o, e
l hijo
de
Alf
eo
(cf.
Mc
3, 1
7-1
8; M
t 1
0, 2
-3),
qu
e p
or
lo g
ener
al s
e d
isti
ngu
en c
on
los
apel
ativ
os
de
San
tiag
o e
l May
or
y Sa
nti
ago
el M
eno
r.
Cie
rtam
ente
, es
tas
des
ign
acio
nes
no
pre
ten
den
med
ir s
u s
anti
dad
, sin
o s
ólo
co
nst
atar
la d
iver
sa im
po
rtan
cia
qu
e re
cib
en e
n lo
s es
crit
os
del
Nu
evo
Tes
tam
ento
y, e
n p
arti
cula
r, e
n e
l mar
co d
e la
vid
a te
rren
a d
e Je
sús.
Ho
y d
edic
amo
s n
ues
tra
aten
ció
n a
l pri
mer
o
de
esto
s d
os
per
son
ajes
ho
mó
nim
os.
El
no
mb
re S
anti
ago
es
la t
rad
ucc
ión
de
Iáko
bo
s, t
rasl
iter
ació
n g
rieg
a d
el n
om
bre
del
cél
ebre
pat
riar
ca J
aco
b. E
l ap
óst
ol a
sí ll
amad
o
es h
erm
ano
de
Juan
, y e
n la
s lis
tas
a la
s q
ue
no
s h
emo
s re
feri
do
ocu
pa
el s
egu
nd
o lu
gar
inm
edia
tam
ente
des
pu
és d
e P
edro
, co
mo
en
el e
van
gelio
seg
ún
san
Mar
cos
(cf.
Mc
3, 1
7),
o e
l ter
cer
luga
r d
esp
ués
de
Ped
ro y
An
dré
s en
los
evan
gelio
s se
gún
san
Mat
eo
(cf.
Mt
10
, 2)
y sa
n L
uca
s (c
f. L
c 6
, 14
), m
ien
tras
qu
e en
los
Hec
ho
s d
e lo
s A
pó
sto
les
es m
enci
on
ado
des
pu
és d
e P
edro
y J
uan
(c
f. H
ch 1
, 13
). E
ste
San
tiag
o, j
un
tam
ente
co
n P
edro
y J
uan
, per
ten
ece
al g
rup
o d
e lo
s tr
es d
iscí
pu
los
pri
vile
giad
os
qu
e fu
ero
n
adm
itid
os
po
r Je
sús
a lo
s m
om
ento
s im
po
rtan
tes
de
su v
ida.
Sa
nti
ago
pu
do
par
tici
par
, ju
nta
men
te c
on
Ped
ro y
Ju
an, e
n e
l mo
men
to d
e la
ago
nía
de
Jesú
s en
el h
uer
to d
e G
etse
man
í y e
n e
l ac
on
teci
mie
nto
de
la T
ran
sfig
ura
ció
n d
e Je
sús.
Se
trat
a, p
or
tan
to, d
e si
tuac
ion
es m
uy
div
ersa
s en
tre
sí:
en
un
cas
o, S
anti
ago
, co
n
los
otr
os
do
s A
pó
sto
les,
exp
erim
enta
la g
lori
a d
el S
eño
r, lo
ve
con
vers
and
o c
on
Mo
isés
y E
lías,
y v
e có
mo
se
tras
luce
el e
sple
nd
or
div
ino
en
Jes
ús;
en
el o
tro
, se
encu
entr
a an
te e
l su
frim
ien
to y
la h
um
illac
ión
, ve
co
n s
us
pro
pio
s o
jos
cóm
o e
l Hijo
de
Dio
s se
h
um
illa
hac
ién
do
se o
bed
ien
te h
asta
la m
uer
te.
C
iert
amen
te,
la s
egu
nd
a ex
per
ien
cia
con
stit
uyó
par
a él
un
a o
casi
ón
de
mad
ura
ció
n e
n la
fe,
par
a co
rreg
ir la
inte
rpre
taci
ón
u
nila
tera
l, tr
iun
falis
ta,
de
la p
rim
era:
tu
vo q
ue
visl
um
bra
r q
ue
el M
esía
s, e
sper
ado
po
r el
pu
eblo
ju
dío
co
mo
un
tri
un
fad
or,
en
re
alid
ad n
o s
ólo
est
aba
rod
ead
o d
e h
on
or
y d
e gl
ori
a, s
ino
tam
bié
n d
e su
frim
ien
tos
y d
ebili
dad
. La
glo
ria
de
Cri
sto
se
real
iza
pre
cisa
men
te e
n la
cru
z, p
arti
cip
and
o e
n n
ues
tro
s su
frim
ien
tos.
Es
ta m
adu
raci
ón
de
la f
e fu
e lle
vad
a a
cab
o e
n p
len
itu
d p
or
el E
spír
itu
San
to e
n P
ente
cost
és, d
e fo
rma
qu
e Sa
nti
ago
, cu
and
o ll
egó
el
mo
men
to d
el t
esti
mo
nio
su
pre
mo
, no
se
ech
ó a
trás
. Al i
nic
io d
e lo
s añ
os
40
del
sig
lo I
, el r
ey H
ero
des
Agr
ipa,
nie
to d
e H
ero
des
el
Gra
nd
e, c
om
o n
os
info
rma
san
Lu
cas
(Hch
12
, 1-2
). L
a co
nci
sió
n d
e la
no
tici
a, q
ue
no
da
nin
gún
det
alle
nar
rati
vo, p
on
e d
e m
anif
iest
o, p
or
un
a p
arte
, qu
e p
ara
los
cris
tian
os
era
no
rmal
dar
tes
tim
on
io d
el S
eño
r co
n la
pro
pia
vid
a; y
, po
r o
tra,
qu
e Sa
nti
ago
o
cup
aba
un
a p
osi
ció
n d
esta
cad
a en
la Ig
lesi
a d
e Je
rusa
lén
, en
tre
otr
as c
ausa
s p
or
el p
apel
qu
e h
abía
des
emp
eñad
o d
ura
nte
la
exis
ten
cia
terr
ena
de
Jesú
s.
Un
a tr
adic
ión
su
cesi
va, q
ue
se r
emo
nta
al m
eno
s a
san
Isid
oro
de
Sevi
lla,
hab
la d
e u
na
esta
nci
a su
ya e
n E
spañ
a p
ara
evan
geliz
ar e
sa
imp
ort
ante
reg
ión
del
imp
erio
ro
man
o. E
n c
amb
io, s
egú
n o
tra
trad
ició
n, s
u c
uer
po
hab
ría
sid
o t
rasl
adad
o a
Esp
aña,
a la
ciu
dad
de
San
tiag
o d
e C
om
po
stel
a. C
om
o t
od
os
sab
emo
s, e
se lu
gar
se c
on
virt
ió e
n o
bje
to d
e gr
an v
ener
ació
n y
sig
ue
sien
do
met
a d
e n
um
ero
sas
per
egri
nac
ion
es,
no
só
lo p
roce
den
tes
de
Euro
pa
sin
o t
amb
ién
de
tod
o e
l mu
nd
o.
Así
se
exp
lica
la r
epre
sen
taci
ón
ic
on
ogr
áfic
a d
e Sa
nti
ago
co
n e
l bas
tón
del
per
egri
no
y e
l ro
llo d
el E
van
gelio
, car
acte
ríst
icas
del
ap
óst
ol i
tin
eran
te y
ded
icad
o a
l an
un
cio
de
la "
bu
ena
nu
eva"
, y
cara
cter
ísti
cas
de
la p
ereg
rin
ació
n d
e la
vid
a cr
isti
ana.
P
or
con
sigu
ien
te,
de
San
tiag
o p
od
emo
s ap
ren
der
mu
chas
co
sas:
la
pro
nti
tud
par
a ac
oge
r la
llam
ada
del
Señ
or
incl
uso
cu
and
o n
os
pid
e q
ue
dej
emo
s la
"b
arca
" d
e n
ues
tras
seg
uri
dad
es h
um
anas
, el e
ntu
sias
mo
al s
egu
irlo
po
r lo
s ca
min
os
qu
e él
no
s se
ñal
a m
ás a
llá
de
nu
estr
a p
resu
nci
ón
ilu
sori
a, la
dis
po
nib
ilid
ad p
ara
dar
tes
tim
on
io d
e él
co
n v
alen
tía,
si f
uer
a n
eces
ario
has
ta e
l sac
rifi
cio
su
pre
mo
de
la v
ida.
Así
, San
tiag
o e
l May
or
se n
os
pre
sen
ta c
om
o e
jem
plo
elo
cuen
te d
e ad
hes
ión
gen
ero
sa a
Cri
sto
. Él,
qu
e al
inic
io
hab
ía p
edid
o,
a tr
avés
de
su m
adre
, sen
tars
e co
n s
u h
erm
ano
jun
to a
l Mae
stro
en
su
rei
no
, fu
e p
reci
sam
ente
el p
rim
ero
en
beb
er
el
cáliz
de
la p
asió
n, e
n c
om
par
tir
con
los
Ap
óst
ole
s el
mar
tiri
o.
Y
al f
inal
, res
um
ien
do
to
do
, po
dem
os
dec
ir q
ue
el c
amin
o n
o s
ólo
ext
erio
r si
no
so
bre
to
do
inte
rio
r, d
esd
e el
mo
nte
de
la
Tran
sfig
ura
ció
n h
asta
el m
on
te d
e la
ago
nía
, sim
bo
liza
tod
a la
per
egri
nac
ión
de
la v
ida
cris
tian
a, e
ntr
e la
s p
erse
cuci
on
es d
el m
un
do
y
los
con
suel
os
de
Dio
s, c
om
o d
ice
el c
on
cilio
Vat
ican
o II
. Sig
uie
nd
o a
Jes
ús
com
o S
anti
ago
, sab
emo
s, in
clu
so e
n m
edio
de
las
dif
icu
ltad
es,
qu
e va
mo
s p
or
el b
uen
cam
ino
. h
ttp
://w
ww
.vat
ican
.va/
ho
ly_f
ath
er/b
ened
ict_
xvi/
aud
ien
ces/
20
06
/do
cum
ents
/hf_
ben
-xvi
_au
d_2
00
60
62
1_s
p.h
tml
BEN
EDIC
TO X
VI
A
UD
IEN
CIA
GEN
ERA
L
Mié
rco
les
5 d
e m
arz
o d
e 2
00
8
San
Le
ón
Mag
no
Q
uer
ido
s h
erm
an
os
y h
erm
an
as:
…
ho
y va
mo
s a
con
sid
erar
la f
igu
ra d
e u
n P
apa
qu
e en
17
54
fu
e p
rocl
amad
o p
or
Ben
edic
to X
IV d
oct
or
de
la Ig
lesi
a: s
e tr
ata
de
san
Le
ón
Mag
no
. Co
mo
ind
ica
el a
pel
ativ
o q
ue
pro
nto
le a
trib
uyó
la t
rad
ició
n, f
ue
verd
ader
amen
te u
no
de
los
más
gra
nd
es P
on
tífi
ces
qu
e h
an h
on
rad
o la
Sed
e d
e R
om
a, c
on
trib
uye
nd
o e
n g
ran
med
ida
a re
forz
ar s
u a
uto
rid
ad y
pre
stig
io.
Pri
mer
Ob
isp
o d
e R
om
a q
ue
llevó
el n
om
bre
de
Leó
n, a
do
pta
do
des
pu
és p
or
otr
os
do
ce S
um
os
Po
ntí
fice
s, e
s ta
mb
ién
el p
rim
er P
apa
cuya
pre
dic
ació
n, d
irig
ida
al p
ueb
lo q
ue
le r
od
eab
a d
ura
nte
las
cele
bra
cio
nes
, h
a lle
gad
o h
asta
no
sotr
os.
Vie
ne
esp
on
tán
eam
ente
a la
men
te s
u r
ecu
erd
o
en e
l co
nte
xto
de
las
actu
ales
au
die
nci
as g
ener
ales
del
mié
rco
les,
cit
as q
ue
en lo
s ú
ltim
os
dec
enio
s se
han
co
nve
rtid
o p
ara
el
Ob
isp
o d
e R
om
a en
un
a fo
rma
hab
itu
al d
e en
cuen
tro
co
n lo
s fi
eles
y c
on
nu
mer
oso
s vi
sita
nte
s p
roce
den
tes
de
tod
as la
s p
arte
s d
el m
un
do
. Sa
n L
eón
era
ori
gin
ario
de
la T
usc
ia. F
ue
diá
con
o d
e la
Igle
sia
de
Ro
ma
en t
orn
o a
l añ
o 4
30
… P
ero
en
el v
eran
o d
e aq
uel
añ
o (
44
0),
el
Pap
a Si
xto
III…
fal
leci
ó; y
co
mo
su
su
ceso
r fu
e el
egid
o p
reci
sam
ente
san
Leó
n, q
ue
reci
bió
la n
oti
cia
mie
ntr
as d
esem
peñ
aba
su
mis
ión
de
paz
en
la G
alia
. Tra
s re
gres
ar a
Ro
ma,
el n
uev
o P
apa
fue
con
sagr
ado
el 2
9 d
e se
pti
emb
re d
el a
ño
44
0. A
sí in
ició
su
p
on
tifi
cad
o, q
ue
du
ró m
ás d
e 2
1 a
ño
s y
qu
e h
a si
do
sin
du
da
un
o d
e lo
s m
ás im
po
rtan
tes
en la
his
tori
a d
e la
Igle
sia.
Al m
ori
r, e
l 10
d
e n
ovi
emb
re d
el a
ño
46
1, e
l Pap
a fu
e se
pu
ltad
o ju
nto
a la
tu
mb
a d
e sa
n P
edro
. Su
s re
liqu
ias
se c
on
serv
an t
od
avía
ho
y en
un
o d
e lo
s al
tare
s d
e la
bas
ílica
vat
ican
a.
El P
apa
san
Leó
n v
ivió
en
tie
mp
os
sum
amen
te d
ifíc
iles:
las
rep
etid
as in
vasi
on
es b
árb
aras
, el p
rogr
esiv
o d
ebili
tam
ien
to d
e la
au
tori
dad
imp
eria
l en
Occ
iden
te y
un
a la
rga
cris
is s
oci
al h
abía
n o
blig
ado
al O
bis
po
de
Ro
ma…
Es
fam
oso
un
ep
iso
dio
de
la v
ida
de
san
Leó
n. S
e re
mo
nta
al a
ño
45
2, c
uan
do
el P
apa
en M
antu
a, ju
nto
a u
na
del
egac
ión
ro
man
a, s
alió
al e
ncu
entr
o d
e A
tila
, el j
efe
de
los
hu
no
s, y
lo c
on
ven
ció
de
qu
e n
o c
on
tin
uar
a la
gu
erra
de
inva
sió
n c
on
la q
ue
ya h
abía
dev
asta
do
las
regi
on
es d
el n
ord
este
de
Ital
ia. D
e es
te m
od
o s
alvó
al r
esto
de
la p
enín
sula
. Es
te im
po
rtan
te a
con
teci
mie
nto
pro
nto
se
hiz
o m
emo
rab
le y
per
man
ece
com
o
un
sig
no
em
ble
mát
ico
de
la a
cció
n d
e p
az ll
evad
a a
cab
o p
or
el P
on
tífi
ce.
No
fu
e ta
n p
osi
tivo
, p
or
des
grac
ia, t
res
año
s d
esp
ués
, el
res
ult
ado
de
otr
a in
icia
tiva
del
Pap
a, q
ue
de
tod
os
mo
do
s m
anif
estó
un
a va
len
tía
qu
e to
dav
ía h
oy
no
s so
rpre
nd
e: e
n la
pri
mav
era
del
añ
o 4
55
, san
Leó
n n
o lo
gró
imp
edir
qu
e lo
s vá
nd
alo
s d
e G
ense
rico
, tr
as ll
egar
a la
s p
uer
tas
de
Ro
ma,
inva
die
ran
la c
iud
ad in
def
ensa
, q
ue
fue
saq
uea
da
du
ran
te d
os
sem
anas
. Sin
em
bar
go, e
l ges
to
del
Pap
a q
ue,
iner
me
y ro
dea
do
de
su c
lero
, sal
ió a
l en
cuen
tro
del
inva
sor
par
a p
edir
le q
ue
se d
etu
vier
a, im
pid
ió a
l men
os
qu
e R
om
a fu
era
ince
nd
iad
a y
logr
ó q
ue
no
fu
eran
saq
uea
das
las
bas
ílica
s d
e Sa
n P
edro
, San
Pab
lo y
San
Ju
an, e
n la
s q
ue
se r
efu
gió
p
arte
de
la p
ob
laci
ón
ate
rro
riza
da.
C
on
oce
mo
s b
ien
la a
cció
n d
el P
apa
san
Leó
n g
raci
as a
su
s h
erm
osí
sim
os
serm
on
es —
se h
an c
on
serv
ado
cas
i cie
n e
n u
n la
tín
es
plé
nd
ido
y c
laro
— y
gra
cias
a s
us
cart
as, u
nas
cie
nto
cin
cuen
ta…
. Est
e co
nci
lio, q
ue
tuvo
luga
r en
el a
ño
45
1, c
on
35
0 o
bis
po
s p
arti
cip
ante
s, f
ue
la a
sam
ble
a m
ás im
po
rtan
te c
eleb
rad
a h
asta
en
ton
ces
en la
his
tori
a d
e la
Igle
sia.
Cal
ced
on
ia r
epre
sen
ta la
met
a se
gura
de
la c
rist
olo
gía
de
los
tres
co
nci
lios
ecu
mén
ico
s an
teri
ore
s: e
l de
Nic
ea, d
el a
ño
32
5; e
l de
Co
nst
anti
no
pla
, del
añ
o 3
81
; y
el d
e Éf
eso
, del
añ
o 4
31
. Ya
en e
l sig
lo V
I est
os
cuat
ro c
on
cilio
s, q
ue
resu
men
la f
e d
e la
Igle
sia
anti
gua,
fu
ero
n c
om
par
ado
s a
los
cuat
ro E
van
gelio
s: lo
afi
rma
san
Gre
gori
o M
agn
o e
n u
na
fam
osa
car
ta (I
, 24
), e
n la
qu
e d
ecla
ra q
ue
«ac
oge
y v
ener
a lo
s cu
atro
co
nci
lios
com
o lo
s cu
atro
lib
ros
del
san
to E
van
gelio
», p
orq
ue
sob
re e
llos
—si
gue
exp
lican
do
san
Gre
gori
o—
«se
ele
va la
es
tru
ctu
ra d
e la
san
ta f
e, c
om
o s
ob
re u
na
pie
dra
cu
adra
da»
. El c
on
cilio
de
Cal
ced
on
ia, a
l rec
haz
ar la
her
ejía
de
Euti
qu
es,
qu
e n
egab
a la
ver
dad
era
nat
ura
leza
hu
man
a d
el H
ijo d
e D
ios,
afi
rmó
la u
nió
n e
n s
u ú
nic
a P
erso
na,
sin
co
nfu
sió
n n
i sep
arac
ión
, de
las
do
s n
atu
rale
zas
hu
man
a y
div
ina.
Es
ta f
e en
Jes
ucr
isto
, ver
dad
ero
Dio
s y
verd
ader
o h
om
bre
, fu
e af
irm
ada
po
r el
Pap
a en
un
imp
ort
ante
tex
to d
oct
rin
al d
irig
ido
al
ob
isp
o d
e C
on
stan
tin
op
la, e
l así
llam
ado
«To
mo
a F
lavi
ano
», q
ue
al s
er le
ído
en
Cal
ced
on
ia, f
ue
aco
gid
o p
or
los
ob
isp
os
pre
sen
tes
con
un
a ac
lam
ació
n e
locu
ente
, reg
istr
ada
en la
s ac
tas
del
Co
nci
lio:
«P
edro
ha
hab
lad
o p
or
la b
oca
de
Leó
n»
, exc
lam
aro
n a
l u
nís
on
o lo
s p
adre
s co
nci
liare
s. S
ob
re t
od
o a
par
tir
de
esa
inte
rven
ció
n,
y d
e o
tras
rea
lizad
as d
ura
nte
la c
on
tro
vers
ia c
rist
oló
gica
d
e aq
uel
los
año
s, r
esu
lta
evid
ente
qu
e el
Pap
a se
ntí
a co
n p
arti
cula
r u
rgen
cia
la r
esp
on
sab
ilid
ad d
el S
uce
sor
de
Ped
ro, c
uyo
pap
el
es ú
nic
o e
n la
Igle
sia,
pu
es «
a u
n s
olo
ap
óst
ol s
e le
co
nfí
a lo
qu
e a
tod
os
los
apó
sto
les
se c
om
un
ica»
, co
mo
afi
rma
san
Leó
n e
n u
no
d
e su
s se
rmo
nes
co
n m
oti
vo d
e la
fie
sta
de
San
Ped
ro y
San
Pab
lo (
83
, 2).
Se
en
fren
tó a
las
sup
erst
icio
nes
pag
anas
y a
la a
cció
n d
e lo
s gr
up
os
man
iqu
eos.
Vin
culó
la li
turg
ia a
la v
ida
dia
ria
de
los
cris
tian
os:
p
or
ejem
plo
, un
ien
do
la p
ráct
ica
del
ayu
no
co
n la
car
idad
y la
lim
osn
a, s
ob
re t
od
o c
on
mo
tivo
de
las
Cu
atr
o t
émp
ora
s, q
ue
mar
can
en
el t
ran
scu
rso
del
añ
o e
l cam
bio
de
las
esta
cio
nes
. En
par
ticu
lar,
san
Leó
n M
agn
o e
nse
ñó
a s
us
fiel
es —
y su
s p
alab
ras
sigu
en s
ien
do
vál
idas
par
a n
oso
tro
s— q
ue
la li
turg
ia c
rist
ian
a n
o e
s el
rec
uer
do
de
aco
nte
cim
ien
tos
pas
ado
s, s
ino
la a
ctu
aliz
ació
n d
e re
alid
ades
invi
sib
les
qu
e ac
túan
en
la v
ida
de
cad
a u
no
. Lo
su
bra
ya e
n u
n s
erm
ón
(6
4, 1
-2)
a p
rop
ósi
to d
e la
Pas
cua,
qu
e d
ebe
cele
bra
rse
en t
od
o t
iem
po
del
añ
o, «
no
co
mo
alg
o d
el p
asad
o,
sin
o m
ás b
ien
co
mo
un
aco
nte
cim
ien
to d
el p
rese
nte
».
Es
te e
s el
mis
teri
o c
rist
oló
gico
al q
ue
san
Leó
n M
agn
o, c
on
su
car
ta a
l co
nci
lio d
e Éf
eso
, dio
un
a co
ntr
ibu
ció
n e
fica
z y
esen
cial
, co
nfi
rman
do
par
a to
do
s lo
s ti
emp
os,
a t
ravé
s d
e es
e co
nci
lio, l
o q
ue
dijo
san
Ped
ro e
n C
esar
ea d
e Fi
lipo
. C
on
Ped
ro y
co
mo
Ped
ro
con
fesó
: «Tú
ere
s el
Cri
sto
, el H
ijo d
e D
ios
vivo
». P
or
este
mo
tivo
, al s
er a
la v
ez D
ios
y h
om
bre
, «n
o e
s aj
eno
al g
éner
o h
um
ano
, p
ero
es
ajen
o a
l pec
ado
» (
cf. S
erm
. 64
). C
on
la f
uer
za d
e es
ta f
e cr
isto
lógi
ca, f
ue
un
gra
n m
ensa
jero
de
paz
y d
e am
or.
Así
no
s m
ues
tra
el c
amin
o: e
n la
fe
apre
nd
emo
s la
car
idad
. Po
r ta
nto
, co
n s
an L
eón
Mag
no
, ap
ren
dam
os
a cr
eer
en C
rist
o, v
erd
ader
o D
ios
y ve
rdad
ero
ho
mb
re, y
a v
ivir
est
a fe
cad
a d
ía e
n la
acc
ión
po
r la
paz
y e
n e
l am
or
al p
rójim
o.
htt
p:/
/ww
w.v
atic
an.v
a/h
oly
_fat
her
/ben
edic
t_xv
i/au
die
nce
s/2
00
8/d
ocu
men
ts/h
f_b
en-x
vi_a
ud
_20
08
03
05
_sp
.htm
l
BEN
EDIC
TO X
VI
A
UD
IEN
CIA
GEN
ERA
L
Mié
rco
les
17
de
ma
rzo
de
20
10
Sa
n B
uen
ave
ntu
ra
… q
uie
ro p
rofu
nd
izar
jun
to c
on
vo
sotr
os
en o
tro
s as
pec
tos
de
la d
oct
rin
a d
e sa
n B
uen
aven
tura
de
Bag
no
regi
o. S
e tr
ata
de
un
em
inen
te t
eólo
go, q
ue
mer
ece
ser
pu
esto
al l
ado
de
otr
o g
ran
dís
imo
pen
sad
or
con
tem
po
rán
eo s
uyo
, san
to T
om
ás d
e A
qu
ino
...
tan
to
san
Bu
enav
entu
ra, f
ran
cisc
ano
, co
mo
san
to T
om
ás, d
om
inic
o, p
erte
nec
ían
a la
s Ó
rden
es M
end
ican
tes
qu
e, c
on
su
loza
nía
esp
irit
ual
, co
mo
rec
ord
é en
cat
equ
esis
an
teri
ore
s, e
n e
l sig
lo X
III r
eno
varo
n t
od
a la
Igle
sia
y at
raje
ron
a n
um
ero
sos
segu
ido
res.
Am
bo
s si
rvie
ron
a
la Ig
lesi
a co
n d
ilige
nci
a, c
on
pas
ión
y c
on
am
or,
has
ta t
al p
un
to q
ue
fuer
on
invi
tad
os
a p
arti
cip
ar e
n e
l co
nci
lio e
cum
énic
o d
e Ly
on
en
12
74
, el m
ism
o a
ño
en
qu
e m
uri
ero
n:
san
to T
om
ás m
ien
tras
via
jab
a h
acia
Lyo
n, y
san
Bu
enav
entu
ra d
ura
nte
los
trab
ajo
s d
e es
e co
nci
lio. T
amb
ién
en
la p
laza
de
San
Ped
ro la
s es
tatu
as d
e lo
s d
os
san
tos
ocu
pan
un
a p
osi
ció
n p
aral
ela,
sit
uad
as p
reci
sam
ente
al i
nic
io
de
la C
olu
mn
ata
par
tien
do
de
la f
ach
ada
de
la b
asíli
ca v
atic
ana:
un
a en
el b
razo
de
la iz
qu
ierd
a y
la o
tra
en e
l bra
zo d
e la
der
ech
a. A
p
esar
de
tod
os
esto
s as
pec
tos,
en
est
os
do
s gr
and
es s
anto
s p
od
emo
s o
bse
rvar
do
s en
foq
ues
dis
tin
tos
ante
la in
vest
igac
ión
filo
sófi
ca y
te
oló
gica
…
Qu
iero
co
men
tar
bre
vem
ente
alg
un
as d
e es
tas
dif
eren
cias
. U
na
pri
mer
a d
ifer
enci
a co
nci
ern
e al
co
nce
pto
de
teo
logí
a. A
mb
os
do
cto
res
se p
regu
nta
n s
i la
teo
logí
a es
un
a ci
enci
a p
ráct
ica
o u
na
cien
cia
teó
rica
, esp
ecu
lati
va.
San
to T
om
ás r
efle
xio
na
sob
re d
os
po
sib
les
resp
ues
tas
op
ues
tas.
La
pri
mer
a d
ice:
la t
eolo
gía
es r
efle
xió
n
sob
re la
fe,
y e
l ob
jeti
vo d
e la
fe
es q
ue
el h
om
bre
lleg
ue
a se
r b
uen
o, q
ue
viva
seg
ún
la v
olu
nta
d d
e D
ios.
Po
r lo
tan
to, e
l o
bje
tivo
de
la t
eolo
gía
deb
ería
ser
gu
iar
po
r el
cam
ino
rec
to, b
uen
o;
po
r co
nsi
guie
nte
, en
el f
on
do
es
un
a ci
enci
a p
ráct
ica.
La
otr
a p
osi
ció
n d
ice:
la
teo
logí
a in
ten
ta c
on
oce
r a
Dio
s. N
oso
tro
s so
mo
s o
bra
de
Dio
s; D
ios
está
po
r en
cim
a d
e n
ues
tro
ob
rar.
Dio
s re
aliz
a en
no
sotr
os
el
ob
rar
just
o. P
or
tan
to, s
ub
stan
cial
men
te y
a n
o s
e tr
ata
de
nu
estr
o o
bra
r, s
ino
de
con
oce
r a
Dio
s y
no
de
nu
estr
o a
ctu
ar. L
a co
ncl
usi
ón
d
e sa
nto
To
más
es:
la t
eolo
gía
imp
lica
amb
os
asp
ecto
s: e
s te
óri
ca, i
nte
nta
co
no
cer
cad
a ve
z m
ás a
Dio
s, y
es
prá
ctic
a: in
ten
ta o
rien
tar
nu
estr
a vi
da
hac
ia e
l bie
n. P
ero
la p
rim
acía
co
rres
po
nd
e al
co
no
cim
ien
to: s
ob
re t
od
o d
ebem
os
con
oce
r a
Dio
s, d
esp
ués
sig
ue
ob
rar
segú
n D
ios
(Su
mm
a T
heo
log
iae
I q. 1
, art
. 4).
La
res
pu
esta
de
san
Bu
enav
entu
ra e
s m
uy
par
ecid
a, p
ero
los
mat
ices
so
n d
isti
nto
s. S
an B
uen
aven
tura
co
no
ce lo
s m
ism
os
argu
men
tos
en u
na
y o
tra
dir
ecci
ón
, co
mo
san
to T
om
ás, p
ero
par
a re
spo
nd
er a
la p
regu
nta
de
si la
teo
logí
a es
un
a ci
enci
a p
ráct
ica
o t
eóri
ca, h
ace
tres
dis
tin
cio
nes
: am
plía
la a
lter
nat
iva
entr
e te
óri
co (
pri
mac
ía d
el c
on
oci
mie
nto
) y
prá
ctic
o (
pri
mac
ía d
e la
pra
xis)
, añ
adie
nd
o u
na
terc
era
acti
tud
, qu
e lla
ma
"sap
ien
cial
" y
afir
man
do
qu
e la
sab
idu
ría
abar
ca a
mb
os
asp
ecto
s. Y
pro
sigu
e: la
sab
idu
ría
bu
sca
la
con
tem
pla
ció
n (
com
o la
fo
rma
más
alt
a d
el c
on
oci
mie
nto
) y
tien
e co
mo
inte
nci
ón
"u
t b
on
i fia
mu
s", q
ue
llegu
emo
s a
ser
bu
eno
s,
sob
re t
od
o e
sto
: ser
bu
eno
s (c
f. B
revi
loq
uiu
m, P
rólo
go, 5
). D
esp
ués
añ
ade:
"La
fe
está
en
el i
nte
lect
o,
de
mo
do
qu
e p
rovo
ca e
l afe
cto
. P
or
ejem
plo
: co
no
cer
qu
e C
rist
o h
a m
uer
to "
po
r n
oso
tro
s" n
o s
e q
ued
a en
co
no
cim
ien
to, s
ino
qu
e n
eces
aria
men
te s
e co
nvi
erte
en
af
ecto
, en
am
or"
(P
roem
ium
in I
Sen
t., q
. 3).
En
co
nse
cuen
cia,
san
to T
om
ás y
san
Bu
enav
entu
ra d
efin
en d
e m
aner
a d
ifer
ente
el d
esti
no
últ
imo
del
ho
mb
re, s
u f
elic
idad
ple
na:
p
ara
san
to T
om
ás e
l fin
su
pre
mo
, al c
ual
se
dir
ige
nu
estr
o d
eseo
, es
ver
a D
ios.
En
est
e ac
to s
enci
llo d
e ve
r a
Dio
s en
cuen
tran
so
luci
ón
to
do
s lo
s p
rob
lem
as:
som
os
felic
es, n
o e
s n
eces
ario
nad
a m
ás. P
ara
san
Bu
enav
entu
ra, e
n c
amb
io, e
l des
tin
o ú
ltim
o d
el h
om
bre
es
amar
a D
ios,
el e
ncu
entr
o y
la u
nió
n d
e su
am
or
y d
el n
ues
tro
. Par
a él
est
a es
la d
efin
ició
n m
ás a
dec
uad
a d
e n
ues
tra
felic
ida
d.
En e
sta
línea
, p
od
ríam
os
dec
ir t
amb
ién
qu
e la
cat
ego
ría
más
alt
a p
ara
san
to T
om
ás e
s la
ver
dad
, mie
ntr
as q
ue
par
a sa
n B
uen
ave
ntu
ra
es e
l bie
n.
Serí
a u
n e
rro
r ve
r u
na
con
trad
icci
ón
en
tre
esta
s d
os
resp
ues
tas.
Par
a am
bo
s la
ver
dad
es
tam
bié
n e
l bie
n,
y el
bie
n e
s ta
mb
ién
la v
erd
ad;
ver
a D
ios
es a
mar
y a
mar
es
ver.
Se
trat
a, p
or
tan
to, d
e m
atic
es d
isti
nto
s d
e u
na
visi
ón
fu
nd
amen
talm
ente
co
mú
n.
Vo
lvam
os
a sa
n B
uen
aven
tura
. Es
evid
ente
qu
e el
mat
iz e
spec
ífic
o d
e su
teo
logí
a, d
el c
ual
he
pu
esto
só
lo u
n e
jem
plo
, se
exp
lica
a p
arti
r d
el c
aris
ma
fran
cisc
ano
: el "
Po
vere
llo"
de
Así
s...
En
to
das
las
ob
ras
de
san
Bu
enav
entu
ra,
incl
uid
as la
s o
bra
s ci
entí
fica
s, d
e es
cuel
a, s
e ve
y s
e en
cuen
tra
esta
insp
irac
ión
fra
nci
scan
a; e
s d
ecir
, se
no
ta q
ue
pie
nsa
par
tien
do
del
en
cuen
tro
co
n e
l "P
ove
rello
" d
e A
sís.
Per
o p
ara
ente
nd
er la
ela
bo
raci
ón
co
ncr
eta
del
tem
a d
e la
"p
rim
acía
del
am
or"
deb
emo
s te
ner
pre
sen
te o
tra
fuen
te:
los
esc
rito
s d
el ll
amad
o P
seu
do
-Dio
nis
io,
un
teó
logo
sir
íaco
del
sig
lo V
I, q
ue
se o
cult
ó b
ajo
el p
seu
dó
nim
o d
e D
ion
isio
el A
reo
pag
ita,
hac
ien
do
re
fere
nci
a, c
on
est
e n
om
bre
, a u
na
figu
ra d
e lo
s H
ech
os
de
los
Ap
óst
ole
s (c
f. H
ch 1
7, 3
4)…
D
os
cosa
s at
raía
n e
spec
ialm
ente
la a
ten
ció
n d
e sa
n B
uen
aven
tura
: 1
.El P
seu
do
-Dio
nis
io h
abla
de
nu
eve
órd
enes
de
ánge
les,
cu
yos
no
mb
res
hab
ía e
nco
ntr
ado
en
la E
scri
tura
y d
esp
ués
hab
ía o
rden
ado
a
su m
aner
a, d
esd
e lo
s si
mp
les
ánge
les
has
ta lo
s se
rafi
nes
. San
Bu
enav
entu
ra in
terp
reta
est
os
órd
enes
de
los
ánge
les
com
o e
scal
on
es
en e
l ace
rcam
ien
to d
e la
cri
atu
ra a
Dio
s. A
sí p
ued
en r
epre
sen
tar
el c
amin
o h
um
ano
, la
sub
ida
hac
ia la
co
mu
nió
n c
on
Dio
s. P
ara
san
B
uen
aven
tura
no
hay
nin
gun
a d
ud
a: s
an F
ran
cisc
o d
e A
sís
per
ten
ecía
al o
rden
ser
áfic
o, a
l ord
en s
up
rem
o,
al c
oro
de
los
sera
fin
es,
es
dec
ir:
era
pu
ro f
ueg
o d
e am
or.
Y a
sí d
ebía
n s
er lo
s fr
anci
scan
os.
Per
o s
an B
uen
aven
tura
sab
ía b
ien
qu
e es
te ú
ltim
o g
rad
o d
e ac
erca
mie
nto
a D
ios
no
se
pu
ede
inse
rtar
en
un
ord
enam
ien
to ju
ríd
ico
, sin
o q
ue
siem
pre
es
un
do
n p
arti
cula
r d
e D
ios.
Po
r es
o la
es
tru
ctu
ra d
e la
Ord
en f
ran
cisc
ana
es m
ás m
od
esta
, más
rea
lista
, per
o d
ebe
ayu
dar
a s
us
mie
mb
ros
a ac
erca
rse
cad
a ve
z m
ás a
un
a ex
iste
nci
a se
ráfi
ca d
e p
uro
am
or.
2
. San
Bu
enav
entu
ra,
sin
em
bar
go, e
nco
ntr
ó e
n lo
s es
crit
os
de
Pse
ud
o-D
ion
isio
otr
o e
lem
ento
, p
ara
él a
ún
más
imp
ort
ante
. Mie
ntr
as
qu
e p
ara
san
Agu
stín
el i
nte
llect
us,
el v
er c
on
la r
azó
n y
el c
ora
zón
, es
la ú
ltim
a ca
tego
ría
del
co
no
cim
ien
to, e
l Pse
ud
o-D
ion
isio
da
otr
o
pas
o m
ás: e
n la
su
bid
a h
acia
Dio
s se
pu
ede
llega
r a
un
pu
nto
en
qu
e la
raz
ón
dej
a d
e ve
r. P
ero
en
la n
och
e d
el in
tele
cto
el a
mo
r si
gue
vien
do
, ve
lo q
ue
es in
acce
sib
le a
la r
azó
n. E
l am
or
se e
xtie
nd
e m
ás a
llá d
e la
raz
ón
, ve
más
, en
tra
más
pro
fun
dam
ente
en
el m
iste
rio
d
e D
ios.
San
Bu
enav
entu
ra q
ued
ó f
asci
nad
o p
or
esta
vis
ión
, qu
e co
inci
día
co
n s
u e
spir
itu
alid
ad f
ran
cisc
ana…
P
or
tan
to, p
ara
san
Bu
enav
entu
ra t
od
a n
ues
tra
vid
a es
un
"it
iner
ario
", u
na
per
egri
nac
ión
, u
na
sub
ida
hac
ia D
ios.
Per
o s
ólo
co
n
nu
estr
as f
uer
zas
no
po
dem
os
sub
ir h
asta
la a
ltu
ra d
e D
ios.
Dio
s m
ism
o d
ebe
ayu
dar
no
s, d
ebe
"tir
ar d
e n
oso
tro
s" h
acia
arr
iba.
Po
r es
o
es n
eces
aria
la o
raci
ón
. La
ora
ció
n —
así d
ice
el s
anto
— e
s la
mad
re y
el o
rige
n d
e la
ele
vaci
ón
, "su
rsu
m a
ctio
", a
cció
n q
ue
no
s el
eva,
d
ice
san
Bu
enav
entu
ra. C
on
clu
yo, p
or
tan
to, c
on
la o
raci
ón
co
n la
qu
e co
mie
nza
su
"It
iner
ario
": "
Ore
mo
s, p
ues
, y d
igam
os
al S
eño
r,
nu
estr
o D
ios:
"G
uía
me,
Señ
or,
po
r tu
s se
nd
as y
cam
inar
é en
tu
ver
dad
. Alé
gres
e m
i co
razó
n e
n e
l tem
or
de
tu n
om
bre
" (I
, 1).
BEN
EDIC
TO X
VI
A
UD
IEN
CIA
GEN
ERA
L
Mié
rco
les
26
de
ener
o d
e 2
01
1
San
ta J
ua
na
de
Arc
o
Ho
y q
uie
ro h
abla
ros
de
Juan
a d
e A
rco
, un
a jo
ven
san
ta d
e fi
nal
es d
el M
edie
vo,
falle
cid
a a
los
19
añ
os,
en
14
31
. Est
a sa
nta
fra
nce
sa,
cita
da
vari
as v
eces
en
el C
ate
cism
o d
e la
Igle
sia
ca
tólic
a, e
s p
arti
cula
rmen
te c
erca
na
a sa
nta
Cat
alin
a d
e Si
ena,
pat
ron
a d
e It
alia
y d
e Eu
rop
a, d
e q
uie
n h
ablé
en
un
a ca
teq
ues
is r
ecie
nte
. En
efe
cto
, so
n d
os
mu
jere
s jó
ven
es d
el p
ueb
lo,
laic
as y
co
nsa
grad
as e
n la
vi
rgin
idad
; d
os
mís
tica
s co
mp
rom
etid
as, n
o e
n e
l cla
ust
ro, s
ino
en
med
io d
e la
s re
alid
ades
más
dra
mát
icas
de
la Ig
lesi
a y
del
mu
nd
o
de
su t
iem
po
. Qu
izás
so
n la
s fi
gura
s m
ás c
arac
terí
stic
as d
e la
s «
mu
jere
s fu
erte
s» q
ue,
a f
inal
es d
e la
Ed
ad M
edia
, lle
varo
n s
in m
ied
o la
gr
an lu
z d
el E
van
gelio
a la
s co
mp
leja
s vi
cisi
tud
es d
e la
his
tori
a. P
od
ríam
os
com
par
arla
s co
n la
s sa
nta
s m
uje
res
qu
e p
erm
anec
iero
n e
n
el C
alva
rio
, cer
ca d
e Je
sús
cru
cifi
cad
o y
de
su M
adre
Mar
ía, m
ien
tras
los
Ap
óst
ole
s h
abía
n h
uid
o y
Ped
ro m
ism
o h
abía
ren
egad
o d
e él
tr
es v
eces
. La
Igle
sia,
en
ese
per
íod
o, v
ivía
la p
rofu
nd
a cr
isis
del
gra
n c
ism
a d
e O
ccid
ente
, qu
e d
uró
cas
i 40
añ
os.
Cu
and
o m
uer
e C
atal
ina
de
Sien
a, e
n 1
38
0, h
ay u
n P
apa
y u
n A
nti
pap
a; c
uan
do
nac
e Ju
ana,
en
14
12
, hay
un
Pap
a y
do
s A
nti
pap
as.
Ad
emás
de
esta
la
cera
ció
n e
n e
l sen
o d
e la
Igle
sia,
hab
ía c
on
tin
uas
gu
erra
s fr
atri
cid
as e
ntr
e lo
s p
ueb
los
cris
tian
os
de
Euro
pa,
la m
ás d
ram
áti
ca d
e la
s cu
ales
fu
e la
inte
rmin
able
«G
uer
ra d
e lo
s ci
en a
ño
s» e
ntr
e Fr
anci
a e
Ingl
ater
ra.
Juan
a d
e A
rco
no
sab
ía le
er n
i esc
rib
ir, p
ero
po
dem
os
con
oce
r p
rofu
nd
amen
te s
u a
lma
grac
ias
a d
os
fuen
tes
de
valo
r h
istó
rico
ex
cep
cio
nal
: lo
s d
os
Pro
ceso
s co
ntr
a el
la. E
l pri
mer
o,
el P
roce
so d
e co
nd
ena
(P
Co
n),
co
nti
ene
la t
ran
scri
pci
ón
de
los
larg
os
y n
um
ero
sos
inte
rro
gato
rio
s a
Juan
a d
ura
nte
los
últ
imo
s m
eses
de
su v
ida
(feb
rero
-may
o d
e 1
43
1),
y r
efie
re li
tera
lmen
te l
as p
alab
ras
de
la s
anta
. El s
egu
nd
o,
el P
roce
so d
e n
ulid
ad
de
la c
on
den
a, o
de
«re
hab
ilita
ció
n»
(P
Nu
l), c
on
tien
e la
s d
ecla
raci
on
es d
e ce
rca
de
12
0
test
igo
s o
cula
res
de
tod
os
los
per
íod
os
de
su v
ida
Ju
ana
nac
e en
Do
mre
my,
un
a p
equ
eña
ald
ea s
itu
ada
en la
fro
nte
ra e
ntr
e Fr
anci
a y
Lore
na.
Su
s p
adre
s so
n c
amp
esin
os
aco
mo
dad
os,
co
no
cid
os
po
r to
do
s co
mo
exc
elen
tes
cris
tian
os.
De
ello
s re
cib
e u
na
bu
ena
edu
caci
ón
rel
igio
sa…
Des
de
su in
fan
cia
dem
ues
tra
un
a gr
an c
arid
ad y
co
mp
asió
n h
acia
los
más
po
bre
s, lo
s en
ferm
os
y to
do
s lo
s q
ue
sufr
en, e
n e
l co
nte
xto
dra
mát
ico
de
la g
uer
ra.
Po
r su
s p
rop
ias
pal
abra
s sa
bem
os
qu
e la
vid
a re
ligio
sa d
e Ju
ana
mad
ura
co
mo
exp
erie
nci
a m
ísti
ca a
par
tir
de
la e
dad
de
13
añ
os.
A
trav
és d
e la
«vo
z» d
el a
rcán
gel s
an M
igu
el,
Juan
a p
erci
be
qu
e el
Señ
or
la ll
ama
a in
ten
sifi
car
su v
ida
cris
tian
a y
tam
bié
n a
co
mp
rom
eter
se e
n p
rim
era
per
son
a p
or
la li
ber
ació
n d
e su
pu
eblo
. Su
res
pu
esta
inm
edia
ta, s
u «
sí»
, es
el v
oto
de
virg
inid
ad,
con
un
n
uev
o c
om
pro
mis
o e
n la
vid
a sa
cram
enta
l y e
n la
ora
ció
n: p
arti
cip
ació
n d
iari
a en
la m
isa,
co
nfe
sió
n y
co
mu
nió
n f
recu
ente
s, la
rgo
s m
om
ento
s d
e o
raci
ón
sile
nci
osa
an
te e
l Cru
cifi
jo o
la im
agen
de
la V
irge
n. L
a co
mp
asió
n y
el c
om
pro
mis
o d
e la
jove
n c
amp
esin
a
fran
cesa
fre
nte
al s
ufr
imie
nto
de
su p
ueb
lo s
e h
acen
más
inte
nso
s p
or
su r
elac
ión
mís
tica
co
n D
ios…
Des
pu
és d
e lo
s añ
os
de
vid
a o
cult
a y
de
mad
ura
ció
n in
teri
or
sigu
e el
bie
nio
bre
ve,
per
o in
ten
so,
de
su v
ida
pú
blic
a: u
n a
ño
de
acc
ión
y u
n a
ño
de
pa
sió
n.
A c
om
ien
zos
del
añ
o 1
42
9, J
uan
a in
icia
su
ob
ra d
e lib
erac
ión
. Lo
s n
um
ero
sos
test
imo
nio
s n
os
mu
estr
an a
est
a jo
ven
de
sólo
17
añ
os
com
o u
na
per
son
a m
uy
fuer
te y
dec
idid
a, c
apaz
de
con
ven
cer
a h
om
bre
s in
segu
ros
y d
esm
ora
lizad
os.
Su
per
and
o t
od
os
los
ob
stác
ulo
s, s
e en
cuen
tra
con
el D
elfí
n d
e Fr
anci
a, e
l fu
turo
rey
Car
los
VII
, qu
e en
Po
itie
rs la
so
met
e a
un
exa
men
po
r p
arte
de
algu
no
s te
ólo
gos
de
la u
niv
ersi
dad
. Su
juic
io e
s p
osi
tivo
: n
o v
en e
n e
lla n
ada
mal
o, s
ólo
a u
na
bu
ena
cris
tian
a.
El 2
2 d
e m
arzo
de
14
29
, Ju
ana
dic
ta u
na
imp
ort
ante
car
ta a
l rey
de
Ingl
ater
ra y
a s
us
ho
mb
res
qu
e as
edia
n la
ciu
dad
de
Orl
ean
s (i
b.,
p
p. 2
21
-22
2). S
u p
rop
ues
ta e
s u
na
paz
ver
dad
era
en la
just
icia
en
tre
los
do
s p
ueb
los
cris
tian
os,
a la
luz
de
los
no
mb
res
de
Jesú
s y
de
Mar
ía, p
ero
es
rech
azad
a, y
Ju
ana
deb
e lu
char
po
r la
lib
erac
ión
de
la c
iud
ad, q
ue
aco
nte
ce e
l 8 d
e m
ayo
. El o
tro
mo
men
to c
ulm
inan
te
de
su a
cció
n p
olít
ica
es la
co
ron
ació
n d
el r
ey C
arlo
s V
II e
n R
eim
s, e
l 17
de
julio
de
14
29
. Du
ran
te u
n a
ño
en
tero
, Ju
ana
vive
co
n lo
s so
ldad
os,
llev
and
o a
cab
o e
ntr
e el
los
un
a au
tén
tica
mis
ión
de
evan
geliz
ació
n. S
on
nu
mer
oso
s su
s te
stim
on
ios
acer
ca d
e la
bo
nd
ad d
e Ju
ana,
de
su v
alen
tía
y d
e su
ext
rao
rdin
aria
pu
reza
. To
do
s la
llam
an y
ella
mis
ma
se d
efin
e «
la d
on
cella
», e
s d
ecir
, la
virg
en
. La
pa
sió
n d
e Ju
ana
com
ien
za e
l 23
de
may
o d
e 1
43
0, c
uan
do
cae
pri
sio
ner
a en
man
os
de
sus
enem
igo
s. E
l 23
de
dic
iem
bre
la ll
evan
a
la c
iud
ad d
e R
ou
en. A
llí t
ien
e lu
gar
el la
rgo
y d
ram
átic
oP
roce
so d
e co
nd
ena
, qu
e se
inic
ia e
n f
ebre
ro d
e 1
43
1 y
aca
ba
el 3
0 d
e m
ayo
co
n la
ho
guer
a… E
s el
en
cuen
tro
dra
mát
ico
en
tre
esta
san
ta y
su
s ju
eces
, qu
e so
n e
cles
iást
ico
s. A
cusa
n y
juzg
an a
Ju
ana,
a q
uie
n
llega
n a
co
nd
enar
co
mo
her
eje
y m
and
an a
la m
uer
te t
erri
ble
de
la h
ogu
era…
est
os
juec
es s
on
teó
logo
s ca
ren
tes
de
la c
arid
ad y
la
hu
mild
ad p
ara
ver
en e
sta
jove
n la
acc
ión
de
Dio
s.
El t
rib
un
al r
ech
aza,
el 2
4 d
e m
ayo
, la
apel
ació
n d
e Ju
ana
al ju
icio
del
Pap
a. L
a m
añan
a d
el 3
0 d
e m
ayo
, rec
ibe
po
r ú
ltim
a ve
z la
san
ta
Co
mu
nió
n e
n la
cár
cel e
inm
edia
tam
ente
la
lleva
n a
l su
plic
io e
n la
pla
za d
el a
nti
guo
mer
cad
o. P
ide
a u
no
de
los
sace
rdo
tes
qu
e so
sten
ga d
elan
te d
e la
ho
guer
a u
na
cru
z d
e p
roce
sió
n. A
sí m
uer
e m
iran
do
a J
esú
s cr
uci
fica
do
y p
ron
un
cian
do
var
ias
vece
s y
en v
oz
alta
el N
om
bre
de
Jesú
s… C
erca
de
25
añ
os
más
tar
de,
el P
roce
so d
e n
ulid
ad
, in
icia
do
baj
o la
au
tori
dad
del
Pap
a C
alix
to II
I, s
e co
ncl
uye
co
n u
na
sole
mn
e se
nte
nci
a q
ue
dec
lara
nu
la la
co
nd
ena…
Est
e la
rgo
pro
ceso
, qu
e re
cogi
ó la
s d
ecla
raci
on
es d
e lo
s te
stig
os
y lo
s ju
icio
s d
e m
uch
os
teó
logo
s, t
od
os
favo
rab
les
a Ju
ana,
po
ne
de
relie
ve s
u in
oce
nci
a y
la p
erfe
cta
fid
elid
ad a
la Ig
lesi
a. M
ás t
ard
e, e
n
19
20
, Ju
ana
de
Arc
o f
ue
can
on
izad
a p
or
Ben
edic
to X
V…
Je
sús
siem
pre
ocu
pa
el p
rim
er lu
gar
en s
u v
ida,
seg
ún
su
her
mo
sa e
xpre
sió
n:
«N
ues
tro
Señ
or
deb
e se
r el
pri
mer
ser
vid
o»
… A
mar
lo
sign
ific
a o
bed
ecer
sie
mp
re a
su
vo
lun
tad
. Ella
afi
rma
con
to
tal c
on
fian
za y
ab
and
on
o: «
Me
enco
mie
nd
o a
Dio
s m
i Cre
ado
r, lo
am
o c
on
to
do
mi c
ora
zón
» (
ib.,
p. 3
37
). C
on
el v
oto
de
virg
inid
ad,
Juan
a co
nsa
gra
de
mo
do
exc
lusi
vo t
od
a su
per
son
a al
ún
ico
Am
or
de
Jesú
s…
Nu
estr
a sa
nta
viv
e la
ora
ció
n e
n la
fo
rma
de
un
diá
logo
co
nti
nu
o c
on
el S
eño
r, q
ue
ilum
ina
tam
bié
n s
u d
iálo
go c
on
los
juec
es y
le d
a p
az y
seg
uri
dad
… E
l su
yo e
s u
n h
erm
oso
eje
mp
lo d
e sa
nti
dad
par
a lo
s la
ico
s co
mp
rom
etid
os
en la
vid
a p
olít
ica,
so
bre
to
do
en
las
situ
acio
nes
más
dif
ícile
s. L
a fe
es
la lu
z q
ue
guía
to
da
elec
ció
n, c
om
o t
esti
mo
nia
rá, u
n s
iglo
más
tar
de,
otr
o g
ran
san
to, e
l in
glés
To
más
Mo
ro…
. M
e co
mp
lace
rec
ord
ar q
ue
san
ta J
uan
a d
e A
rco
tu
vo u
na
pro
fun
da
infl
uen
cia
sob
re u
na
jove
n s
anta
de
la é
po
ca m
od
ern
a: T
eres
a d
el
Niñ
o J
esú
s. E
n u
na
vid
a co
mp
leta
men
te d
isti
nta
, tr
ansc
urr
ida
en c
lau
sura
, la
carm
elit
a d
e Li
sieu
x se
sen
tía
mu
y ce
rcan
a a
Juan
a,
vivi
end
o e
n e
l co
razó
n d
e la
Igle
sia
y p
arti
cip
and
o e
n lo
s su
frim
ien
tos
de
Cri
sto
po
r la
sal
vaci
ón
del
mu
nd
o.
La Ig
lesi
a la
s h
a re
un
ido
co
mo
pat
ron
as d
e Fr
anci
a, d
esp
ués
de
la V
irge
n M
aría
…. Q
uer
ido
s h
erm
ano
s y
her
man
as, c
on
su
lum
ino
so t
esti
mo
nio
, sa
nta
Ju
ana
de
Arc
o n
os
invi
ta a
un
a m
edid
a al
ta d
e la
vid
a cr
isti
ana:
hac
er d
e la
ora
ció
n e
l hilo
co
nd
uct
or
de
nu
estr
as jo
rnad
as; t
ener
ple
na
con
fian
za a
l cu
mp
lir la
vo
lun
tad
de
Dio
s, c
ual
qu
iera
qu
e se
a; v
ivir
la c
arid
ad s
in f
avo
riti
smo
s, s
in lí
mit
es y
sac
and
o, c
om
o e
lla, d
el
amo
r a
Jesú
s u
n p
rofu
nd
o a
mo
r a
la Ig
lesi
a. G
raci
as.
BEN
EDIC
TO X
VI
A
UD
IEN
CIA
GEN
ERA
L
Mié
rco
les
16
de
ma
yo d
e 2
01
2
… h
oy
qu
iero
co
men
zar
a h
abla
r d
e la
ora
ció
n e
n la
s C
art
as
de
san
Pab
lo,
el A
pó
sto
l de
los
gen
tile
s. A
nte
to
do
, qu
iero
no
tar
cóm
o
no
es
casu
alid
ad q
ue
sus
Car
tas
com
ien
cen
y c
on
clu
yan
co
n e
xpre
sio
nes
de
ora
ció
n: a
l in
icio
, acc
ión
de
grac
ias
y al
aban
za; y
, al
fin
al,
des
eo d
e q
ue
la g
raci
a d
e D
ios
guíe
el c
amin
o d
e la
co
mu
nid
ad a
la q
ue
está
dir
igid
a la
car
ta…
U
n p
rim
er e
lem
ento
qu
e el
Ap
óst
ol q
uie
re h
acer
no
s co
mp
ren
der
es
qu
e la
ora
ció
n n
o s
e d
ebe
ver
com
o u
na
sim
ple
ob
ra b
uen
a re
aliz
ada
po
r n
oso
tro
s co
n r
esp
ecto
de
Dio
s, u
na
acci
ón
nu
estr
a. E
s an
te t
od
o u
n d
on
, fru
to d
e la
pre
sen
cia
viva
, viv
ific
ante
del
P
adre
y d
e Je
sucr
isto
en
no
sotr
os.
En
laC
art
a a
los
Ro
ma
no
s (8
, 26
). ..
Y s
abem
os
qu
e es
ver
dad
lo q
ue
dic
e el
Ap
óst
ol:
«N
o s
abem
os
ora
r co
mo
co
nvi
ene»
. Q
uer
emo
s o
rar,
per
o D
ios
está
lejo
s, n
o t
enem
os
las
pal
abra
s, e
l len
guaj
e, p
ara
hab
lar
con
Dio
s, n
i siq
uie
ra e
l p
ensa
mie
nto
. Só
lo p
od
emo
s ab
rirn
os,
po
ner
nu
estr
o t
iem
po
a d
isp
osi
ció
n d
e D
ios,
esp
erar
qu
e él
no
s ay
ud
e a
entr
ar e
n e
l ve
rdad
ero
diá
logo
. El A
pó
sto
l dic
e: p
reci
sam
ente
est
a fa
lta
de
pal
abra
s, e
sta
ause
nci
a d
e p
alab
ras,
incl
uso
est
e d
eseo
de
entr
ar e
n
con
tact
o c
on
Dio
s, e
s o
raci
ón
qu
e el
Esp
írit
u S
anto
no
só
lo c
om
pre
nd
e, s
ino
qu
e lle
va, i
nte
rpre
ta a
nte
Dio
s. P
reci
sam
ente
est
a d
ebili
dad
nu
estr
a se
tra
nsf
orm
a, a
tra
vés
del
Esp
írit
u S
anto
, en
ver
dad
era
ora
ció
n, e
n v
erd
ader
o c
on
tact
o c
on
Dio
s. E
l Esp
írit
u S
anto
es
, en
cie
rto
mo
do
, in
térp
rete
qu
e n
os
hac
e co
mp
ren
der
a n
oso
tro
s m
ism
os
y a
Dio
s lo
qu
e q
uer
emo
s d
ecir
. En
la o
raci
ón
, más
qu
e en
otr
as d
imen
sio
nes
de
la e
xist
enci
a, e
xper
imen
tam
os
nu
estr
a d
ebili
dad
, n
ues
tra
po
bre
za, n
ues
tro
ser
cr
iatu
ras,
pu
es n
os
enco
ntr
amo
s an
te la
om
nip
ote
nci
a y
la t
rasc
end
enci
a d
e D
ios.
Y c
uan
to m
ás p
rogr
esam
os
en la
esc
uch
a y
en e
l d
iálo
go c
on
Dio
s, p
ara
qu
e la
ora
ció
n s
e co
nvi
erta
en
la r
esp
irac
ión
dia
ria
de
nu
estr
a al
ma,
tan
to m
ás p
erci
bim
os
incl
uso
el
sen
tid
o
de
nu
estr
a lim
itac
ión
, no
só
lo a
nte
las
situ
acio
nes
co
ncr
etas
de
cad
a d
ía, s
ino
tam
bié
n e
n la
mis
ma
rela
ció
n c
on
el S
eño
r. E
nto
nce
s au
men
ta e
n n
oso
tro
s la
nec
esid
ad d
e fi
arn
os,
de
aban
do
nar
no
s ca
da
vez
más
a é
l; co
mp
ren
dem
os
qu
e «
no
sab
emo
s o
rar
com
o
con
vien
e» (
Rm
8, 2
6).
Y e
l Esp
írit
u S
anto
no
s ay
ud
a en
nu
estr
a in
cap
acid
ad, i
lum
ina
nu
estr
a m
ente
y c
alie
nta
nu
estr
o c
ora
zón
, gu
ian
do
nu
estr
a o
raci
ón
a D
ios.
Par
a sa
n P
ablo
la o
raci
ón
es
sob
re t
od
o o
bra
del
Esp
írit
u e
n n
ues
tra
hu
man
idad
, p
ara
hac
erse
car
go
de
nu
estr
a d
ebili
dad
y t
ran
sfo
rmar
no
s d
e h
om
bre
s vi
ncu
lad
os
a la
s re
alid
ades
mat
eria
les
en h
om
bre
s es
pir
itu
ales
. En
la P
rim
era
C
art
a a
los
Co
rin
tio
s d
ice:
«N
oso
tro
s h
emo
s re
cib
ido
un
Esp
írit
u q
ue
no
es
del
mu
nd
o;
es e
l Esp
írit
u q
ue
vien
e d
e D
ios,
par
a q
ue
con
ozc
amo
s lo
s d
on
es q
ue
de
Dio
s re
cib
imo
s…
El A
pó
sto
l rec
uer
da
qu
e «
nad
ie p
ued
e d
ecir
“Je
sús
es S
eño
r”, s
ino
po
r el
Esp
írit
u S
anto
» (
1 C
o 1
2, 3
). A
sí p
ues
, el
Esp
írit
u o
rien
ta
nu
estr
o c
ora
zón
hac
ia J
esu
cris
to, d
e m
aner
a q
ue
«ya
no
so
mo
s n
oso
tro
s q
uie
nes
viv
imo
s, s
ino
qu
e es
Cri
sto
qu
ien
viv
e en
no
sotr
os»
(c
f. G
a 2
, 20
)…
Y ah
ora
qu
iero
po
ner
de
relie
ve t
res
con
secu
enci
as e
n n
ues
tra
vid
a cr
isti
ana
cuan
do
dej
amo
s ac
tuar
en
no
sotr
os,
no
el e
spír
itu
del
m
un
do
, sin
o e
l Esp
írit
u d
e C
rist
o c
om
o p
rin
cip
io in
teri
or
de
tod
o n
ues
tro
ob
rar.
A
nte
to
do
, co
n la
ora
ció
n a
nim
ada
po
r el
Esp
írit
u s
om
os
cap
aces
de
aban
do
nar
y s
up
erar
cu
alq
uie
r fo
rma
de
mie
do
o d
e es
clav
itu
d,
vivi
end
o la
au
tén
tica
lib
erta
d d
e lo
s h
ijos
de
Dio
s. S
in la
ora
ció
n q
ue
alim
enta
cad
a d
ía n
ues
tro
ser
en
Cri
sto
, en
un
a in
tim
idad
qu
e cr
ece
pro
gres
ivam
ente
, n
os
enco
ntr
amo
s en
la s
itu
ació
n d
escr
ita
po
r sa
n P
ablo
en
la C
art
a a
los
Ro
ma
no
s: n
o h
acem
os
el b
ien
qu
e q
uer
emo
s, s
ino
el m
al q
ue
no
qu
erem
os
(cf.
Rm
7, 1
9).
.. E
l Ap
óst
ol q
uie
re d
arn
os
a en
ten
der
qu
e n
o e
s en
pri
mer
luga
r n
ues
tra
volu
nta
d lo
qu
e n
os
libra
de
esta
s co
nd
icio
nes
, y t
amp
oco
la L
ey, s
ino
el E
spír
itu
San
to. Y
dad
o q
ue
«d
on
de
está
el E
spír
itu
del
Señ
or
hay
lib
erta
d»
(2
Co
3, 1
7),
co
n la
ora
ció
n e
xper
imen
tam
os
la li
ber
tad
qu
e n
os
ha
dad
o e
l Esp
írit
u:
un
a lib
erta
d a
uté
nti
ca, q
ue
es
liber
tad
del
mal
y d
el p
ecad
o p
ara
el b
ien
y p
ara
la v
ida,
par
a D
ios.
La
liber
tad
del
Esp
írit
u,
pro
sigu
e sa
n P
ablo
, no
se
ide
nti
fica
nu
nca
n
i co
n e
l lib
erti
naj
e n
i co
n la
po
sib
ilid
ad d
e o
pta
r p
or
el m
al, s
ino
co
n e
l «fr
uto
del
Esp
írit
u q
ue
es: a
mo
r, a
legr
ía, p
az,
pac
ien
cia,
af
abili
dad
, bo
nd
ad, l
ealt
ad, m
od
esti
a, d
om
inio
de
sí»
(G
a 5
, 22
). E
sta
es la
ver
dad
era
liber
tad
: p
od
er s
egu
ir r
ealm
ente
el d
eseo
del
b
ien
, d
e la
ver
dad
era
aleg
ría,
de
la c
om
un
ión
co
n D
ios,
y n
o s
er o
pri
mid
o p
or
las
circ
un
stan
cias
qu
e n
os
lleva
n a
otr
as d
irec
cio
nes
. U
na
segu
nd
a co
nse
cuen
cia
qu
e se
ver
ific
a en
nu
estr
a vi
da
cuan
do
dej
amo
s ac
tuar
en
no
sotr
os
al E
spír
itu
de
Cri
sto
es
qu
e la
re
laci
ón
m
ism
a co
n D
ios
se h
ace
tan
pro
fun
da
qu
e n
o la
alt
era
nin
gun
a re
alid
ad o
sit
uac
ión
. En
ton
ces
com
pre
nd
emo
s q
ue
con
la o
raci
ón
no
so
mo
s lib
erad
os
de
las
pru
ebas
o d
e lo
s su
frim
ien
tos,
sin
o q
ue
po
dem
os
vivi
rlo
s en
un
ión
co
n C
rist
o, c
on
su
s su
frim
ien
tos,
en
la
per
spec
tiva
de
par
tici
par
tam
bié
n d
e su
glo
ria
(cf.
Rm
8, 1
7).
Mu
chas
vec
es, e
n n
ues
tra
ora
ció
n, p
edim
os
a D
ios
qu
e n
os
libre
del
m
al f
ísic
o y
esp
irit
ual
, y
lo h
acem
os
con
gra
n c
on
fian
za. S
in e
mb
argo
, a m
enu
do
ten
emo
s la
imp
resi
ón
de
qu
e n
o n
os
escu
cha
y en
ton
ces
corr
emo
s el
pel
igro
de
des
alen
tarn
os
y d
e n
o p
erse
vera
r. E
n r
ealid
ad, n
o h
ay g
rito
hu
man
o q
ue
Dio
s n
o e
scu
che,
y
pre
cisa
men
te e
n la
ora
ció
n c
on
stan
te y
fie
l co
mp
ren
dem
os
con
san
Pab
lo q
ue
«lo
s su
frim
ien
tos
de
aho
ra n
o s
e p
ued
en c
om
par
ar
con
la g
lori
a q
ue
un
día
se
no
s m
anif
esta
rá»
(R
m 8
, 18
)… é
l dic
e q
ue
la o
raci
ón
no
no
s lib
ra d
el s
ufr
imie
nto
, p
ero
la o
raci
ón
no
s p
erm
ite
vivi
rlo
y a
fro
nta
rlo
co
n u
na
fuer
za n
uev
a, c
on
la m
ism
a co
nfi
anza
de
Jesú
s, e
l cu
al —
segú
n la
Ca
rta
a lo
s H
ebre
os—
«en
los
día
s d
e su
vid
a m
ort
al, a
gri
tos
y co
n lá
grim
as, p
rese
ntó
ora
cio
nes
y s
úp
licas
al q
ue
po
día
sal
varl
o d
e la
mu
erte
, si
end
o e
scu
chad
o
po
r su
pie
dad
fili
al»
(5
, 7).
La
resp
ues
ta d
e D
ios
Pad
re a
l Hijo
, a s
us
fuer
tes
grit
os
y lá
grim
as, n
o f
ue
la li
ber
ació
n d
e lo
s su
frim
ien
tos,
d
e la
cru
z, d
e la
mu
erte
, si
no
… r
esp
on
dió
co
n la
res
urr
ecci
ón
del
Hijo
, co
n la
nu
eva
vid
a. L
a o
raci
ón
an
imad
a p
or
el E
spír
itu
San
to
no
s lle
va t
amb
ién
a n
oso
tro
s a
vivi
r ca
da
día
el c
amin
o d
e la
vid
a co
n s
us
pru
ebas
y s
ufr
imie
nto
s, e
n la
ple
na
esp
eran
za, e
n l
a co
nfi
anza
en
Dio
s q
ue
resp
on
de
com
o r
esp
on
dió
al H
ijo.
Y, e
n t
erce
r lu
gar,
la o
raci
ón
del
cre
yen
te s
e ab
re t
amb
ién
a la
s d
imen
sio
nes
de
la h
um
anid
ad y
de
tod
a la
cre
ació
n, q
ue,
«
exp
ecta
nte
, es
tá a
guar
dan
do
la m
anif
esta
ció
n d
e lo
s h
ijos
de
Dio
s» (
Rm
8, 1
9).
Est
o s
ign
ific
a q
ue
la o
raci
ón
, so
sten
ida
po
r el
Es
pír
itu
de
Cri
sto
qu
e h
abla
en
lo m
ás ín
tim
o d
e n
oso
tro
s m
ism
os,
no
per
man
ece
nu
nca
cer
rad
a en
sí m
ism
a, n
un
ca e
s só
lo o
raci
ón
p
or
mí,
sin
o q
ue
se a
bre
a c
om
par
tir
los
sufr
imie
nto
s d
e n
ues
tro
tie
mp
o, d
e lo
s d
emás
. Se
tran
sfo
rma
en in
terc
esió
n p
or
los
dem
ás,
y as
í en
mi l
iber
ació
n, e
n c
anal
de
esp
eran
za p
ara
tod
a la
cre
ació
n, e
n e
xpre
sió
n d
e aq
uel
am
or
de
Dio
s q
ue
ha
sid
o d
erra
mad
o e
n
nu
estr
os
cora
zon
es p
or
med
io d
el E
spír
itu
qu
e se
no
s h
a d
ado
(cf
. Rm
5, 5
). Y
pre
cisa
men
te e
ste
es u
n s
ign
o d
e u
na
verd
ader
a o
raci
ón
, qu
e n
o a
cab
a en
no
sotr
os
mis
mo
s, s
ino
qu
e se
ab
re a
los
dem
ás, y
así
me
liber
a, a
sí a
yud
a a
la r
eden
ció
n d
el m
un
do
. Q
uer
ido
s h
erm
ano
s y
her
man
as, s
an P
ablo
no
s en
señ
a q
ue
en n
ues
tra
ora
ció
n d
ebem
os
abri
rno
s a
la p
rese
nci
a d
el E
spír
itu
San
to,
el
cual
ru
ega
en n
oso
tro
s co
n g
emid
os
inef
able
s, p
ara
lleva
rno
s a
adh
erir
no
s a
Dio
s co
n t
od
o n
ues
tro
co
razó
n y
co
n t
od
o n
ues
tro
ser
…
htt
p:/
/ww
w.v
atic
an.v
a/h
oly
_fat
her
/ben
edic
t_xv
i/au
die
nce
s/2
01
2/d
ocu
men
ts/h
f_b
en-x
vi_a
ud
_20
12
05
16
_sp
.htm
l