Mino Andrade

Hai corpos que non retornan, hai equipaxes que non esquecen.

Un punto, non podo precisar se seguido, aparte ou final.

Un intre, un accidente, un segundo, un erro ... unha vida.

Adeus ...

Seguimos agardando, pero só hai vacío.

Unha Viaxe, un soño, unha ilusión.

Quérote, pronto estaremos xuntos.

. . . . . . .

Presenza. Non estás aquí pero podo sentirte.

“Hai espacios que no sé rellenar ni tan siquiera de olvido”.

Un camiño novo. Nesta ocasión viaxamos sós.

Descanso. Sempre estarás con nós.

A vida segue ...