Dixestion

NUTRICIÓN ANIMAL:NUTRICIÓN ANIMAL: DIXESTIÓNDIXESTIÓN

Carmen Cid Manzano

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía.

Os animais teñen nutrición heterótrofanutrición heterótrofa mediante a cal utilizan os compostos orgánicos sinxelos que forman parte do alimento, para:

- Obter enerxía deles mediante reaccións catabólicas que logo empregarán nas funcións vitais.

- Obter materias primas para a síntese de moléculas orgánicas propias.

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

ESTRATEXIAS PARA OBTER ALIMENTO

Animais Parasitos Endoparásitos. Por ex: as tenias ou os nematodos

Ectoparasitos. Por ex: mosquitos, sambexugas, carrachas

Animais de vida libre

AnimaisMicrófagos

Filtradores. Ex: esponxas, bivalvos, alguns crustáceos, peixes e baleas

Detritívoros. Ex: miñocas, holoturias e poliquetos.

Animais que se alimentan de líquidos. Ex: volvoretas que succionan o nectar o os pulgóns que absorben o zume das plantas

Animais macrófagos: herbívoros, carnívoros, omnivoros


Productos desecho nitrogenados

O2

Alimento digerido

http://recursos.cnice.mec.es/biologia/bachillerato/primero/biologia/ud01/01_01_04_02_035.html

O PROCESO DIXESTIVO

Consiste en descompoñer moléculas grandes contidas nos alimentos, en moléculas máis simples (nutrientes) que poidan ser absorbidas e chegar a todas as células.

TIPOS DE DIXESTIÓNTIPOS DE DIXESTIÓN

Dixestión intracelular

Dixestión mixta

Dixestión extracelular


DixestiónDixestión intracelularintracelular

Consiste en dixerir os alimentos dentro da célula, utilizando as encimas dixestivas dos lisosomas. Este é o único sistema do que dispoñen animais pouco evolucionados. É o caso do Philum Poriferos ou Esponxas.


No filum poríferos a auga co alimento entra polos poros inhalantes á cavidade atrial O alimento é inxerido directamente polas células que tapizan o interior do animal (coanocitos) mediante fagocitose Os coanocitos ceden unha parte do alimento ós amebocitos onde remata a dixestións. A dixestión polo tanto non se produce nun aparato dixestivo, xa que non existe, senón no interior das células (dixestión intracelular).

Tipo Porífero ou esponxas


AMEBOCITOS

Esquema da organización dunha EsponxaEsquema da organización dunha Esponxa

COANOCITO


A dixestión mixta. Comeza na cavidade gastrovascular, segregando encimas. Posteriormente, as substancias nutritivas son atrapadas polas células que revisten a cavidade, mediante endocitose. As macromoléculas fagocitadas sofren a dixestión intracelular. As partículas non dixeridas se expulsan ó través da boca, único orificio existente.

A dixestión mixtaA dixestión mixta


Nas medusas, pólipos e anémonas (Filum Cnidarios). Estes animais teñen forma de saco, no oco que se denomina cavidade gastrovascular onde se dixire parcialmente o alimento que se introduce grazas ós tentáculos cheos de células urticantes que paralizan ás presas. Na cavidade gastrovascular comenza a dixestión pero remata no interior das células, polo tanto a digestión é mixta, parte é extracelular na cavidade e parte intracelular nas células.

A dixestión mixta


Cnidoblasto

Organización dun pólipo

Vacuola dixestiva


Cavidad gastrovascular

Pólipo

Tentáculos

É realizada por todos os vertebrados e por algúns invertebrados. Prodúcese no exterior das células, dentro do tubo dixestivo. Este proceso supón a transformación do alimento en moléculas asimilables polo organismo; transformación que se consigue mediante unha dixestión mecánica e unha dixestión encimática ou química.

DixestiónDixestión extracelularextracelular

O aparato dixestivo pode presentar múltiples variantes morfolóxicas; pero o proceso dixestivo é o mesmo en todos os animais: transformar os glícidos, lípidos e proteinas en unidades maís sinxelas, por medio de encimas dixestivos.


Dixestión mecánica: tritúrase o alimento, fragmentándoo para que poda ser atacado máis facilmente por encimas dixestivas. Algúns animais posen pinzas que utilizan no exterior do tubo dixestivo, outros teñen pico ou dentes. Algúns presentan un estómago musculoso, triturador, que comprime o alimento, machucándoo con estructuras endurecidas ou, mesmo, con pedras que tragou con antelación.

Dixestión encimática: o alimento previamente machucado sofre o ataque de encimas específicas, producindo moléculas máis pequenas, facilmente asimilables.


En Anélidos atopamosAnélidos atopamos un tubo dixestivo con dúas aberturas. No que se distinguen :

•a boca •a farinxe musculosa •o buche para almacenar o alimento •a moella, con pequenos graos de area para a trituración e •o intestino que recorre o corpo e remata no ano.

PHILUM ANELIDOSPHILUM ANELIDOS


PHILUM ANELIDOSPHILUM ANELIDOSI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

O aparato dixestivo en MoluscosMoluscos, excepto en Bivalvos (ameixas, ostras...), componse de:

•boca, provista dun órgano en forma de lima, a rádula para roer o alimento •esófago •estómago •intestino que remata no ano

Posen unha glándula chamada hepatopáncreas que colabora no proceso dixestivo. Os Bivalvos son filtradores. Algúns teñen a superficie externa das branquias cubertas de cilios, que axitan e facilitan que a auga, cargada de partículas alimenticias pase a la cavidad paleal.


PHILUM MOLUSCOS. CLASE GASTERÓPODOSPHILUM MOLUSCOS. CLASE GASTERÓPODOS

Rádula: órgano en forma de lima co que raen os vexetais I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

PHILUM MOLUSCOS. CLASE GASTERÓPODOS


PHILUM MOLUSCOS. PHILUM MOLUSCOS. CLASE CEFALÓPODOSCLASE CEFALÓPODOS

A sepia presenta na boca unhas mandíbulas corneas que reciben o nome de “bico de papagaio” e tentáculos con ventosas para suxeitar as presas. I.E.S. Otero Pedrayo.

Ourense

Os ArtrópodosArtrópodos constitúen un grupo moi diversificado, adaptado a moitos ambientes e formas distintas de adquirir alimentos. Posen distintas estruturas para a captura e inxestión de ditos alimentos. En xeral, presentan:

•cavidade bucal rodeada de apéndices para a captura e inxestión de alimento. •a continuación a farinxe, •o esófago, con buche e molleja •o intestino medio que segrega as encimas dixestivas e •o intestino posterior co ano.

O tubo dixestivo va acompañado de diversas glándulas que segregan, en cada tipo de artrópodos, as encimas dixestivas necesarias.


O aparato dixestivo presenta un aparato bucal especializado para cada tipo de alimento presentando ademais glándulas salivares que verten á boca como adaptación ao medio terrestre. Despois existe un esófago, un buche no que comeza a dixestión, logo unha moella trituradora, intestino medio onde se absorben gran parte dos nutrientes e un intestino posterior que desemboca no ano.

PHILUM ARTRÓPODOS. CLASE INSECTOSPHILUM ARTRÓPODOS. CLASE INSECTOS


APARATO DIXESTIVOAPARATO DIXESTIVO

Boche zona de almacenamentoMoella: estómago triturador


A: tipo masticador, B: tipo cortador-chupador, C: en espiritrompa, D: tipo picador-suctor.

lr (vermello): labro, é un repregamento que recobre toas as pezas; md (verde): mandíbulas , pezas duras e cortantes; mx (amarelo): maxilas, axudan a mastigación; lb (azul): labio.

Aparato bucal dos insectos

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6c/Evolution_insect_mouthparts_coloured.png

PHILUM ARTRÓPODOS. CLASE INSECTOSPHILUM ARTRÓPODOS. CLASE INSECTOS


PHILUM ARTRÓPODOS. CLASE CRUSTACEOSPHILUM ARTRÓPODOS. CLASE CRUSTACEOS

Os crustáceos superiores teñen dous pares de antenas que perciben o tacto e o gusto e unha mandíbula mastigadora. Posuen un estómago triturador e un hepatopáncreas que segrega encimas dixestivos e realiza funcións de absorción

PHILUM ARTRÓPODOS. CLASE ARACNIDOSPHILUM ARTRÓPODOS. CLASE ARACNIDOS

Carecen de mandíbulas e realizan dixestión externa. Suxeitan as súas pezas e verten sobre elas zumes dixestivas e logo absorben o alimento semidixerido.


Erizo de mar

Aparato dixestivo Philum Equinodermos

Estrela de mar

Teñen na boca 5 pezas ou mandíbulas, que forman a lanterna de Aristóteles utilizada para raspar os alimentos

Rodean co corpo aos moluscos, separan as súas valvas e introducen entre elas o estómago, que sacan o exterior

APARATOS DIXESTIVOS DOS VERTEBRADOS

Consta dun tubo longo en posición ventral, formado por boca, farinxe, esófago, estómago, intestino e ano.Ten glándulas accesorias (fígado e páncreas) que verten zumes dixestivos no seu interior. Os vertebrados terrestres teñen tamén glándulas salivares.

PEIXES-Boca adaptada ó tipo de alimentación.

-Algúns con mandíbulas poderosas e dentes afiados.

ANFIBIOSAs larvas nútrense de vexetais, os adultos de insectos e outros invertebrados.

Os adultos teñen dentes finos e unha lingua musculosa.

RÉPTILES-Boca provista de dentes (salvo tartarugas).

-Nalgunhas serpes, os dentes comunican con glándulas velenosas.

- Alimentación esencialmente carnívora.

AVES-Bico córneo.

-Sen dentes.

-Moega (musculosa) e estómago glandular.

MamíferosA dixestión en Mamíferos realízase en tres zonas diferenciadas do tubo dixestivo, na boca, no estómago e no intestino.


http://recursos.cnice.mec.es/biosfera/alumno/1bachillerato/animal/glosario.htm

Boca: na cavidade bucal o alimento transfórmase no birlo alimenticio, mediante a masticación e a saliva. A masticación é unha dixestión mecánica na que o alimento redúcese a fragmentos pequenos por acción dos dentes. A saliva é unha secreción das glándulas salivales. Contén encimas dixestivas (amilasa) que actúan sobre os glícidos. O alimento é mesturado coa saliva mediante os movementos da lingua.

A deglución consiste en levar o birlo alimenticio cara ao estómago.

Desde a boca o alimento pasa ao esófago a través da farinxe. A farinxe é un tramo común das vías respiratoria e dixestiva, é dicir, é unha vía de paso tanto do aire como do alimento. Para evitar que o alimento vaia ás vías respiratorias hai unha especie de tapadeira chamada epiglote.


No esófago ocorre unha acción mecánica. Mediante os movementos peristálticos, que son contraccións e dilatacións dos músculos da parede do esófago, que amasan, mesturan e fan avanzar o birlo alimenticio cara ao estómago.


•Estómago: na dixestión gástrica o birlo alimenticio transfórmase en quimo. Os zumes gástricos están formados por mucina, acedo clorhídrico e pepsinóxeno. A mucina protexe a parede gástrica. O ácido clorhídrico evita o desenvolvemento de bacterias e actúa sobre o pepsinógeno transformándoo en pepsina, que é unha encima selectiva para as proteínas que son transformadas en péptidos máis pequenos. As demais moléculas orgánicas non son atacadas por ningún tipo de encima no estómago.


•Intestino: no duodeno do intestino prodúcese a dixestión total dos alimentos e o quimo é transformado en quilo , mediante os zumes intestinais, zumes pancreáticos e a bilis..


A bilis emulsiona as graxas converténdoas en pequenas gotiñas, facilitando así a acción das lipasas do zume pancreático. Este zume contén, ademais de lipasas, amilasas e proteasas.


Nas paredes do intestino delgado hai outras glándulas que fabrican o zume intestinal.

A acción conxunta de todas as encimas producidas neste tramo completa a dixestión química de todos os alimentos.

Os movementos peristálticos séguense producindo ao longo de todo o intestino delgado.


DIGESTIÓN EXTRACELULAR

http://www.youtube.com/watch?v=7FveU_xDF5w

BOCABOCA

SalivaSaliva

Amilasa

AlmidónAlmidón

ProteínasProteínas

GraxasGraxas

Auga Sales Auga Sales mineraisminerais

ESTÓMAGOESTÓMAGO

Zume gástricoZume gástrico

Pepsinóxeno(inactivo)

ClH

Pepsina

Proteínas

INTESTINO PRODUCTOSINTESTINO PRODUCTOS DELGADO FINAISDELGADO FINAIS

Bilis Zume pancreático Zume intestinalBilis Zume pancreático Zume intestinal

Amilasa Disacarasa

Almidón Disacáridos MonosacáridosMonosacáridos

Tripsinóxeno (inactivo)

Tripsina Peptidasas Polipétidos Peptidos sinxelos AminoácidosAminoácidos

Lipasa LIpasaGraxas pancreátca intestinal Emulsión Lípidos Ácidos graxosÁcidos graxosgraxas Glicerina Glicerina

Agua e salesAgua e sales

Absorción Nesta fase, as moléculas dixeridas atravesan a parede do intestino delgado e incorpóranse ao sangue ou á linfa. Para favorecer a maior absorción posible os animais posúen distintos tipos de estruturas que aumentan a superficie do intestino. Os vertebrados teñen un sistema máis complexo, utilizando vías de distribución distintas para os diferentes tipos de nutrientes. As adaptacións máis características son:

•Aumento da lonxitude do intestino: os animais herbívoros posen un intestino moito máis longo que o intestino de carnívoros, debido a que a alimentación dos herbívoros é enerxeticamente máis pobre. Por iso, necesita absorber a maior cantidade de alimento inxerido posible.

•Ciegos intestinais: son tubos que xorden do tubo principal e que non teñen orificio de saída. Neles prodúcese unha lenta absorción dos nutrientes.

•Existencia de vellosidades e microvellosidades: as vellosidades son repregues da parede do intestino. As microvellosidades son repregues da membrana plasmática das células epiteliais do intestino. Ambas estruturas aumentan a superficie de absorción.

•Válvula espiral: os elasmobranquios (quenllas) son carnívoros que ten un intestino moi curto. Para aproveitar ó máximo a capacidade enerxética do seu alimento, principalmente proteico, deben retardar o paso do alimento ó través do intestino. Dispón dunha estrutura no interior do intestino, en forma de escada de caracol, que obriga ó quimo a reducir a súa velocidade de circulación, permitindo ó animal unha mellor dixestión e absorción.


Absorción en vertebrados

Nos vertebrados, a maior parte dos compoñentes absorbidos pasa ó sangue, por un circuíto que conecta o intestino co fígado. O circuíto sanguíneo chámase sistema porta-hepático. Sen embargo, os lípidos viaxan polo sistema linfático para evitar obstruccións dos vasos sanguíneos.


As moléculas orgánicas son absorbidas no tramo inicial do intestino. O auga, as sales minerais e vitaminas producidas pola flora intestinal son absorbidas nos tramos posteriores do intestino, principalmente no intestino groso. Neste tramo intestinal, o contido semilíquido que circula polo tubo dixestivo transfórmase nas feces fecais, reducindo notablemente a cantidade de auga.


AS SUBSTANCIAS NON DIXERIDAS PASAN Ó INTESTINO GROSO, ONDE OCORREN COUSAS IMPORTANTES.

-Absorción de auga. Toda a dixestión realizouse en disolución, co alimento e as encimas en agua. Agora, no intestino groso, case toda o auga vai ser recuperada polo organismo.

- As bacterias da chamada flora intestinal fermentan os alimentos non dixeridos e forman as feces fecais. Ademais nos proporcionan vitaminas como a vitaminas K e B12.

-Estas feces avanzan mediante movementos peristálticos hacia o ano.


ExestiónConsiste na expulsión das substancias que o organismo non absorbeu. Esta expulsión prodúcese por:•Defecación: expulsión de feces compactas que se

eliminan o través do ano e que conteñen pouca cantidade de auga. Un exemplo son os excrementos de mamíferos.


•Dexección: expulsión de feces líquidas, producidas no intestino groso, o través da cloaca. Un exemplo son as dexeccións das aves.


•Regurxitación: as aves rapaces é frecuente que traguen as presas enteiras, con pelos, osos, uñas. Son estruturas que non poden dixerir, e polo tanto, tampouco absorber. Estas estructuras poden producir escoriacións no tubo dixestivo, xa que son duras e xeralmente presentan zonas agudas ou cortantes. As rapaces, habitualmente as nocturnas, expulsan estas estructuras inservibles o través da súa boca expulsando egagrópilas.


Departamento Bioloxía e Xeoloxía I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense.

Dixestion

Documents

Transcript of Dixestion