Música: Mozart, Sinfonia 11.Present:B.Areskurrinaga HCEuskaraz: D.amundarain

13 deabril de 2014Domingo de Ramos (A)

Mateu 26,14-27,66

Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASDifunde oamor do Crucificado. Pásao.

José Antonio Pagola

Nada o puido deter

A execución do Bautista non foi algo casual.A execución do Bautista non foi algo casual. Segundo unha idea moi estendida no pobo Segundo unha idea moi estendida no pobo xudeu, o destino que espera ao profeta é a xudeu, o destino que espera ao profeta é a incomprensión, o rexeitamento e, en moitos incomprensión, o rexeitamento e, en moitos

casos, a morte.casos, a morte. Probablemente, Xesús contou desde moi cedo Probablemente, Xesús contou desde moi cedo

coa posibilidade dun final violento.coa posibilidade dun final violento.

Xesús non foi un suicida Xesús non foi un suicida nin buscaba o martirio. nin buscaba o martirio.

Nunca quixo o Nunca quixo o sufrimento nin para sufrimento nin para el nin para ninguén. el nin para ninguén. Dedicou a súa vida a Dedicou a súa vida a

combatelo na combatelo na enfermidade, as enfermidade, as

inxustizas, a inxustizas, a marxinación marxinación

ou a desesperanza. ou a desesperanza.

Viviu entregado a “buscar o Reino de Deus e a súa xustiza”: ese mundo máis digno e

ditoso para todos, que busca seu Pai.

Se acepta a persecución e o Se acepta a persecución e o martirio é por fidelidade a martirio é por fidelidade a ese proxecto de Deus que ese proxecto de Deus que non quere ver sufrir a seus non quere ver sufrir a seus

fillos e fillas. fillos e fillas.

Por iso, non corre Por iso, non corre cara a morte, cara a morte,

pero tampouco pero tampouco se bota atrás. se bota atrás.

Non foxe ante as Non foxe ante as ameazas, ameazas, tampouco tampouco

modifica nin modifica nin suaviza a súa suaviza a súa

mensaxe.mensaxe.

Tíñalle sido doado evitar a execución.Tíñalle sido doado evitar a execución. Abondaríalle con calarse e non insistir non Abondaríalle con calarse e non insistir non que podía irritar no templo ou no palacio do que podía irritar no templo ou no palacio do

prefecto romano.prefecto romano.

Non o fixo. Seguiu o seu camiño. Prefiriu ser executado antes que

traizoar a súa conciencia e ser infiel ao proxecto de Deus, seu Pai.

Aprendeu a vivir nun clima de inseguridade, Aprendeu a vivir nun clima de inseguridade, conflitos e acusacións. conflitos e acusacións.

Día a día foise reafirmando na súa misión e siguiu Día a día foise reafirmando na súa misión e siguiu anunciando con claridade a súa mensaxe.anunciando con claridade a súa mensaxe.

Atreveuse a difundila non só nas aldeas retiradas Atreveuse a difundila non só nas aldeas retiradas de Galilea, senón no contorno perigoso do templo. de Galilea, senón no contorno perigoso do templo.

Nada o detivo.Nada o detivo.

Morrerá fiel ao Deus no que confiou

sempre. Seguirá acollendo a

todos, incluso a pecadores e indesexables.

Se terminan rexeitándoo,

morrerá como un “excluído” pero coa súa

morte confirmará o que foi a súa vida enteira:

confianza total nun Deus que non rexeita nin

exclúe a ninguén do seu

perdón.

Seguirá buscando o Reino de Deus e a súa xustiza, identificándose cos máis pobres e

desprezados.

Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado para escravos,para escravos,

morrerá como o máis pobre e desprezado, pero coa morrerá como o máis pobre e desprezado, pero coa súa morte selará para sempre a súa fe nun Deus que súa morte selará para sempre a súa fe nun Deus que

quere a salvación do ser humano de todo o que o quere a salvación do ser humano de todo o que o escraviza.escraviza.

Os seguidores de Xesús descubrimos o Misterio último da realidade, encarnado non seu amor e

entrega extrema ao ser humano.

No amor dese crucificado está

Deus mesmo identificado con

todos os que sofren, gritando contra todas as

inxustizas e perdoando os

verdugos de todos os tempos.

Neste Deus pódese crer ou

non crer, pero non é posible

burlarse del. Nel confiamos os

cristiáns. Nada o deterá no seu empeño de

salvar os seus fillos.

NADA O PUIDO DETER

A execución do Bautista non foi algo casual. Segundo unha idea moi estendida no pobo xudeu, o destino que espera ao profeta era incomprensión, o rexeitamento e, en moitos casos, a morte. Probablemente, Xesús contó desde cedo coa posibilidade dun final violento.

Xesús non foi un suicida nin buscaba o martirio. Nunca quixo o sufrimento nin para el nin para ninguén. Dedicou a súa vida a combatilo na enfermidade, as inxustizas, a marxinación ou a desesperanza. Viviu entregado a “buscar o Reino de Deus e a súa xustiza”: ese mundo máis digno e ditoso para todos, que busca seu Pai.

Se acepta a persecución e o martirio é por fidelidade ese proxecto de Deus que non quere ver sufrir os seus fillos e fillas. Por iso, non corre cara a morte, pero tampouco se bota atrás. Non foxe ante as ameazas, tampoco modifica nin suaviza a súa mensaxe.

Teríalle sido doado evitar a execución. Abondaría con calarse e non insistir no que podía irritar no templo ou no palacio do prefecto romano. Non o fixo. Seguiu o seu camiño. Prefiriu ser executado antes que traizoar a súa conciencia e ser infiel ao proxecto de Deus, seu Pai.

Aprendeu a vivir nun clima de inseguridade, conflitos e acusacións. Día a día foise reafirmando na súa misión e seguiu anunciando con claridade a súa mensaxe. Atreveuse a difundila non só nas aldeas retiradas de Galilea, senón no contorno perigoso do templo. Nada o detivo.

Morrerá fiel ao Deus no que confiou sempre. Seguirá acollendo a todos, incluso a pecadores e indesexables. Se terminan rexeitándoo, morrerá como un “excluído” pero coa súa morte confirmará o que foi a súa vida enteira: confianza total nun Deus que non rexeita nin exclúe a ninguén do seu perdón.

Seguirá buscando o Reino de Deus e a súa xustiza, identificándose cos máis pobres e desprezados. Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado para escravos, morrerá como o máis pobre e desprezado, pero coa súa morte selará para sempre a súa fe nun Deus que quere a salvación do ser humano de todo o que o escraviza.

Os seguidores de Xesús descubrimos o Misterio último da realidade, encarnado no seu amor e entrega extrema ao ser humano. No amor dese crucificado está Deus mesmo identificado con todos os que sofren, gritando contra todas as inxustizas e perdoando aos verdugos de todos os tempos. Neste Deus pódese crer ou non crer, pero non é posible burlarse del. Nel confiamos os cristiáns. Nada o deterá no seu empeño de salvar os seus fillos.

José Antonio Pagola