Este texto foi escrito no 2002, en Maricá .Feito para os Homes.
Dedicado ás Mulleres.
- Que quede o texto, polas xeracións que
virán.- Que as Mulleres
poidan ocupar o seu espazo, sen competir
cos Homes.- Que os Homes
poidan comportarse como Homes con
maiúsculas.
A Canción de fondo é
interpretada por Charles Aznavour
.Nas últimas diapositivas encóntrase a
letra, que por si misma, move á
reflexión.ESCÓITAA e GOZA CON ELA
Home. . . Recorda que cando es semente, é no corpo dunha Muller,que xermolas...
Cando naces chorando…
É nos brazos dunha Muller
que te calmas...
Cando sintes fame,é nos seos dunha Muller
que te sacias...
Cando intentas andar,é co auxilio dunha Mullerque arriscas os primeiros pasos...
Cando comezas a falar, é unha Muller quen te ensinaas primeiras palabras...
Cando te preparas para enfrontar a vida, é unha
Muller quen te incentiva e te moldea o carácter...
Cando comezas a espertar para o amor, é unha Muller quen te fai
soñar...
Cando sintes soidade, é unha Muller a quen
buscaspara ser a túa compañeira
ao longo da vida.
Cando te multiplicas. . .é unha Muller quen dá a luz os fillos, dando continuidade á túa descendencia.
Cando, finalmente, entenderás que a Muller comparte coa natureza a
creación da propia vida? ...
Cando finalmente, entenderás que dependes dela.?
Respétaa!, Ámaa!, ¡Protéxea!
e, certamente, sentiraste
máis Home.
Charles Aznavour
Ela pode ser o rostro que non consigo esquecer,un abrazo de pracer ou de arrepentimento,tal vez o meu tesouro ou o prezo que eu teño que pagar.
Ela pode ser a música que o verán canta,tal vez o frescor que o outoño trae,tal vez un centenar de cousas diferentesno espazo dun.
Nun paraísoou nun inferno,Ella pode ser bela ou fera,tal vez abundancia ou fame,pode transformarse cada día.
Ela pode ser o espello do meu soño,o sorriso reflectido no río.Ela pode non ser o que parece serdentro da súa casa.
Ela, que sempre parece tan feliz no medio da multitude, cos ollos tan persoais e tan orgullosos,pero que non poden ser vistoscando choran.
Pode ser o amor que non espera que dure,pode vir das sombras do pasadoque eu iré acordarme ata o día da miña morte.
Ela tal vez sexa o motivo para eu sobrevivir,a razón pola cal eu estou aquí,a persoa que coidarei a travésdos difíciles e inmediatos anos.
Eu, eu collerei as risas e as bágoas dela e farei delas todos os meus recordos.Para onde ela vaia, eu teño que estar allí.O sentido da miña vida é ela.
Top Related