HISTORIOGRAFÍA LATINA

AUTORES OBRAS CARACTERÍSTICAS

CATÓN (s.II a.C.) Origines: Acerca das orixes e guerras de Roma.

CÉSAR (100-44 a.C.)De Bello Gallico: Acerca da conquista das Galias

De Bello Civile: Acerca da guerra entre César e Pompeio.

SALUSTIO (85-35 a.C.)Coniuratio Catilinae: Acerca da conxuración de Catilina.Bellum Iughurtinum: Guerra de Roma contra Numidia.

TITO LIVIO (64 a.C.-17 d.C.)

Ab Urbe Condita: Historia de Roma desde a súa fundación ata os tempos de Tito Livio.

TÁCITO (56-129 d.C.)

Agricola: Historia do seu sogro, político e xeneral romano.Germania: Estudio acerca dos pobos xermanos.Historiae: Anos 69-96 d.C. da historia de RomaAnnales: Desde o emperador Tiberio ata Nerón.

SUETONIO De uita duodecim Caesarum: Biografías de doce emperadores

1) Os historiadores romanos escribiron acerca de Roma e desde unha perspectiva romana.

2) Tendencia a extraer conclusións morais dos feitos do pasado. A Historia convértese en magistra uitae.

3) Concepción pesimista da historia e añoranza do pasado.

4) Os historiadores romanos pertencen á aristocracia e escreben desde unha perspectica aristocrática.

ANTECEDENTES GREGOS:

HERODOTO XENOFONTE TUCÍDIDES POLIBIO

DEFINICIÓN: Narración en prosa dos feitos pasados, cunha pretensión de verosimilitude.

Tito Livio (59 a.C. – 17 d.C.)

Ab Vrbe Condita “Desde a fundación da cidade”

Narra os acontementos da historia de Roma, desde a chegada de Eneas al Lacio ata o ano 9 a.C.

A obra completa estaba composta por 142 libros; conservamos enteiros do 1 ao 10 e do 21 ao 45. O contido dos demáis coñecémolo por periochae “resumos” de época posterior

Características de Tito Livio como historiador

• Ante todo, pretende glorificar o pasado de Roma.• Consulta fontes diversas, pero non é moi riguroso á hora de

comprobar a súa veracidade. En cuestións dubidosas aporta as diversas opinións dos historiadores consultados.

• Tito Livio destaca pola calidade literaria da súa obra:- Períodos longos e rítmicos, ao estilo de Cicerón.- Pon en boca dos personaxes discursos inventados, que contribúen a darlle máis dramatismo ás escenas.- Narra moitos episodios que teñen que ver máis coa lenda que coa historia.

A partir do Renacemento, e sobre todo durante o Neo-clasicismo, as historias de Tito Livio serviron de inspiración a moitos artistas

Rómulo e Remo (Pier Paolo Rubens) S. XVII

O rapto das sabinas (J.L. David) s. XVIII

O rapto das Sabinas (P.P. Rubens)

Xuramento dos tres Horacios (J.L. David)

Muerte de Lucrecia (Eduardo Rosales) s. XIX

Aníbal cruzando los Alpes (William Turner) S. XIX