TEMA 1: ENERXÍA. PRODUCCIÓN E TRANSFORMACIÓN. CONSUMO E

AFORRO.

1.- INTRODUCCIÓN: CIENCIA, TECNOLOXÍA E CIENCIA.

A tecnoloxía incorpora leis, principios e conceptos descubertos pola ciencia, mentres que a ciencia usa os métodos e instrumentos deseñados pola tecnoloxía e fabricados pola técnica.

A ciencia tende a formular leis xerais e abstractas, empregando o método científico de investigación. Os produtos obtidos son leis, modelos e teorías.

A técnica basease no saber facer. Parte da tecnoloxía pero non a contén. Trátase polo tanto dunha habilidade manual e constitúe a parte práctica da tecnoloxía.

A tecnoloxía incorpora o método científico no seu deseño e desenvolvemento e é un saber facer (non un facer). Os produtos son proxectos e construcións de artefactos reais, empregando técnicas de fabricación concretas. Fai uso dos coñecementos científicos da ciencia e do saber facer da técnica.

2.- SISTEMAS DE UNIDADES.

O sistema de unidades máis empregado é o Sistema Internacional (SI). Existen outros dous sistemas que tamén se empregan: o Sistema Cegesimal (CGS), por exemplo en física, e o Sistema Técnico (ST), propio de tecnoloxía.

As unidades ou magnitudes fundamentais son soamente tres: lonxitude, masa e tempo. O resto das unidades son derivadas. A continuación móstranse as unidades das magnitudes fundamentais e de algunhas derivadas moi empregadas.

Sistema

Unidades Expresión SI CGS ST Equivalencias

Lonxitude e, s, l m cm M 1 m = 100 cm

Masa m Kg g Utm 1 Utm = 9’8 kg

Tempo t s s s

Velocidade v m/s cm/s m/s

Aceleración a m/s2 cm/s2 m/s2

Forza F = m· a N dinas kp 1 kp = 9’8 N = 9’8 · 105 dinas

Traballo

Enerxía

W = F· e J ergio kpm 1 kpm = 9’8 J = 9’8 · 107 ergios

Potencia P=W/t W ergio/s kpm/s

Outras equivalencias:

1 CV = 75 kpm/s = 735 W

O calor mídese en calorías: 1 cal = 4’18 J

3.- ENERXÍA

3.1.- ENERXÍA

Defínese a enerxia, como a capacidade para realizar un cambio en forma de traballo. Mídese no sistema internacional en Xullos (J), que se define como o traballo que realiza unha forza de 1N cando se despraza o seu punto de aplicacion 1m.

Existen outras unidades de energia:

Caloria : Úsase como unidade de medida da calor e defínese como a cantidadede calor necesaria para elevar a temperatura dun gramo de auga

desde 14,5C a 15,5C.

1 cal = 4,18 J

Kilovatio-hora (kWh): Úsase como unidade de medida da enerxia electrica. É aenerxia consumida ou desenvolvida por unha maquina de 1 Kilovatio de potenciadurante unha hora.

1 kWh = 1000 Wh = 1000 W ・ 3600 s/h = 3600・1000 J = 3’6・106J

Electronvoltio (eV): Utilízase en fisica nuclear e defínese como a energia que adquireun electron cando se move entre dous puntos cunha diferenza de potencial de 1voltio.

1 eV = 1'602 · 10-19 J

Kilopondimetro (kpm) : É o traballo que realiza unha forza de 1 kp cando se desprazao seu punto de aplicacion unha distancia de 1 metro no seu mesma direccion.

1 kpm = 9,8 J

Existen outras unidades que se usan para calcular a calidade energetica dos combustibles. Estas unidades estan baseadas no poder calorífico destes combustibles. As mais utilizadas son:

Tep : Toneladas equivalentes de petroleo. Energia liberada na combustion de 1 1 tonelada de cru.

1 tep = 41'84 · 109 J

Tec: Toneladas equivalentes de carbon. Energia liberada pola combustion de 1tonelada de carbon (hulla)

1 tec = 29'3 · 109 J

A equivalencia entre tep e tec é:

1 tep = 1'428 tec

Kcal/kg : Calorias que se obtendrian coa combustion de 1 kg dese combustible.

3.2.- TRABALLO

Defínese como o produto da forza aplicada sobre un corpo e o desprazamento que este sofre. Si o obxecto non se despraza en absoluto, non se realiza ningun traballo sobre o.

W = F・ d

As unidades de traballo e energia son as mesmas.

3.3.- POTENCIA

É a cantidade de traballo que realiza ou consome unha maquina por cada unidade de tempo. A súa unidade no sistema internacional é o vatio (W)

P = Traballo/tempo =W/t

Unha maquina de 1 W de potencia fai o traballo dun Xullo cada segundo.

Outras unidades de potencia: O cabalo de vapor (CV), siglas en ingles (HP).

1 CV = 735 W

4.- PRINCIPAIS FORMAS DE ENERXÍA SUSCEPTIBLES DE APROVEITAMENTO ENERXÉTICO

4.1.- INTRODUCIÓN

O ser humano necesita energia para realizar calquera actividade, para manter os seus constantes vitais, mandar ordenes ao cerebro a traves dos nervios, renovar os seus celulas, etc.

Ademais da enerxia necesaria para o funcionamento do seu corpo, ten que cubrir as súas necesidades de alimentacion, calefaccion, etc.

Para os homes primitivos, o dispoñer soamente da energia obtida a través da alimentacion, limitaba as súas posibilidades de desenvolvemento e subsistencia. Co paso do tempo, foi aprendendo da natureza e aplicando algúns recursos dela, como o descubrimento do lume, co que consiguio un maior benestar. Creo diversos utensilios e ferramentas como palancas, planos inclinados, etc., que lle fixeron mais facil a realizacion dos traballos.

Tambien utilizo animais domesticos, para axudarlle a realizar distintos labores, maquinas de pequena potencia (pouco traballo nun determinado tempo) e rendemento baixo.

Co paso do tempo, e o desenvolvemento industrial empezáronse a aplicar novas fontes de energia, tales como os combustibles fosiles, e outras fontes xa coñecidas desde a antiguedad, como o vento, a madeira, a auga, etc.

Se consiguio transformar energia noutra forma mais adecuada por medio de mecanismos e utiles. Ao conxunto destas pezas e mecanismos, que transforma unha energia noutra, denomínase máquina.

No mundo actual, e debido ao alto benestar das sociedades desenvolvidas, o consumo de energia é elevado; desprazámosnos/desprazámonos en vehiculos que aproveitan a energia termica ou electrica; a coccion de alimentos necesita calor que procede de algún gas ou da energia electrica e, como estas, existen innumerables aplicación onde a energia esta presente.

4.2.- FORMAS DE ENERXÍA

A energia maniféstase de multiples formas na natureza, podendo converterse unhas noutras con maior ou menor dificultade. Entre as distintas formas de energía estan:

1. Enerxía mecánica , a cal pódese manifestar de dúas formas diferentes

a) Enerxía mecánica cinética: É a energia que posúe un corpo en movemento.

Ec = . m・v2

onde m é a masa do corpo que se move a velocidade v.

Exemplo: Un corpo de 10 kg que se move a unha velocidade de 5 m/s, posúe unhaenergia cinetica

Ec = . 10 kg ・ (5 m/s)2 = 125 J

b) Enerxía mecánica potencial: É a energia que posúe un corpo en virtude da posicion que ocupa nun campo gravitatorio (potencial gravitatoria) ou do seu estado de tension, como pode ser o caso dun peirao (potencial elástico).

Si un corpo de masa m esta situado a unha altura h, tendra unha energia potencial gravitatoria equivalente a

Ep = m・g・h

Onde g é a aceleración da gravidade g = 9’8 m/s2 (na Terra)

Exemplo: Un corpo de 10 kg de masa situado a 5 m de altura posúe unha enerxia potencial que vale

Ep = 20 kg ・ 9’8 m/s2 ・ 5 m = 980 J

Obs: A auga dun embalse posúe enerxía potencial almacenada, posto que está situada a certa altura respecto ao momento inferior onde se sitúan as compuertas que liberan a auga.

2. Enerxía térmica ou calorífica: É a energia asociada á transferencia de calor dun corpo a outro. Para que se transfira calor é necesario que exista unha diferencia de temperatura entre os dous corpos. A calor é enerxía en tránsito.

Todos os materiais non absorben ou ceden calor do mesmo xeito, pois uns materiais absorben a calor con maior facilidade que outros. Ese factor depende da chamada calor específica do material Ce. Cada material ten a súa propia calorespecifico.

Exemplo: Madeira Ce = 0’6 e Cobre Ce = 0’094

Isto significa que para que un gramo de madeira suba a súa temperatura un grado debe absorber 0’6 cal e para que ocorra o mesmo para un gramo de cobre debe absorber 0’094 cal.

3. Enerxía química : É a energia que almacenan as sustancias quimicas, a cal adóitase manifestar noutras formas (normalmente calor) cando ocorre unha reacción quimica. Esta energia esta almacenada, en realidade, en enlácelos quimicos que existen entre os atomos das moleculas da sustancia.

Os casos mais coñecidos son os dos combustibles (carbon, petroleo, gas, ...).

Defínese o poder calorífico dun combustible como a cantidade de calor liberada na combustion dunha certa cantidade do mesmo. Mídese en kcal/kg. P. Ej: o poder calorifico do carbon anda polos 9000 kcal/kg.

4. Enerxía radiante : É a energia que se propaga en forma de ondas electromagneticas (luz visible, infrarrojos, ondas de radio, ultravioleta, raios X,...), á velocidade da luz. Parte dela é calorifica. Un caso particular coñecido é a enerxía solar.

5. Enerxía nuclear : É a energia almacenada nos nucleos dos atomos. Esta energia mantén unidos os protones e neutrones no nucleo. Cando estes elementos únense ou dividen libérase. Coñécense dous tipos de reaccion nuclear:

Fisión nuclear: os nucleos de atomos pesados (como Uranio ou Plutonio) divídense para formar outros mais lixeiros. Este emprégase comercialmente.

Fusión nuclear: Únense nucleos lixeiros para formar outros mais pesados. Esta en fase experimental.

6. Enerxía eléctrica : É a enerxia asociada á corrente electrica, é dicir, ás cargas electricas en movemento. É a de maior utilidade polas seguintes razóns:

É facil de transformar e transportar

Non contamina alla onde se consuma

É moi comoda de utilizar

Expresións para a enerxía eléctrica:

E = P・ t

onde P é a potencia (vatios) da maquina que xera ou consome a enerxia durante un tempo (segundos) t

E = V・I・t

onde V é o voltaje (voltios), I é a intensidade de corrente eléctrica (Amperios).

5.- TRANSFORMACIÓN DAS DISTINTAS FORMAS DE ENERXÍA

5.1.- PRINCIPIOS DE CONSERVACIÓN DA ENERXÍA

Establece que a enerxía nin se crea nin se destrúe, simplemente transfórmase.

Aínda que a energia non se destrúe, non toda ela é aprovechable, pois unha parte se desperdicia en calquera proceso tecnologico. Xorde asi o concepto de rendemento dunha máquina, como a relacion que existe entre o traballo útil que aproveitamos da maquina e a enerxía que consome a maquina. O rendemento dunha maquina expresase en %.

5.2.- TRANSFORMACIÓN DE ENERXÍA

Denomínase transformación de enerxía a todo paso dunha forma de enerxía a outra. Moitos destes procesos son feitos de maneira artificial. As distintas transformacións enerxéticas veñen reguladas polas leis da física. Así, dado que a enerxía non pode crearse nin destruírse, en toda transformación enerxética, a cantidade de enerxía inicial é igual á cantidade de enerxía final. Ademais, toda transformación é en xeral reversible e pode caracterizarse a través dunha magnitude chamada rendemento, que indica as perdas que teñen lugar no proceso de conversión. Este límite non pode ser superado por perfecto que sexa o dispositivo que fai a conversión. O rendemento é moi variable: moi alto nun motor eléctrico, entre un 20-40% nos motores térmicos e dun 15% nas células solares.

As diferentes transformacións enerxéticas permiten adaptar ós nosos usos as diferentes fontes de enerxía naturais, tamén denominadas primarias.

5.2.1.- TRANSFORMACIÓN DE ENERXÍA ELÉCTRICA.

A enerxía eléctrica é unha forma de enerxía facilmente transformable noutras formas de enerxía. En xeral, a enerxía eléctrica pode transformarse en: enerxía mecánica, térmica, química e luminosa ou radiante.

A conversión de enerxía eléctrica en mecánica faise mediante motores. Nestes, a corrente pasa por un sistema de electroimáns que xeran un campo magnético variable. Outro sistema de electroimáns que pode moverse en relación ó anterior, é confrontado ó campo magnético. Ó ser atraído por este e ser o campo magnético variable cambia de posición sendo atraído de novo o sistema de electroimáns e obrigándoo a xirar. Este movemento prodúcese moitas veces por segundo podendo subministrar o motor desta forma gran cantidade de enerxía.

A transformación en enerxía calorífica é unha consecuencia directa da lei de Ohm, coñecida como efecto Joule. A corrente eléctrica ó circular por un filamento delgado e de gran resistencia perde enerxía disipándose en forma de calor. Exemplos concretos son as estufas e pranchas eléctricas, secadores de pelo, …

A transformación en enerxía química faise nos acumuladores ou baterías mediante un

proceso de electrólises.

A electricidade tamén pode converterse en enerxía luminosa. Esta conversión pode facerse mediante a fluorescencia dun gas (lámpadas de neón, tubos fluorescentes), mediante unha resistencia, que ponse incandescente ó circular por ela unha corrente eléctrica pero que non se funde ó estar pechada dentro dunha cápsula que contén gas inerte (lámpada), ou ben mediante o arco voltaico entre dúas barras de carbón (proxectores de cine antigos).

A enerxía eléctrica pode calcularse mediante a expresión:

sendo P a potencia eléctrica, V a tensión ou diferenza de potencial, I a intensidade eléctrica e R a resistencia que o elemento condutor dado ofrece ó paso dunha corrente eléctrica.

5.2.2.- TRANSFORMACIÓN EN ENERXÍA CALORÍFICA OU TÉRMICA

A enerxía térmica está presente na maioría dos procesos enerxéticos e pode transformarse en: enerxía mecánica, eléctrica e química.

A transformación da enerxía térmica en mecánica prodúcese nas máquinas térmicas. Estas poden clasificarse en dous grandes grupos atendendo ó lugar onde se fai a combustión: dentro da propia máquina térmica, denominados motores de combustión interna (coches), e fora da máquina térmica e denominados motores de combustión externa (máquina de vapor).

Cabe ter en conta que a enerxía térmica procede da enerxía química, xeralmente a partir dos combustibles fósiles (carbón, petróleo e gas natural), producíndose un encadeamento de conversións de enerxía: de química a térmica por combustión e de térmica a mecánica por transformación termodinámica.

Tanto os efectos termoiónicos como os efectos termoeléctricos permiten a obtención de electricidade a partir da enerxía térmica, pero en xeral os seus rendementos son moi baixos e non resultan rendibles fronte a outro tipo de máquinas.

Por último o proceso de conversión da enerxía térmica en enerxía química faise a través da termólises.

5.2.3.- TRANSFORMACIÓN DA ENERXÍA QUÍMICA

A enerxía química encóntrase nos vexetais, alimentos e combustibles. Xeralmente transfórmase en enerxía mecánica, térmica e eléctrica.

Un exemplo característico da transformación da enerxía química en mecánica prodúcese nos seres vivos. Estes aproveitan a enerxía química dos alimentos para moverse e facer as súas funcións vitais.

A conversión en enerxía térmica ten lugar nas reaccións químicas, preferentemente en aquelas que involucran a combustión por combinación dos elementos co oxíxeno, procesos nos que se libera a enerxía contida nos enlaces en forma de calor. Este tipo de conversión é moi empregada, principalmente debido a súa sinxeleza, dado que só é preciso conseguir o punto de ignición do combustible, é dicir, do elemento que se combina co oxíxeno.

Por último a conversión en enerxía eléctrica ten lugar por exemplo nas pilas galvánicas, útiles unicamente en pequenas potencias.

5.2.4.- TRANSFORMACIÓN DA ENERXÍA MECÁNICA.

A enerxía mecánica, tanto na súa forma eólica, maremotriz como hidráulica, pode ser transformada ben mediante unha máquina frigorífica en enerxía térmica, ou mediante unha máquina electromecánica en enerxía eléctrica.

Cabe destacar o emprego xeralizado das máquinas electromecánicas na conversión da enerxía mecánica en enerxía eléctrica, fronte ó das máquinas frigoríficas accionadas por enerxía mecánica, restrinxidas ás grandes centrais de produción de frío e de calor.

A enerxía mecánica está composta polas contribucións da enerxía cinética e potencial. Un corpo en movemento ten almacenada unha determinada enerxía, que pode ser expresada mediante: Ec= (m·v2/2) . Esta enerxía denomínase enerxía cinética. Pero un corpo tamén almacena enerxía en función da súa posición dentro dun campo vectorial. Para o caso dun corpo suspendido a unha determinada altura sobre a superficie terrestre, este almacena unha enerxía potencial de valor: Ep=mgh. A miúdo un corpo pode presentar unha combinación de ambas. Por exemplo, un corpo suspendido a unha altura h respecto da superficie terrestre e que cae a unha velocidade v determinada.

5.2.5.- TRANSFORMACIÓN DA ENERXÍA RADIANTE OU LUMINOSA.

A máis empregada é a enerxía procedente dos raios do Sol. Transformase principalmente en:

a) Enerxía térmica: os raios de Sol ó incidir sobre a materia quéntana. Exemplos característicos son a obtención de auga quente a partir da enerxía solar, un invernadoiro, …

b) Enerxía eléctrica: obtense a partir das células solares ou fotovoltaicas, conversión que forma parte dunha das tecnoloxías de máis expansión nos últimos anos. Tamén se fai esta conversión mediante centrais térmicas solares, que concentran os raios solares co fin de quentar un fluído que convertido en vapor accionará unha turbina, e impulsará un xerador eléctrico.

c) Enerxía química: grazas a esta conversión é posíbel a vida vexetal mediante a fotosíntese.

5.2.6.- TRANSFORMACIÓN DA ENERXÍA NUCLEAR

A enerxía nuclear transfórmase en enerxía térmica mediante fisión e fusión nuclear.

A fisión nuclear é unha reacción na cal un núcleo pesado, ó ser bombardeado con neutróns descomponse en dúas metades co desprendemento de dous ou máis electróns e unha enorme cantidade de enerxía en forma de calor. Estes poden causar novas fisións ó interacionar cos núcleos anteriores. Este efecto multiplicador denomínase reacción en cadea. Si polo contrario, logramos que so un dos neutróns liberados produza unha fisión posterior, o número de fisións que teñen lugar por segundo é constante e a reacción é controlada. Este tipo de reacción controlada é a que ten lugar nos reactores nucleares. Foi Einstein que demostrou que a materia pódese converter en enerxía mediante a expresión: E=m·c2.

Na fusión nuclear, dous núcleos moi lixeiros únense para formar un núcleo máis pesado e estable, con gran desprendemento de enerxía en forma de calor, correspondente á enerxía de enlace dos núcleos que reaccionan. Esta fusión nuclear unicamente ten lugar cando os núcleos cargados positivamente únense vencendo as forzas electrostáticas de repulsión, para o que debemos comunicarlle unha elevada

enerxía cinética ós núcleos que reaccionan. A solución máis viable é a fusión térmica ou reaccións termonucleares, nas que empréganse os isótopos do hidróxeno, deuterio e tritio. Este tipo de reaccións son moi atractivas como fonte de enerxía, especialmente porque o deuterio non é reactivo e encóntrase de forma natural e ilimitada na natureza ( é un dos compoñentes da auga do mar).

6.- CONSUMO E AFORRO ENERXÉTICO

Dende os máis remotos orixes rexistrouse un crecemento continuo do consumo mundial de enerxía. O consumo de enerxía por habitante representa un dos indicadores máis fiables do grado de desenrolo económico dunha sociedade, que está directamente relacionado co benestar material. A demanda enerxética asociase de forma xeneralizada co produto interior bruto dun país, ca súa potencia industrial e co nivel de vida dos seus habitantes.

A correspondencia entre nivel de vida e consumo enerxético obsérvase dende unha perspectiva histórica pois poden examinarse as evidentes relacións entre crecemento económico e incremento da demanda de enerxía. A industrialización, o desenrolo dos transportes (sectores que necesitan grandes cantidades de enerxía) así como a crecente mecanización de todas as actividades económicas e o aumento do uso da enerxía na economías domésticas, repercuten todos en fortes incrementos do consumo de enerxía. Por zonas xeográficas, o consumo relativo de enerxía en América do Norte (EEUU e Canadá) é aprox. do 30%, en Europa Oriental en torno ó 20%, en Europa Occidental en torno ó 17%, similar ó continente asiático (India e China principalmente), Xapón consume cerca do 6% e en niveis inferiores está Iberoamérica e Oceanía. En canto a España, como país desenvolvido e industrializado ten un consumo relativamente elevado de enerxía, aínda que en termos absolutos quedamos lonxe dos países máis industrializados. Medida en termos de enerxía primaria, a evolución do consumo interior bruto español tivo nos últimos decenios unha clara traxectoria ascendente que se quebra como consecuencia da crise do petróleo, para nos últimos anos volver a acelerarse o seu crecemento. No balance enerxético correspondente ós últimos anos, existe unha gran diferenza entre a produción e o consumo a favor deste último, o que nos obriga a facer grandes importacións de enerxías fósiles para poder satisfacer as necesidades internas. En canto ós criterios e técnicas de aforro enerxético, fundamentalmente é a partir da crise do petróleo dos anos setenta cando xurde a necesidade por aforrar enerxía, motivada por:

A progresiva desaparición dos recursos enerxéticos primarios (carbón, petróleo e gas natural).

interese por paliar os efectos negativos medioambientales ocasionados pola produción, transporte e consumo de enerxía.

intento de diminuír os custos enerxéticos para mellorar a competividade entre as industrias. Para aforrar enerxía hai que comezar por un uso racional. Isto implícanos a

todos, dende o seu propio entorno ata as grandes empresas nos seus procesos de produción. E non só é importante o aforro enerxético, senón que tamén aparece outro termo de especial importancia: a eficiencia enerxética. Defínese como a obtención de

enerxía con maior calidade, menor contaminación e inferior prezo para así posibilitar unha maior duración dos recursos.

Entre as técnicas de aforro enerxético cabe destacar:

A enerxía na vivenda: o factor humano é fundamental para aforrar no sector residencial e de servizos. Nas casas a cantidade de enerxía consumida é considerablemente alta e moitas veces mal aproveitada. Así debemos evitar malos hábitos na utilización da enerxía, illar o recinto da casa para evitar fugas de calor en inverno e refrixeración no verán, dispoñer de termóstatos nos sistemas de calefacción, utilizar adecuadamente os electrodomésticos e ó substituílos facelo por outros de baixo consumo, empregar a electricidade naquelas actividades nas que resulta insubstituíble, empregar luz solar sempre que sexa posible e substituír as lámpadas por outras de baixo consumo cando debamos empregar luz artificial.

O transporte: o consumo enerxético no transporte supera ó do sector industrial. En España o 60% das importacións de petróleo van destinadas ó transporte. O maior malgasto prodúcese polo uso excesivo do vehículo privado. É preciso empregar máis o transporte público, que precisa menos enerxía para o mesmo fin e contamina menos.

A industria: algunhas solucións de aforro enerxético son: mellor iluminación natural, maquinaria con equipamento para o aforro enerxético, aproveitar as horas de pouca demanda para os procesos que requiren maior enerxía, bo illamento térmico e posibilidade de aplicar a coxeneración.

6.1.- SITUACIÓN ENERXÉTICA EN GALICIA.

O consumo enerxético no sector doméstico aumenta ano tras ano debido a unhas esixencias de maior confort por parte dos cidadáns

Son varios os factores que explican este incremento do consumo de enerxía: por un lado o aumento do número de fogares, pese a non aumentar a poboación, e

por outro lado o aumento do consumo de enerxía por fogar, como consecuencia das melloras de equipamento para calefacción e a adquisición crecente de novos electrodomésticos (lavalouzas, secadoras de roupa, microondas, deshumidificadores, equipos de aire acondicionado, decodificadores TDT, reprodutores e gravadores de DVD, ....), a gran maioría de baixa eficiencia enerxética.

Na gráfica de evolución do consumo de enerxía final apreciase a diferenza entre un escenario base, sen aplicar medidas de aforro e un escenario de eficiencia no que si se aplican.

O consumo enerxético no sector transporte en Galicia supera considerablemente ao residencial e ao de servizos. Trátase dun sector crítico, cunha

dependencia case total do petróleo e das importacións e que emprega con frecuencia as solucións que presentan maiores consumos enerxéticos (por exemplo, o camión fronte ao ferrocarril). O maior consumo de combustibles no sector

transporte corresponde ao transporte terrestre, cun 88% do total, seguido do transporte marítimo cun 9,5 % e, en menor medida, o transporte aéreo cun 2,2%.

Entre os factores que máis influíron no aumento do consumo de combustible no sector do transporte galego, destaca a crecente motorización do parque e o aumento da quilometraxe por vehículo, como consecuencia da mellora que se está producindo no sistema viario. Pese aos avances tecnolóxicos e as distintas normativas ambientais que permitiron reducir os consumos específicos nos últimos anos, o consumo neste sector segue medrando, debido a que o aumento da actividade de comercialización implica maior movemento de mercancías e persoas, e por conseguinte, maior demanda enerxética. A iso hai que engadir tamén que se prevé aumentar o consumo de enerxía no entorno das cidades como consecuencia da maior necesidade de mobilidade motorizada dos cidadáns para o desenvolvemento das súas funcións cotiás (compras, traballo,

escola,...) en modelos territoriais que impoñen cada vez distancias e tempos de viaxe máis prolongados.

Finalmente podedes observar no seguinte diagrama a evolución da electricidade importada, xerada, consumida e exportada en Galicia.

Para máis información podedes consultar as páxinas web do INEGA e de Adega.