Onde está o ADN ?

ESTRUTURA DUN CROMOSOMA

Cada Cromosoma está formado por dúas partes idénticas, chamadas CROMÁTIDAS; éstas están unidas entre sí por un punto chamado CENTRÓMERO.

Cada Cromátida está formada por un filamento enrolado de CROMATINA.

O filamento de Cromatina está constituido por cadenas de ADN enroladas sobre unhas proteinas chamadas HISTONAS.

O ADN disponse nunha estrutura característica denominada DOBRE HÉLICE.

NÚMERO E TIPO DE CROMOSOMAS. CONCEPTOS IMPORTANTES

É o conxunto de cromosomas dun individuo ordenados por parellas, segundo o seu tamaño e estrutura.

Cariotipo dunha muller (XX)

Cariotipo dun home (XY)

PARELLAS DE CROMOSOMAS HOMOLOGOS

CROMOSOMAS SEXUAIS

OS XENES

Un Xen é un segmento de ADN coa información necesaria para producir unha determinada proteina.

Os xenes ordénanse linealmente dentro de cada cromosoma.

Cariotipo masculino cos xenes transcritos

Mostra forense

Cromosoma 1: Cancro de próstata - GlaucomaCromosoma 2: Cancro de colon

e recto

Cromosoma 3: Enfermidade de Von Hippel – Lindau, inflamacion dos vasos sanguineos

Cromosoma 4: Parkinson

Cromosoma 6: Diabetes – Esquizofrenia - Dislexia

Cromosoma 10: Cataratas

Cromosoma 12: Raquitismo

Cromosoma 13: Cancro de mama

Cromosoma 14: Leucemia - Alzheimer

Cromosoma 15: Epilepsia xuvenil

Cromosoma 17: OsteoporosisCromosoma 19:

Arteriosclerose

Cromosoma 21: Sarcoma de Ewing, cancro de osos

FUNCIÓN DE REPRODUCCIÓN

a. Formación de cromosomas ou diferenciación deles.

b. Duplicación de cromosomas por división lonxitudinal, ou que as dúas cadeas do resultado da mencionada duplicación sepáranse.

c. Formación do fuso acromático. Os dous centrosomas migran cada un a cada polo da célula, e quedan unidos por fibras.

1.- PROFASE

FUNCIÓN DE REPRODUCCIÓN

2.- METAFASE

a. Desaparición da membrana nuclear.

b. Formación da placa ecuatorial (1). Os cromosomas irmáns colócanse na zona central da célula e fíxanse polo centrómero ás fibras do fuso acromático.

FUNCIÓN DE REPRODUCCIÓN

3.- ANAFASE

a. As fibras do fuso acromático contráense, separando así os cromosomas, e migrando estes a os polos da célula, separándose así dos cromosomas irmáns.

b. Os filamentos desaparecen, e os cromosomas permanecen xunto ao seu respectivo centrosoma.

FUNCIÓN DE REPRODUCCIÓN

4.- TELOFASE

a. Aparecen dous núcleos, e cuxa membrana envolve aos cromosomas que desaparecen ou se desenrolan, dando lugar a masas de cromatina.

b. División do citoplasma ou CITOCINESES. Hai dous tipos:

1.- Por tabicación. Mediante este proceso, propio das células vexetais, que o seu Aparato de Golgi segrega unhas vesículas que se colocan no centro da célula e separan o contido celular, núcleo e Citoplasma, entre as células fillas.

2.- Por estrangulamento. É un proceso similar ao anterior, pero que se dá nas células animais. A célula vaise estreitando polo centro, ata tal punto que se divide pola metade.

FUNCIÓN DE REPRODUCCIÓN

Telofase. Foto realCitocinesis. Tabicación nunha

célula Vexetal

Citocinesis. Estrangulamento

nunha célula Animal

MEIOSIS

• Interfase• Meiosis 1: Profase 1 (leptoteno

cigoteno, paquiteno, diploteno, diacinesis), Prometafase 1, Metafase 1, Anafase 1, Telofase 1,

• Meiosis 2: Profase 2 (profase temprana 2, profase tardia 2), Metafase 2, Anafase 2, Telofase 2.

Meiose é un proceso divisional celular, no cal unha célula diploide (2n), experimentará dúas divisions celulares sucesivas, coa capacidade de xerar catro células haploide (n).

Este proceso se leva a cabo en dúas divisions nucleares e citoplasmáticas, chamadas, Meiosis I e Meiosis II. Ambas comprenden Profase, Metafase, Anafase e Telofase.

Durante a meiose I os membros de cada par homólogo de cromosomas se unen primeiro e logo se separan e se distribuen en diferentes núcleos. Na Meiosis II, as cromátidas irmáns que forman cada cromosoma se separan e se distribuen nos núcleos das células fillas. Entre estas duas etapas sucesivas non existe duplicacion de ADN.

MEIOSIS 1:

PROFASE 1

Esta etapa se divide en 5 sub. etapas:

-Leptoteno: os cromosomas individuais comezan a condensar en filamentos longos dentro do núcleo.

-Cigoteno: Os cromosomas homólogos comezan a achegarse ata quedar apareados en toda a sua lonxitude.

-Paquiteno: os cromosomas homólogos están perfectamente apareados formando estructuras que se denominan bivalentes e se produce o fenómeno de entrecruzamento o crossing-over.

CROSSING-OVER

Intercambio dun segmento de DNA entre os dous Cromosomas homólogos durante a meiose, o seu resultado é unha combinación nova de material Xenético no gameto

A recombinación xenética é o proceso mediante o cal a información xenética se redistribue. Gracias a ela dase a diversidade na evolución ó crear diversidade nos alelos de distintos xenes.

CROSSING-OVER

-Diploteno: Os cromosomas continúan condensándose ata que se poden comezar a observar as duas cromátidas de cada cromosoma. Estas estructuras en forma de X reciben o nombre quiasmas.

-Diacinesis: Partición da membrana nuclear. Durante toda a profase I continuou a síntesis de RNA no núcleo. Ó final da diacinesis cesa a síntesis de RNA e desaparece o nucleolo.

PROMETAFASE 1

A membrana nuclear desaparece e os cromosomas adosados as fibras do fuso comezan a moverse ó plano ecuatorial. Aquí se forma unha estructura chamada cinetocoro que e o punto onde "anclan" os microtúbulos do fuso.

METAFASE 1

Os cromosomas homólogos se alinean no plano ecuatorial. Cando se dispoñen no plano, quedan ó chou, polo tanto existe 50 % de probabilidades que as células fillas reciban o homologo do pai ou da nai por cada cromosoma.

ANAFASE 1

Os quiasmas se separan. Os microtubulos do fuso se acortan polo tanto os cromosomas se dividen de igual forma que na mitosis. Os quiasmas se acortan quedando un xogo haploide en cada lado.

TELOFASE 1

Cada célula filla ahora ten a metade do número de cromosomas pero cada cromosoma consiste nun par de cromátidas. Os fusos desaparecen e unha nova membrana nuclear aparece para este novo sistema haploide. Os cromosomas se desenrolan formando unha cromatina.

A continuación da telofase 1 ocorren 2 procesos importantes: a citocinese meiotica, que sigue o mesmo principio ca mitótica e a intercinesis que é a segunda interfase, coa diferencia que non existe duplicación do material xenético.

MEIOSIS 2:

PROFASE 2

Esta etapa se divide en 2 partes:

-profase temprana 2: comeza a desaparecer a envoltura nuclear e o nucleolo. A cromatina comeza a condensarse como cromosomas visibles.

-profase tardía 2: Os cromosomas continúan acortándose e engrosándose. Formase fuso entre os centríolos, que se desprazaron os polos da célula.

METAFASE 2

As fibras do fuso se unen aos cinetocóros dos cromosomas. Éstos últimos se alinean ó longo do plano ecuatorial da célula. Na matefase 1 se distingue porque existen 4 cromátidas en cambio na metafase 2 solo hai 2 como na metafase mitotica.

ANAFASE 2

As cromátidas se separan nos seus centrómeros, e un xogo de cromosomas se desplaza cara cada polo. Durante a Anafase II as cromatidas, unidas a fibras do fuso nos seus cinetocóros, se separan e se desplazan cara polos opostos, como o fan na anafase mitótica.

TELOFASE 2

Na telofase II hai un membro de cada par homologo en cada polo e cada un é un cromosoma non duplicado. Se reensamblan as envolturas nucleares, desaparece o fuso acromático. Os cromosomas se alongan en forma gradual para formar fios de cromatina.

Finalmente ocurre a citocinesis. As duas divisions sucesivas producen catro núcleos haploides e completamente distintos, isto se produxo ó chou na orientación na metafase 1 e polo entrecruzamento no paquiteno.

http://www.youtube.com/watch?v=D1_-mQS_FZ0

MITOSIS MEIOSIS

Ocorre na maioría das células eucarióticas.

Ocorre na formación de gametos en células eucarióticas.

Non hai apareamento de cromosomas homólogos.

Os cromosomas homólogos se aparean en sinapses e pode ocorrer entrecruzamento.

Mantense o número de cromosomas.

O número de cromosomas se divide de diploide a monoploide.

Unha división. Duas divisions.

Producense duas células fillas. Producense catro células fillas.

As células fillas son idénticas entre sí e á célula nai.

As células fillas teñen combinacions variadas de cromosomas e non son idénticas á célula nai.

A gametoxénese é o proceso de formación de gametos nas gónadas por medio da meiosis a partir de células xerminais.

Mediante este proceso, o número de cromosomas que existe nas células sexuais redúcese de diploide a haploide, é dicir, á metade do número de cromosomas que contén unha célula normal da especie de que se trate.

A espermatoxénese é o mecanismo encargado da produción de espermatozoides. Este proceso desenvólvese nos testículos. A espermatoxénese ten unha duración aproximada de 65 a 75 días na especie humana, que se extende dende a adolescencia e durante toda a vida do macho.

Cando se acada a madurez sexual as espermatogonias aumentan de tamaño e transfórmanse en espermatocitos de primeira orde. Nestas células prodúcese a Meiosis I. A primeira división da mesma dá lugar a dous espermatocitos de segunda orde, e estes, tras Meiosis II, producen dúas espermátidas cada un.

As catro células resultantes son xa haploides

A ovoxénese é o proceso de formación e diferenciación dos gametos femininos ou óvulos nas femias. Baséase no proceso da meiosis, que produce, mediante dúas divisións sucesivas, catro células cun xenotipo recombinado e a metade de DNA.

As ovogonias, localízanse nos folículos do ovario, crecen e sofren unha diferenciación para transformarse en ovocitos primarios, onde se pon en marcha a primeira división meiótica, dando orixe a unha célula voluminosa ou ovocito secundario que contén a maior parte do citoplasma orixinal e outra célula pequena ou primeiro corpo polar.

RELACION NAS CÉLULASA función de relación celular baséase na sensibilidade, ou capacidade de

recibir estímulos do exterior, e na emisión de respostas ante eses estímulos.

Os estímulos son as variacións do medio ambiente capaces de provocar na célula algún tipo de resposta. Hai moitos tipos de estímulos, entre outros os estímulos térmicos, os químicos, os eléctricos, os gravitatorios, etc.

As respostas son as reaccións da célula ante os estímulos que se producen sobre ela.

As respostas celulares poden ser RESPOSTAS DINÁMICAS, cando na célula prodúcese movemento, ou RESPOSTAS ESTÁTICAS, no caso de que a célula permaneza inmóbil.

As respostas dinámicas

Denomínanse taxias ou tactismos, e poden ser debidas a un estímulo:térmico, ou termotactismo.químico, quimiotactismo.eléctrico, galvanotactismo.luminoso, fototactismo.

RELACION NAS CÉLULAS

As respostas dinámicas implican movemento celular, que pode ser de achegamento ao estímulo ou resposta positiva; ou de afastamento do estímulo ou resposta negativa.

As distintas células teñen diversos mecanismos para moverse:

CILIOS. Son conxuntos de fíos curtos, moi numerosos, que vibran sincronizadamente e así permiten o movemento das células ciliadas.

FLAXELOS. Son fíos moi longos, pouco numerosos, un ou dous xeralmente en cada célula, cuxo movemento ondulatorio e xiratorio permite o avance das células flaxeladas.

PSEUDÓPODOS OU FALSOS PÉS. Son prolongacións citoplasmáticas que permiten o movemento das células. Este movemento por pseudópodos chámase tamén movemento ameboide. A palabra ameboide provén dunha célula ou protozoo (son organismos microscópicos, unicelulares eucarióticos; heterótrofos que viven en ambentes húmidos), con pseudópodos denominada ameba.

FUNCIÓN DE RELACIÓNCILIOS: araña Latrodectus mactans de Chile.

CILIOS: Tráquea e Bronquios.

Movemento dos cilios.

FUNCIÓN DE RELACIÓN

Representación dunha célula con Flaxelos

Células biflaxeladas da alga verde unicelular Chlamydomonas

Movemento dos Flaxelos.

FUNCIÓN DE RELACIÓN

EMISIÓN DE PSEUDÓPODOS por parte de células

RELACION NAS CÉLULAS

As respostas estáticas

As respostas estáticas son todas aquelas respostas nas que non se produce movemento algún.

Un exemplo de resposta estática é a secreción de diversas sustancias, coas que se forman capas protectores cando o estímulo afecta negativamente á célula. Así ocorre no caso do enquistamento. Cando as condicións externas varían negativamente, como aumento excesivo da calor, sequidade, falta de alimento, etc., certas células segregan sustancias que forman unha cuberta dura e resistente que as illa por completo do medio externo. Dentro do quiste, a célula mantén unha vida latente á espera de que as condicións tórnense favorables. Chegado este momento, a célula rompe a cuberta e sae ao exterior.

Exemplos de movemento: Movemento ameboideo

Movemento contráctil

Movemento vibrátil