Poemas de amor 2011
description
Transcript of Poemas de amor 2011
EN FEBREIRO, LER O AMOR
2011
Tristemente convivo coa túa ausencia
sobrevivo á distancia que nos nega
mentres bordeo a fronteira entre dous mundos
sen decidir cal deles pode darme
a calma que me esixo para amarte
sen sufrir pola túa indiferencia
a miña retirada preventiva
dunha batalla que xa sei perdida
resolto a non entrar xamais en ti
pero non á tortura de evitarte.
Lois Pereiro
Explórote cos ollosdescúbrote por dentro
profanando o teu sangue que levo ó meu desexopaséome por ti
examino os teus procesosorgánicos
mátote e morro en timáis docemente
ou mellorinocúlame ti a min
veleno dos teus dentesmergúllate no meu sangue
inxéctate nas veasque te observan
e xa doente dóemea túa dor no teu desexoberrando en cada óso
e a túa mortemátame e resucítame
para ó finalmorrerme
morre en minsobreviveletal amor
que nunca perdeo alento
coa súa sede de amore os seus cinco
sentidos.
Lois Pereiro
Ule esta hora como cando regresase soño eguas agallopando na mar brava.
Este sangue derrámase como augasobre o cemento no outono e uleó rastro que deixan os paxaros
cando fuxen en solpores de espada.Así rasga a túa presencia,
e fágome sal e pranto.Ule esta tarde como cando marchase levas contigo as miradas brancas,as singraduras dos dedos na ternura.
Así, sen ti,fica o mar tan tristemente en calma,
e eu canto.
Ana Romaní
No niño novo do ventohai unha pomba dourada,
meu amigo!Quén poidera namorala!
Canta ao luar e ao menceren frauta de verde olivo.Quén poidera namorala,
meu amigo!
Ten áers de frol recente,cousas de recén casada,
meu amigo!Quén poidera namorala!
Tamén ten sombra de sombrae andar primeiro de río.quén poidera namorala,
meu amigo!
Álvaro Cunqueiro
O REI TIÑA UNHA FILLA
O rei tiña unha filla
que morría de amor,
e por vela curada,
sen máis declaración,
ó Amor,queiras non queiras,
do reino desterrou.
O Amor, moi xuicioso,
obedecendo a lei,
camiño do desterro
foise co que era seu:
cos bicos e coas rosas...
¡e coa filla do rei!
RAMÓN CABANILLAS
BORN TO RUNMonta
comigo,nena,agorae xa,
rápidoe axiña, porque
non temos nada máisque este
momento no que rebenta a bomba do tecno
nos bafles da mente
como unha onda expansiva que leva por diantea angustia de sentir
quexa
agora o futuro
foi unha
sombra que
cruzou a
toda hostia
e sen
deterse
CARLOS NEGRO
Madrigal
Tu já tinhas um nome, e eu não sei
se eras fonte ou brisa ou mar ou flor.
Nos meus versos chamar-te-ei amor.
II
Cantas. E fica a vida suspensa.
É como se um rio cantasse:
em redor ´tudo teu;
mas quando cessa o teu canto
o silêncio é todo meu.
Eugénio de Andrade
Todas as cartas de amor sãoRidículas.
Não seriam cartas de amor se não fossemRidículas.
Também escrevi em meu tempo cartas de amor,
Como as outras,Ridículas.
As cartas de amor, se há amor,Têm de serRidículas.
Mas, afinal,Só as criaturas que nunca escreveram
Cartas de amorÉ que sãoRidículas.
Quem me dera no tempo em que escreviaSem dar por isoCartas de amor
Ridículas.A verdade é que hojeAs minhas memóriasDessas cartas de amor
É que sãoRidículas.
(Todas as palavras esdrúxulas,Como os sentimentos esdrúxulos,
São naturalmenteRidículas)
ÁLVARO DE CAMPOS (heterónimo de FERNANDO PESSOA)
FRONTEIRA
Amor, non teñas medo se estou soa
e se o medo dunha Dama do Anel pon en perigo a miña vida
/cada noite
cando fecha con chave a porta da única saída
non teñas medo da miña morte na fuxida no descenso da torre
/sen chanzos
se o mundo prende en lume
se o fumo me ameaza
non temas, amor,
eles virán para salvarme
os Bombeiros Voluntarios de Valença
virán co seu camión a rescatarme
Os Bombeiros Voluntarios de Valença
símbolo mellor desta unidade.
Agora, amor, déixame durmir neste leito
o teu corpo e o meu,
as nosas casa xuntas
amante.
Da túa boca á miña boca un lazo de cereixas.
Nesta ausencia pronunciábel da fronteira.
MARGA DO VAL
Contigo
¿Mi tierra? Mi tierra eres tú.
¿Mi gente? Mi gente eres tú.
El destierro y la muerte para mi están adonde
no estés tú.
¿Y mi vida? Dime, mi vida,
¿qué es, si no eres tú?
Luis Cernuda
La caricia perdida
Se me va de los dedos la caricia sin causa, se me va de los dedos... En el viento, al pasar,
la caricia que vaga sin destino ni objeto, la caricia perdida ¿quién la recogerá?
Pude amar esta noche con piedad infinita, pude amar al primero que acertara a llegar.
Nadie llega. Están solos los floridos senderos. La caricia perdida, rodará... rodará...
Si en los ojos te besan esta noche, viajero, si estremece las ramas un dulce suspirar, si te oprime los dedos una mano pequeña que te toma y te deja, que te logra y se va.
Si no ves esa mano, ni esa boca que besa, si es el aire quien teje la ilusión de besar,
oh, viajero, que tienes como el cielo los ojos, en el viento fundida, ¿me reconocerás?
Alfonsina Storni
Amor mío, mi amor...
Amor mío, mi amor, amor hallado de pronto en la ostra de la muerte.
Quiero comer contigo, estar, amar contigo, quiero tocarte, verte.
Me lo digo, lo dicen en mi cuerpo los hilos de mi sangre acostumbrada,
lo dice este dolor y mis zapatos y mi boca y mi almohada.
Te quiero, amor, amor absurdamente, tontamente, perdido, iluminado,
soñando rosas e inventando estrellas y diciéndote adiós yendo a tu lado.
Te quiero desde el poste de la esquina, desde la alfombra de ese cuarto a solas,
en las sábanas tibias de tu cuerpo donde se duerme un agua de amapolas.
Cabellera del aire desvelado, río de noche, platanar oscuro,
colmena ciega, amor desenterrado,
voy a seguir tus pasos hacia arriba, de tus pies a tu muslo y tu costado.
Jaime Sabines
Himno a Venus
Amor bajo las jarcias de un velero,amor en los jardines luminosos,amor en los andenes peligrosos
y amor en los crepúsculos de enero.
Amor a treinta grados bajo cero,amor en terciopelos procelosos,amor en los expresos presurososy amor en los océanos de acero.
Amor en las cenizas de la noche,amor en un combate de carmines,
amor en los asientos de algún coche,
amor en las butacas de los cines.Amor, en las hebillas de tu broche,gimen gemas de jades y jazmines.
Jaime Siles
Un amor más allá del amor...
Un amor más allá del amor,
por encima del rito del vínculo,
más allá del juego siniestro
de la soledad y de la compañía.
Un amor que no necesite regreso,
pero tampoco partida.
Un amor no sometido
a los fogonazos de ir y de volver,
de estar despiertos o dormidos,
de llamar o callar.
Un amor para estar juntos
o para no estarlo
pero también para todas las posiciones
intermedias.
Un amor como abrir los ojos.
Y quizá también como cerrarlos.
Roberto Juarroz
Amor de tarde
Es una lástima que no estés conmigo
cuando miro el reloj y son las cuatro
y acabo la planilla y pienso diez minutos
y estiro las piernas como todas las tardes
y hago así con los hombros para aflojar la espalda
y me doblo los dedos y les saco mentiras.
Es una lástima que no estés conmigo
cuando miro el reloj y son las cinco
y soy una manija que calcula intereses
o dos manos que saltan sobre cuarenta teclas
o un oído que escucha como ladra el teléfono
o un tipo que hace números y les saca verdades.
Es una lástima que no estés conmigo
cuando miro el reloj y son las seis.
Podrías acercarte de sorpresa
y decirme "¿Qué tal?" y quedaríamos
yo con la mancha roja de tus labios
tú con el tizne azul de mi carbónico.
Mario Benedetti
Amor
Mujer, yo hubiera sido tu hijo, por beberte
la leche de los senos como de un manantial,
por mirarte y sentirte a mi lado y tenerte
en la risa de oro y la voz de cristal.
Por sentirte en mis venas como Dios en los ríos
y adorarte en los tristes huesos de polvo y cal,
porque tu ser pasara sin pena al lado mío
y saliera en la estrofa -limpio de todo mal-.
Cómo sabría amarte, mujer, cómo sabría
amarte, amarte como nadie supo jamás!
Morir y todavía
amarte más.
Y todavía
amarte más
y más.
Pablo Neruda
Besos
Hay besos que pronuncian por sí solos la sentencia de amor condenatoria, hay besos que se dan con la mirada
hay besos que se dan con la memoria.
Hay besos silenciosos, besos nobles hay besos enigmáticos, sinceros
hay besos que se dan sólo las almas hay besos por prohibidos, verdaderos.
Hay besos que calcinan y que hieren, hay besos que arrebatan los sentidos, hay besos misteriosos que han dejado
mil sueños errantes y perdidos.
Hay besos problemáticos que encierran una clave que nadie ha descifrado,
hay besos que engendran la tragedia cuantas rosas en broche han deshojado.
Hay besos perfumados, besos tibios que palpitan en íntimos anhelos,
hay besos que en los labios dejan huellas como un campo de sol entre dos hielos.
Hay besos que parecen azucenas por sublimes, ingenuos y por puros, hay besos traicioneros y cobardes, hay besos maldecidos y perjuros.
Judas besa a Jesús y deja impresa en su rostro de Dios, la felonía,
mientras la Magdalena con sus besos fortifica piadosa su agonía.
Desde entonces en los besos palpita el amor, la traición y los dolores, en las bodas humanas se parecen a la brisa que juega con las flores.
Hay besos que producen desvaríos de amorosa pasión ardiente y loca,
tú los conoces bien son besos míos inventados por mí, para tu boca.
Besos de llama que en rastro impreso llevan los surcos de un amor vedado, besos de tempestad, salvajes besos
que solo nuestros labios han probado.
¿Te acuerdas del primero...? Indefinible; cubrió tu faz de cárdenos sonrojos
y en los espasmos de emoción terrible, llenaron sé de lágrimas tus ojos.
¿Te acuerdas que una tarde en loco exceso te vi celoso imaginando agravios,
te suspendí en mis brazos... vibró un beso, y qué viste después...? Sangre en mis labios.
Yo te enseñe a besar: los besos fríos son de impasible corazón de roca,
yo te enseñé a besar con besos míos inventados por mí, para tu boca.
Gabriela Mistral
Alaba los ojos negros de Julia
¿Eva era rubia? No. Con negros ojos vio la manzana del jardín: con labios rojos probó su miel; con labios rojos
que saben hoy más ciencia que los sabios.
Venus tuvo el azur en sus pupilas, pero su hijo no. Negros y fieros,
encienden a las tórtolas tranquilas los dos ojos de Eros.
Los ojos de las reinas fabulosas, de las reinas magníficas y fuertes,
tenían las pupilas tenebrosas que daban los amores y las muertes.
Pentesilea, reina de amazonas; Judith, espada y fuerza de Betulia; Cleopatra, encantadora de coronas,
la luz tuvieron de tus ojos, Julia.
La negra, que es más luz que la luz blanca del sol, y las azules de los cielos.
Luz que el más rojo resplandor arranca al diamante terrible de los celos.
Luz negra, luz divina, luz que alegra la luz meridional, luz de las niñas, de las grandes ojeras, ¡oh luz negra que hace cantar a Pan bajo las viñas!
Rubén Darío
Amor eterno
Podrá nublarse el sol eternamente;
Podrá secarse en un instante el mar;
Podrá romperse el eje de la tierra
Como un débil cristal.
¡todo sucederá! Podrá la muerte
Cubrirme con su fúnebre crespón;
Pero jamás en mí podrá apagarse
La llama de tu amor.
Gustavo Adolfo Bécquer
Dos cuerpos
Dos cuerpos frente a frente
son a veces dos olas
y la noche es océano.
Dos cuerpos frente a frente
son a veces dos piedras
y la noche desierto.
Dos cuerpos frente a frente
son a veces raíces
en la noche enlazadas.
Dos cuerpos frente a frente
son a veces navajas
y la noche relámpago.
Dos cuerpos frente a frente
son dos astros que caen
en un cielo vacío.
Octavio Paz
A Leonor
Tu cabellera es negra como el ala
del misterio; tan negra como un lóbrego
jamás, como un adiós, como un «¡quién sabe!»
Pero hay algo más negro aún: ¡tus ojos!
Tus ojos son dos magos pensativos,
dos esfinges que duermen en la sombra,
dos enigmas muy bellos... Pero hay algo,
pero hay algo más bello aún: tu boca.
Tu boca, ¡oh sí!; tu boca, hecha divinamente
para el amor, para la cálida
comunión del amor, tu boca joven;
pero hay algo mejor aún: ¡tu alma!
Tu alma recogida, silenciosa,
de piedades tan hondas como el piélago,
de ternuras tan hondas...
Pero hay algo,
pero hay algo más hondo aún: ¡tu ensueño!
Amado Nervo
A Emma
No sientas que te falte
el don de hablar que te arrebata el cielo,
no necesita tu belleza esmalte
ni tu alma pura más extenso vuelo.
No mires, niña mía,
en tu mutismo fuente de dolores,
ni llores las palabras que te digan
ni las palabras que te faltan llores.
Si brillan en tu faz tan dulces ojos
que el alma enamorada se va en ellos,
no los nublen jamás tristes enojos,
que todas las mujeres de mis labios,
no son una mirada de tus ojos...
José Martí
Poema El Desayuno
Me gustas cuando dices tonterías,
cuando metes la pata, cuando mientes,
cuando te vas de compras con tu madre
y llego tarde al cine por tu culpa.
Me gustas más cuando es mi cumpleaños
y me cubres de besos y de tartas,
o cuando eres feliz y se te nota,
o cuando eres genial con una frase
que lo resume todo, o cuando ríes
(tu risa es una ducha en el infierno),
o cuando me perdonas un olvido.
Pero aún me gustas más, tanto que casi
no puedo resistir lo que me gustas,
cuando, llena de vida, te despiertas
y lo primero que haces es decirme:
«Tengo un hambre feroz esta mañana.
Voy a empezar contigo el desayuno».
Luis Alberto de Cuenca
Pour Toi Mon Amour
Je suis allé au marché aux oiseaux
Et j’ai acheté des oiseaux
Pour toi
mon amour
Je suis allé au marché aux fleurs
Et j’ai acheté des fleurs
Pour toi
mon amour
Je suis allé au marché à la ferraille
Et j’ai acheté des chaînes
De lourdes chaînes
Pour toi
mon amour
Et puis je suis allé au marche aux esclaves
Et je t’ai cherché
Mais je ne t’ai pas trouvé
mon amour
Jacques Prévert
Le désir est ma voie
Le désir est ma voie et la tempête ma boussole
En amour je ne jette l’ancre dans aucun port.
La nuit j’abandonne la plupart de moi-même
Puis je me retrouve et m’étreins passionnément au retour.
Je suis la jumelle du flux et du reflux
De la vague et du sable du bord
De l’abstinence de la lune et de ses vices
De l’amour
Et de la mort de l’amour.
Dans la maison de mon corps prennent refuge mes états
chaque soir,
Et chaque matin on me réveille de mon absence.
Ceux qui comprennent mon rythme me connaissent,
Me suivent mais ne me rejoignent pas.
Joumana Haddad ( Liban )
El Matrimonio
Nacisteis juntos y juntos permaneceréis para siempre.
Estaréis juntos cuando las blancas alas de la muerte esparzan
vuestros días.
Y también en la memoria silenciosa de Dios estaréis juntos.
Pero dejad que los vientos del cielo libren sus danzas entre
vosotros.
Amaos con devoción pero no hagáis del amor una atadura.
Haced del amor un mar móvil entre las orillas de vuestras almas.
Llenaos uno al otro vuestras copas pero no bebáis de una misma
copa.
Compartid vuestro pan pero no comáis del mismo trozo.
Cantad y bailad juntos y estad alegres pero que cada uno de
vosotros sea independiente.
Las cuerdas de un laúd están separadas aunque vibren con la
misma música.
Dad vuestro corazón pero no para que vuestro compañero se
adueñe de él.
Porque sólo la mano de la vida puede contener los corazones.
Y permaneced juntos... pero no demasiado juntos.
Porque los pilares sostienen el templo pero están separados.
Y ni el roble crece bajo la sombra del ciprés ni el ciprés bajo la del
roble.
Khalil Gibran