O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la...

16
PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota 37 O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que forman parte do English/Gal club radio show pasamos unha xornada moi agradable e entretida. Corremos, saltamos, rimos e competimos para conseguir o desexado premio. E todo isto formaba parta dunha actividade propia deste tempo, especialmente en países como Reino Unido e nos Estados Unidos. Si, pensades ben, unha busca do ovo de pascua. (Easter Egg Hunt). A tradición real di que temos que decorar e pintar ovos de galiña, pero nós que somos uns modernos decidimos usar ovos enormes de papel con pistas para darlle máis emoción á busca. Cada pista conducía a outra e así ata a última que decidiría o equipo gañador!

Transcript of O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la...

Page 1: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

37

O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que forman parte do English/Gal club radio show pasamos unha xornada moi agradable e entretida. Corremos, saltamos, rimos e competimos para conseguir o desexado premio. E todo isto formaba parta dunha actividade propia deste tempo, especialmente en países como Reino Unido e nos Estados Unidos. Si, pensades ben, unha busca do ovo de pascua. (Easter Egg Hunt). A tradición real di que temos que decorar e pintar ovos de galiña, pero nós que somos uns modernos decidimos usar ovos enormes de papel con pistas para darlle máis emoción á busca. Cada pista conducía a outra e así ata a última que decidiría o equipo gañador!

Page 2: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

38

Deixámosvos algunhas das pistas a ver si sodes capaces de adiviñar onde estaban algúns dos ovos , e unha foto do equipo gañador.

Esperamos novas edicións!

Page 3: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

39

LA EXTRAÑA MUDANZA Era el día de Halloween y un grupo de niños (Sheila, Claudia, Mario, Fran, Nuria, Diego, Joaquín, Gabriel, Diana, Raúl, Anxo, Carme, Lucía, Ánxela y Andrea) estaban hablando en el recreo. Como el instituto acabaría sobre las dos, quedaría sobre las cuatro en el parque.

A las dos, sonó el timbre para que cada uno se fuese a su casa. A las cuatro, tal y como habían decidido, se vieron en el parque y allí hablaron de cómo irían disfrazados y qué ruta harían para coger caramelos. Todos volvieron a verse unas horas más tarde en el mismo parque; excepto Anxo, Raúl y Gabriel, que decidieron irse a casa de Anxo para jugar a la consola.

Eran las ocho. Diego se dio cuenta de que al lado de su casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara pálida y pelo negro. Decidió sacarle una foto y enseñársela al resto más tarde.

A las diez se reunieron todos en el parque. Joaquín comenzó a hablar de una mudanza y de que solo se había visto a una niña sola. Diego, sorprendido, le enseñó la foto y no solo se sobresaltó Joaquín, sino que también Sheila y Claudia. Ellas dijeron que esa misma niña se había mudado a las ocho de ese día a sus respectivos pueblos, igual que había sucedido en el pueblo de Joaquín y Diego. Todos comenzaron a hacer preguntas: “¿Cómo es posible que sea la misma? ¿Cómo se puede mudar a la misma hora? Entonces, decidieron que Sheila y Claudia observarían a esa niña desde la casa de Sheila y que Joaquín y Diego la vigilarían desde la casa de Joaquín; pero siempre manteniendo el contacto con los demás. No obstante, antes de marcharse, Diego le dejó a Lucía y a Carmen la fotografía de la niña.

Tras su marcha, los demás se dividieron en tres grupos para ir a pedir caramelos por las casas: el primer grupo estaba formado por Fran y Mario; el segundo por Lucía y Carme; y el tercero, por Nuria, Ánxela y Andrea. Pero, antes de separase, hicieron una fotocopia de la foto para que cada grupo llevase una y decidieron que se volverían a ver a las once en el mismo sitio.

Media hora después, Carme y Lucía vieron cómo a Fran y a Mario los estaban empujando hacia un callejón. Corrieron hasta allí, pero no había nadie. Primero, pensaban que era una

Page 4: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

40

broma, pero después se dieron cuenta de que de allí no había escapatoria posible porque era un callejón sin salida. Además, encontraron una nota que ponía: “No les encontraréis a tiempo. A esos nueve, no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis, se convertirán en la misma criatura que yo”. Por la parte de atrás estaba la foto de la niña rara que habían visto con el nombre Madeline la experta.

Lucía y Carme, asustadas, fueron corriendo en busca del resto del grupo. Se encontraron todas junto a la casa de una ancianita cercana a dónde estaban. Allí, les enseñaron el mensaje y se preguntaron quiénes serían los nueve porque solo habían visto desaparecer a Fran y Mario. Después de un rato, Diana indicó que podía referirse a los que se habían quedado en casa y todos asintieron. Nuria sacó su teléfono y miró en internet quién era la tal Madeline y descubrió que era una niña que en la noche de Halloween se mudaba a diferentes lugares donde hubiese niños para recrear el día de su muerte, en el cual había quedado con sus amigos para ir a por caramelos a las ocho de la tarde. Nuria se asustó mucho y apagó el móvil. Además, Ánxela dedujo que se trataba de un fantasma.

Ahora tenían que encontrar a sus compañeros, pero no sabían cómo lograrlo. En ese momento, Andrea exclamó algo por primera vez: ¿Recordáis los libros que nos han mandado leer? ¡En todos había que resolver pruebas! Volvieron a leer el mensaje y a revisar la fotografía. Carme observó que en la foto ponía 30 de octubre de 1997. Lucía se acodó de la iglesia que estaba en ruinas no muy lejos de allí y fueron corriendo al cementerio que estaba al lado de esa iglesia.

Lucía se cayó y Carme fue a ayudarla, pero las demás siguieron corriendo. Ánxela miró para atrás y vio que ya no estaban allí. Todas, asustadas, llegaron a la iglesia y se encontraron una nota que ponía: “dos menos”. En ese momento, se dieron cuenta de que solo quedaban ellas cuatro.

Diana escuchó un ruido que provenía del cementerio y decidió ir hacia allí. Las demás la siguieron. Se encontraron con una lápida que ponía: “Madeline falleció el 31 de octubre en la casa abandona del … “. No pudieron acabar de leer porque, de repente, escucharon gritos de Diana: “¡Mirad! Ella estaba cogiendo caramelos cuando… ¡Alergias! No pudo acabar la frase porque se esfumó. Con el susto, las niñas se marcharon de allí sin leer la lápida, pero pensado en lo que había dicho Diana antes de desaparecer.

En el parque, Ánxela, Nuria y Andrea estuvieron pensando qué podría ser eso de alergias. Ninguna sabía qué hacer. Se les ocurrió ir al instituto porque era lo que estaba más cerca de allí. Dentro del instituto, se encontraron con Iria (la profesora de lengua), que se había olvidado unos exámenes. Les preguntó qué hacían allí a aquellas horas y ellas se lo

Page 5: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

41

explicaron todo. Iria les dijo que, a lo mejor, Diana se refería a que la niña misteriosa había muerto por culpa de una alergia. De repente, se rompió una ventana y se coló una nota que ponía que Madeline estaba enferma y que no había muerto en ninguna casa, tal y como indicaba la lápida, sino que se había olvidado de tomar su medicación por las ganas que tenía de ir a por caramelos. Ahora ya sabían por qué había muerto. Sin embargo, les faltaba saber dónde había muerto.

Se marcharon de allí y comenzaron a hablar al llegar al parque. Ánxela dijo: “Si estaba enferma, estaría ingresada en un hospital.” Nuria comentó: “HA muerto en 1997, así que no podría haber estado en hospitales nuevos”. Entonces, Andrea exclamó: ¡Tiene que ser el hospital que lleva cerrado muchos años! ¡Dicen que se construyó encima de un cementerio y que está maldito!” Las tres se estremecieron.

Faltaban quince minutos para las doce. Si no encontraban a sus amigos, adiós para siempre. Comenzaron a correr dirección al hospital. Al llegar, se encontraron escrito en la puesta “nada es lo que parece”. Nuria tropezó y encontró un pasadizo. Las tres tragaron saliva y entraron. Allí estaban sus doce amigos dentro de una bola de cristal. En ese momento, Madeline apareció flotando en el aire y diciendo; “Muy bien. Vosotros ganáis. Pero, os recuerdo que el año que viene vuelve Halloween y que tengo guardados ases en la manga”.

Entonces, todos aparecieron en el parque como si no hubiese pasado nada. Dieron las doce y cada uno se fue a su casa. Sin embargo, a pesar de que prometieron no hablar de lo ocurrido, nunca olvidaron este Halloween.

Y… os preguntaréis cómo sé todo esto, si no soy uno de los quince, ¿no? Pues muy fácil… ¡Yo soy Madeline! Buen Halloween. Espero veros pronto…

ANDREA BLANCO TRILLO 1º ESO A

Page 6: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

42

A SANTA COMPAÑA Hoxe sentei coa miña avoa ao carón do lume. Ela contoume a

historia da Santa compaña. Ela comezou así:

-Ai! Miña filla! En tempos de posguerra, toda era fame, frío e medo. Daquela, á Santa Compaña chamábaselle a Roldiña

- A Roldiña? Que nome máis estraño!- dixen eu.

- Si. A Roldiña. E recordo que de nenos a xente xuntábase nas casas e os nenos escoitaban historias mentres se poñía o toxo a arder no unllar. Eles contaban que a Roldiña era unha ánima en pena que vagaba polos camiños. Ían vestidos de branco cunha campaíña e veles acendidas e, por onde, pasaban, quedaba un cheiro moi forte a cera.

- Avoa, ules ese cheiro? E... iso son velas?- interrompín eu asustada.

- Non digas burradas e atende á historia. Ían rezando o Rosario, cantando cancións fúnebres... Tamén dicían que se aparecían ás doce da noite. Eu, nunca nada diso vin, pero todo o mundo vía. Ademais, contan que, cando ladran moitos cans...

-Avoa, escoitas iso? Non son ladridos?- dixen

- Non, muller, non. Ou os corvos voaban arredor dunha casa, alguén ía morrer. Pero, miña netiña, ti diso non fagas caso, que todo son contos.

CARME SUÁREZ FRANCO

1º ESO A

Page 7: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

43

Page 8: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

44

Page 9: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

45

UN MOMENTO PARA COMPARTIR

Estabamos alá xa nos derradeiros días de marzo, entre os exames, as notas, a proximidade da Semana Santa e o trafego do final de trimestre cando nunha mirada perdida cara ao chan atopamos unha folliña branca cun resplandor azul reclamou a nosa atención.

Aquí tedes a carta:

Hai cousas da vida que nunca van a cambiar. Un momento bo, solo vai a ser bo si hai alguén para compartir.

Todas as persoas teñen algún secreto para contar todas as persoas teñen a alguén na que confiar, alguén na que ti podas desafogar, alguén que o destino puxo na túa vida para axudarche.

Cando o día se converte en noite ti estás sóa, cando te perdas podes estar segura de que eu vou encontrarche a onde sexa.

Para guiarte, para salvarte cando penses en desistir, a miña voz vas a escoitar. Mira ao teu lado ¡Eu sempre vou a estar, podemos ir ata o final, sei que ti tamén farías o memo por min. E si o mundo algún día te dé as espaldas, si as túas preguntas non tiveren respostas, si te caes pensa que sempre vou estar ao teu lado.

Eres a miña flor favorita de un conto de fadas. Eres a frase máis bonita xamais escoitada. Eres o frío, o calor. Eres o medo, o valor. Eres a sombra que sae cando se pon o Sol.

Eres a confidente de todas as miñas emocións, a causa, a razón das miñas palabras. Os soños, a verdade e moito máis…

Eres o mar onde navegan emocións, o ceo no que flota corazóns. A miña cómplice, a miña guía e moito máis, iso eres!.

“No desde la cuna, pero sí para la tumba!”

As metáforas tan profundas desta carta anónima esixen prestar moita atención, remexer na memoria de cadaquén para buscar eses contextos e tratar de preguntarnos canto de veracidade teñen estas letras.

Parece que hai un paralelismo entre a amizade e o amor. Estes conceptos navegan polo mesmo camiño, mesturándose, sen saber onde se bifurcan. as emocións propias de cada sentir.

Page 10: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

46

O 31 de marzo, os alumnos de toda a ESO dirixímonos á Casa da Cultura para presenciar unha obra titulada Bicos con lingua do grupo Talía Teatro, fundado no ano 1988. Nesta ocasión actuaron Arturo Trillo, nacido en Dumbría, e Toño Casais, de Cee. O espectáculo nace dun forte sentimento de amor cara a algo tan propio como é a nosa lingua. Á actuación tamén acudiron os alumnos do IES de Carnota e As Insuas de Muros. Bicos con lingua é unha comedia na que se mostra os usos e abusos da lingua galega en diversas situacións.A representación pretenden que os espectadores teñan a experiencia de redescubrir unha lingua que existe e que medra a pesar dos usos e abusos aos que está sometida a cotío. A obra durou sobre uns 55 minutos. No primeiro acto, móstranos como dúas nais están a esperar o autobús e falan respectivamente cos seus fillos en castelán, mentres que entre elas o fan en galego. A continuación pásanos a unha escena na cal un doutor, intenta reanimar de urxencia a unha lingua, o galego. Por último, sitúanos no 2077 no mundo dos mortos no cal dous homes se poñen a dialogar e se dan conta de que os dous son galegos. Un deles dicía ser o último galego falando na Galicia desa época. Os actores, con moito humor, pretende recordarnos que o futuro da nosa lingua depende de nós.

Paula Villar Rodríguez, 4º ESO

Page 11: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

47

Dezaseis de xaneiro, si, un día normal de inverno en Mazaricos, un día como outro calquera nos que te levantas pola mañá e ves a auga da chuvia escorregar pola xanela. Aquel día tocaba saltarse os esquemas, tocaba cambiar a mochila polo bolso, os pantalóns vaqueiros polos curtos, a clase polo circuíto, as notas dos exames pola clasificación e, sobre todo, a cabeza polas pernas. Eran as nove da mañá e nós, os alumnos do primeiro ciclo de Secundaria e os do primeiro e segundo ciclo de Primaria, estabamos no autobús esperando a que Pilar e Ismael pasaran lista para poder marchar. Despois dunha longa hora de viaxe xa chegaramos ao noso destino, a Baña. Aquel campo estaba cheo de rapaces e rapazas correndo para non morrer de frío, nós fomos aos vestiarios para cambiarnos mentres que os nosos profesores ían buscar os dorsais. Os primeiros en correr foron os benxamíns logo os alevíns, despois os infantís e finalmente os cadetes. Era un total de oito carreiras, cada unha cos seus metros correspondentes segundo a categoría. Cando estaba a piques de comezar empezou de novo a chover, o que dificultou un pouco o percorrido. Ao finalizar a competición fíxose a entrega de premios e logo procedemos aos vestiarios para cambiarnos e non coller frío despois de suar. Antes de subir ao autobús para volver ao colexio, deixáronnos mercar algo de beber nun “quiosco” e os profesores felicitáronnos polo noso esforzo. Sinceramente, esta é unha das actividades que merece a pena seguir realizando porque ensínache que o importante non é gañar senón participar.

Raúl García Rial, 2º ESO

Page 12: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

48

EXCURSIÓN A SANTIAGO O día 16 de febreiro os alumnos de 1º, 2º e 3º da ESO acudimos a Santiago coas nosas profesoras Ana, Cristina, Pilar e Iria. Asistimos a un concerto de Jazz e, ao rematar, fomos ao rocódromo Indoorwall. A excursión estivo organizada polos departamentos de Música e Educación Física. O concerto de Jazz foi no Auditorio de Galicia, presentado pola banda Gallaecia Big Band, Fixéronnos un percorrido desde os comezos do Jazz ata a actualidade, faláronnos do Blues, do Swing, dos instrumentos do xénero como a trompeta, o saxofón, a batería, o trombón de varas e o piano. Era un concerto didáctico, así que preguntaban ao público e o presentador saltaba polo escenario e corría dun lado a outro mostrándonos todo. Foi moi divertido. Despois fomos a Indoorwall para escalar. Como eramos unha 70 persoas, dividíronnos en grupos. O noso primeiro dirixiuse a unha parede na que había uns arneses. Estaban moi inclinados! Era imposible escalar por esas paredes!! Había xente que conseguía gabeaba moi arriba e despois tiñan medo baixar … En definitiva, a escalada non é para min! Para rematar a excursión, fomos comer ás Cancelas. Tamén tivemos tempo de visitar algunha tendas antes de subir ao autobús que nos levaría de regreso ao instituto . En resumo, foi unha excursión moi divertida!!! Noelia Esperante, 1º ESO

Page 13: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

49

Page 14: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

50

Alumnado de 2º e 3º de

Page 15: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

51

EXCURSIÓN A SANTIAGO DOS ALUMNOS DE 4º ESO

O 27 de marzo os alumnos de 4º realizamos unha viaxe a Santiago de Compostela acompañados pola orientadora, Remedios, e pola profesora de Educación Física, Pilar. Visitamos os centros IES Lamas de Abade e o CIFP Compostela, ademais do rocódromo IndoorWall

Ao primeiro lugar ao que fomos foi ao Centro Integrado de Formación Profesional Compostela. Aquí Ramiro, o director, foi o encargado explicarnos os ciclos que ofertaban e amosarnos como eran alí as aulas. Falounos dos ciclos de Hostalería e Turismo (Cociña e Restauración, Cociña e gastronomía, Servizos en Restauración, Dirección de cociña, Dirección de servizos de restauración e Xestión de aloxamentos turísticos), e ensináronnos as clases de Cociña, a propia cociña, unha sala de catas, un comedor e unha cafetería; de Artes gráficas (Impresión gráfica e Preimpresión dixital), de Servizos socioculturais e á comunidade (Atención a persoas en situación de dependencia, Educación infantil e Integración social) e, a que máis triunfou entre nós, panadaría, repostería e confeitaría, xa que ao final da

Page 16: O pasado martes 4 de abril, os alumnos e alumnas que ...€¦ · casa había una casa nueva, en la cual se veía a una niña de cara ... no los encontraréis a tiempo. Si os descuidáis,

PARRAFADAS 2017 Revista anual do C.P.I. A Picota

52

visita nos deron uns bombóns que a todos nos deixaron un moi bo sabor de boca. En moitas ocasións, foron os propios alumnos os que nos falaron dos ciclos que estaban estudando e nos deron a coñecer os pros e os contras de cada un deles. Todos foron moi amables con nós e nos recibiron cun sorriso na cara.

Despois acudimos ao rocódromo IndoorWall. Cando chegamos a maioría non tiñan ganas de subir e outros non nos viamos con valor. Pero, cando probamos non faciamos máis ca repetir. Había tres monitores que nos ensinaron a forma máis fácil para conseguir o noso obxectivo e que nos animaban. Facíannos sentir moi seguros. O primeiro que fixemos foi quentar e, despois, dividíronnos en tres grupos. Logo, cada grupo dirixiuse a unha parte diferente do establecemento cun monitor distinto. Tras realizar a actividade varias veces nesa parte do centro, cambiábase a outra e así sucesivamente. Sorprendentemente, o que máis nos gustou, foi o rocódromo que requiría máis preparación física; é dicir, o máis difícil. Ao final, estiramos e sacamos unha foto para recordar esa experiencia que para todos foi marabillosa, incluso con ganas de repetir.

Tras o rocódromo, dirixímonos ao Centro Comercial As Cancelas para comer e descansar un pouco. Nel permanecemos unhas dúas horas.

A última visita que fixemos foi ao IES Lamas de Abade, no que, de igual xeito ca o CIFP Compostela, nos explicaron os ciclos que ofertaban nel, neste caso eran: Estética Persoal, Perruquería, Coidados Auxiliares de Enfermería, Farmacia, Anatomía Patolóxica e Citoloxía, Próteses Dentais e Saúde Ambiental. Neste IES tamén nos amosaron todas as clases dos distintos ciclos e, nalgún caso, o alumnado explicounos o que estudaban nese ciclo e as saídas que este tiña. Todos foron moi amables e agradables con nós.

Ás cinco e media, aproximadamente, dirixímonos ao autobús, xa cansos; fora un día moi intenso!!

Nerea López Peón, 4º ESO