I.E.S. Fr. MARTÍN SARMIENTO · competencias básicas de cada materia e o cadro de ponderacións...

[Página 1 de 116]

I.E.S. Fr. MARTÍN SARMIENTO

DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA

PROGRAMACIÓN DIDACTICA

CURSO 2012-13

Para expoñer

[Página 2 de 116]

INDICE XERAL

INDICE XERAL .................................................................................................................................... 2

DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA INDUSTRIAL ...................................................................... 3

CRITERIO E INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN ........................................................................... 4

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍAs i, 2º ESO .................................................................................. 10

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍAS II 3º ESO – PDC ..................................................................... 18

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍA ii, 4º ESO – 2º PDC ................................................................... 28

PROGRAMACIÓN INFORMÁTICA 4º ESO ..................................................................................... 40

PROGRAMACIÓN MÓDULO COMPLEMENTARIA ACCESO A CICLOS .................................. 60

PROGRAMACIÓN TIC ....................................................................................................................... 69

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍA INDUSTRIAL ........................................................................... 84

PROGRAMACIÓN DA TECNOLOXÍA INDUSTRIAL I.................................................................. 86

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍA INDUSTRIAL II ..................................................................... 102

PROGRAMACIÓN ELECTROTECNIA........................................................................................... 108

[Página 3 de 116]

DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA INDUSTRIAL

MATERIAS

ESO:

Tecnoloxías I (2º ESO)

Tecnoloxías II (3º ESO, PDC)

Tecnoloxías II (4º ESO, PDC)

Informática (4º ESO)

BACH:

Tecnoloxía Industrial I (1º BAC)

Tecnoloxía Industrial II (2ºBAC)

Tecnoloxías da Información e Comunicación, TIC (1º BAC)

Electrotécnia (2º BAC)

FORMACIÓN ADULTOS:

Formación Complementaria de Acceso a Ciclos, (Científico Matemático PCPI)

MEMBROS DO DEPARTAMENTO:

José Mariño Gil

Antonio Pérez Rivadulla

Román Latas Calvo

Alberto Durán Pérez

José Manuel Fernandez González

Ignacio Roman Diaz

[Página 4 de 116]

CRITERIO E INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN

Á hora de realizar a avaliación debemos de avaliar tanto o proceso de ensino aprendizaxe como a

práctica docente.

Para realizar a avaliación establecéronse uns momentos de avaliación (inicial, continua e final);

uns criterios de avaliación e de cualificación e uns criterios de avaliación.

INTRODUCIÓN:

De acordo co Decreto 133/2007, de 5 de xullo, polo que se aproba o currículo da Educación

Secundaria Obrigatoria para esta comunidade, que establece a avaliación do proceso de aprendizaxe do

alumno na ESO, a avaliación debe ser continua, diferenciada e adecuarase ás características do

alumno e do contexto socio cultural do centro.

Momentos da avaliación:

Tres son os momentos, fundamentalmente, do proceso de avaliación: inicial, continua e final. As

funcións de cada unha destas fases do proceso de avaliación poderíanse concretar así:

A avaliación inicial será diagnóstica e motivadora, é dicir, realízase ao iniciar o proceso da

instrución (ben sexa programación ou unidade didáctica), o seu obxectivo é establecer o punto de partida

do proceso educativo e proporciona información sobre a situación do alumnado que permite adaptar ao

proceso.

A avaliación continua será formativa, orientadora e reguladora, é dicir, realízase ao longo do

proceso de ensino-aprendizaxe, o seu obxectivo non é só cualificar senón mellorar, recolle información

suficiente para mellorar e ten dúas consecuencias inmediatas: retroalimentar ao alumnado e ao

profesorado, e detectar problemas e vías alternativas que permitan alcanzar uns resultados óptimos.

A avaliación final pode considerase como sumativa ou terminal, é dicir, realízase ao termo dunha

fase, ou fases parciais, de aprendizaxe. O seu obxectivo é establecer o grao de consecución de cada

alumno dos obxectivos propostos e das competencias básicas establecidas e permite coñecer o estado

inicial para desenvolver novos coñecementos.

Por tanto, esta avaliación actúa como soporte da avaliación inicial da seguinte ou de futuras unidades

de programación.

ESQUEMA DO PROCESO DE AVALIACIÓN:

O esquema do proceso de avaliación ensino-aprendizaxe do alumnado é o que se mostra a

continuación:

AVALIACIÓN DO ALUMNO/A

AVALIACIÓN INICIAL AVALIACIÓN CONTÍNUA AVALIACIÓN FINAL

QUÉ? Esquemas de coñecementos

previos e necesarios para a nova

situación de aprendizaxe e para

adecuar a intervención educativa

Progresos e dificultades do

proceso de aprendizaxe para

adecuar, en consecuencia, a

Intervención educativa

Tipos e graos de aprendizaxe

que quedaron determinados nos

obxectivos e competencias básicas

CANDO? Inicio dunha fase de

aprendizaxe

Durante o proceso de

aprendizaxe

Ao concluír un proceso de

aprendizaxe

COMO? Historial do alumno. Rexistro e

interpretación de probas

Observación do proceso de

aprendizaxe. Rexistro en follas de

seguimento e interpretación

Observación, rexistro e

interpretación das respostas, tarefas

e comportamentos do alumno a

preguntas e situacións que están

relacionadas cos contidos e

competencias

Para a materia de tecnoloxías a avaliación das aprendizaxes dos alumnos é continua na etapa

(igual que todas as materias da ESO) e realizarase da seguinte maneira:

Avaliación inicial: É aquela avaliación que o profesor/a realizará ao comezo de curso. Debe

adecuar a planificación e deberá servir de toma de conciencia do alumnado do seu punto de partida.

[Página 5 de 116]

Avaliación procesual: É aquela avaliación que ten lugar ao longo de todo o proceso da unidade

didáctica e do curso. Adaptarase o proceso aos progresos e dificultades e deberá permitir a regulación.

Avaliación final: É aquela avaliación que se realiza ao final do proceso de aprendizaxe

estableceranse balances fiables dos resultados e comprobásese si se adquiriron as capacidades previstas

para continuar posteriores aprendizaxes.

CRITERIOS DE AVALIACIÓN:

A avaliación educativa, concíbese como un proceso enfocado á valoración do grao de consecución das

capacidades expresadas nos obxectivos xerais de etapa, área e obxectivos específicos do nivel que se

estea cursando de ESO.

Non existe unha única relación lineal entre obxectivos, contidos e criterios de avaliación, senón

múltiples relacións entre os mesmos, polo que convén establecer criterios que faciliten aos equipos

docentes a avaliación dos procesos de ensino e aprendizaxe con diferentes graos de desenvolvemento,

profundización ou adaptación.

A relación de criterios de avaliación que a continuación se establece realízase mediante unha

formulación adaptada a cada ciclo ou nivel. Así mesmo, debe terse en conta a necesidade de adoptar

criterios flexibles que permitan valorar unha ampla marxe de desenvolvemento dentro de cada capacidade

e, no seu caso, a posibilidade de adaptalos ás necesidades educativas específicas que poidan presentar

determinados grupos ou individuos.

Os criterios de avaliación emanan da xustificación que se fixo da materia e, por tanto, da

proposta de obxectivos e de contidos realizada. Son os centros e o profesorado quen deberán concretalos e

adaptalos, en función das características do seu alumnado, os medios dispoñibles e do proceso de ensino e

aprendizaxe. Pódense considerar así diversos graos de profundización, abordándoos en distintos

momentos, integrándoos con outros contidos, presentándoos en unidades didácticas interdisciplináis ou

adaptándoos ao alumnado con necesidades educativas especiais.

CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN E PROMOCIÓN:

Tendo en conta os criterios e procedementos de avaliación, este departamento didáctico establece

os criterios de cualificación que se expoñen na programación de cada materia en concreto.

Os profesores de cada unha das materias irán rexistrando e anotando o grao de adquisición das

competencias básicas de cada un dos seus.

Para cualificar dita contribución, a xunta de avaliación, deberá realizar a ponderación das

achegas de cada materia á adquisición das competencias básicas na ESO. Coas cualificacións das

competencias básicas de cada materia e o cadro de ponderacións realizado pola xunta de avaliación,

obteríanse a cualificación de cada competencia básica en relación con todas as materias.

Para quen promocione sen superar a materias estudiaráse o propor seguir un programa de

reforzo, organizado polo departamento didáctico.

Consideráse unha actitude positiva ante a materia: o interese por aprender, o coidado do mobiliario e

do equipamento, así como o bo comportamento. O desinterese, o deterioro do material, e o abandono da

materia, serán considerados como actitude negativa, reflexándose nos contidos actitudináis

correspondentes.

INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN:

Neste apartado é preciso contar cos indicadores propicios e en función deles elixir o instrumento.

O que se pode xeneralizar é o seguinte:

Se o que se quere avaliar pertence ao ámbito dos feitos, os conceptos e os sistemas conceptuais, o

máis adecuado é aplicar probas obxectivas, probas de ensaio, orais.

[Página 6 de 116]

Si se pretende avaliar aspectos relacionados co ámbito dos procedementos non hai dúbida que o

instrumento máis adecuado é a análise de tarefas, ademais da observación sistemática e rexistrada.

Si se quere solicitar información acerca das actitudes e valores, o máis apropiado é a observación

sistemática e, sobre todo, rexistrada (neste caso, as escalas descritivas de observación son instrumentos de

gran validez, aínda que é complicado avaliar este tipo de contidos).

Á hora de aplicar os instrumentos de avaliación usaranse en función dos diferentes contidos e as

competencias básicas seleccionadas, o contexto de traballo, o alumnado concreto. Así pois téñense:

Os cuestionarios. Usaranse para indagar nas ideas previas, e dispor de información sobre a

satisfacción dos alumnos, a utilidade das actividades ou a súa aceptación.

O caderno de clase. Moi eficaz para obxectivar a información en torno ao traballo diario de

clase. Permite a adquisición de determinadas competencias básicas (en relación á escritura, a presentación

de informes ou memorias). Así mesmo, serve para contrastar as observacións do profesorado e permite

detectar os erros.

Observación do traballo diario (anecdotario). Debe ser sistematizado, para recoller a

información básica e usarase para facer un seguimento do desenvolvemento das competencias básicas

seleccionadas.

Controis e outras probas escritas/orais. Os controis, xunto a outros instrumentos de avaliación,

son fontes de información útiles neste apartado.

Entre eles distínguense:

Probas de composición e ensaio. Conxunto de probas que permite valorar diversas actividades:

desde aprendizaxes de tipo elemental (saber sobre algo interpretar, extrapolar, aplicar), até aprendizaxes

de tipo superior, que supoñen procesos de análises e sínteses (elaboración de resumos).

Esquemas, comentario de textos, disertacións, elaboración de síntese).

Pódese tratar con este instrumento distintas competencias relacionadas coa comunicación.

Probas obxectivas. Caracterízanse pola brevidade tanto na formulación da pregunta, como na

posible solución que está previamente determinada. Son útiles na materia para avaliar o coñecemento de

datos, o recordo de feitos, o dominio da terminoloxía e, en moitos casos, os coñecementos previos dos

alumnos. Entre elas, usarase na materia as probas de correspondencia (preséntase ao alumnado dúas

columnas de feitos concretos e pídeselle que as relacione), probas de opción múltiple (preséntase ao

alumnado un enunciado problemático e pídeselle que discrimine entre varias solucións posibles), probas

de verdadeiro-falso (presente o inconveniente de respostas ao azar), probas de texto incompleto (son moi

útiles para actividades que requiren unha forte memorización inicial).

Memorias e proxectos. Estes tipos de instrumentos teñen un gran potencial para a valoración de

adquisición de competencias básicas. A memoria. Trátase dunha proba para realizar ao final do proceso.

Recoméndase para recompilar o traballo do proxecto tecnolóxico resultante. Os proxectos. Son a síntese

dos exercicios realizados, supoñen o dominio de operacións conceptuais, coñecemento de fontes de

información e un adecuado plan de traballo. Están moi relacionados coas competencias básicas de

aprender a aprender.

A autoavaliación. A participación do alumnado no proceso de avaliación pode ser útil á hora de

considerar a información que o propio alumnado proporciona sobre o seu traballo e a percepción que ten

do profesor e do dos seus compañeiros.

Por último, a cualificación dos instrumentos de avaliación, como elemento ineludible que

determinará a promoción ou a titulación dos alumnos, fai ao profesorado tributario da máxima

obxectividade e transparencia na avaliación. Por iso, deben ser moi claros os obxectivos e competencias

básicas seleccionadas e os criterios de cualificación daqueles, de forma que o alumnado teña claro como

debe traballar e que debe facer para superar a materia.

Información da avaliación

Ao comezo de cada curso, o departamento, a través do seu profesorado, informará a cada grupo de

alumnas e alumnos, dos obxectivos, contidos e criterios de avaliación exixibles para obter unha

valoración positiva das distintas materias do mesmo, así como dos criterios de cualificación, os

instrumentos de avaliación da aprendizaxe que se utilizarán, incluídas as materias pendentes de cursos

[Página 7 de 116]

anteriores, así como das medidas de reforzo e recuperación previstas. Asimesmo exporase, no taboleiro

dos alumnos do centro, os contidos mínimos, os criterios de avaliación e de cualificación.

Finalizada cada unha das sesións de avaliación, o alumnado e as nais/pais ou persoas titoras legais

serán informados dos seus resultados, da evolución académica así como das decisións adoptadas para o

reforzo e/ou recuperación, se fose o caso. Esta comunicación será resolta en forma de boletíns de notas.

OBXETIVOS NA ESO

Obxectivos de etapa

O Decreto 133/2007, de 5 de xullo, tal e como foi aprobado pola súa Administración educativa e

publicado no seu Diario Oficial (13 de xullo de 2007) indica que os obxectivos desta etapa educativa,

formulados en termos de capacidades que deben alcanzar os/as alumnos/as, son os seguintes:

a) Asumir responsablemente os seus deberes, coñecer e exercer os seus dereitos no respecto ás

outras persoas, practicar a tolerancia, a cooperación e a solidariedade entre as persoas e

grupos, exercitarse no diálogo afianzando os dereitos humanos como valores comúns dunha

sociedade plural e prepararse para o exercicio da cidadanía democrática.

b) Desenvolver e consolidar hábitos de disciplina, estudo e traballo individual e en equipo

como condición necesaria para unha realización eficaz das tarefas da aprendizaxe e como

medio de desenvolvemento persoal.

c) Valorar e respectar a diferenza de sexos e a igualdade de dereitos e oportunidades entre eles.

Rexeitar os estereotipos que supoñan discriminación entre homes e mulleres.

d) Fortalecer as súas capacidades afectivas en todos os ámbitos da personalidade e nas súas

relacións coas outras persoas, así como rexeitar a violencia, os prexuízos de calquera tipo,

os comportamentos sexistas e resolver pacificamente os conflitos.

e) Desenvolver destrezas básicas na utilización das fontes da información para, con sentido

crítico, adquirir novos coñecementos. Adquirir unha preparación básica no campo das

tecnoloxías, especialmente as da información e a comunicación.

f) Concibir o coñecemento científico como un saber integrado que se estrutura en distintas

disciplinas, así como coñecer e aplicar os métodos para identificar os problemas nos

diversos campos do coñecemento e da experiencia.

g) Desenvolver o espírito emprendedor e a confianza en si mesmo, a participación, o sentido

crítico, a iniciativa persoal e a capacidade para aprender a aprender, planificar, tomar

decisións e asumir responsabilidades.

h) Comprender e expresar con corrección, oralmente e por escrito, na lingua galega e na lingua

castelá, textos e mensaxes complexos, e iniciarse no coñecemento, a lectura e o estudo da

literatura.

i) Comprender e expresarse en máis dunha lingua estranxeira de maneira apropiada.

j) Coñecer, valorar e respectar os aspectos básicos da cultura e a historia propia e das outras

persoas, así como o patrimonio artístico e cultural, coñecer mulleres e homes que realizaron

achegas importantes á cultura e sociedade galega ou a outras culturas do mundo.

k) Coñecer o corpo humano e o seu funcionamento, aceptar o propio e o das outras persoas,

aprender a coidalo, respectar as diferenzas, afianzar os hábitos do coidado e saúde corporais

e incorporar a educación física e a práctica do deporte para favorecer o desenvolvemento

persoal e social. Coñecer e valorar a dimensión humana da sexualidade en toda a súa

diversidade. Valorar criticamente os hábitos sociais relacionados coa saúde, o consumo, o

coidado dos seres vivos e o ambiente, contribuíndo á súa conservación e mellora.

l) Apreciar a creación artística e comprender a linguaxe das distintas manifestacións artísticas,

utilizando diversos medios de expresión e representación.

[Página 8 de 116]

m) Coñecer e valorar os aspectos básicos do patrimonio lingüístico, cultural, histórico e

artístico de Galicia, participar na súa conservación e mellora e respectar a diversidade

lingüística e cultural como dereito dos pobos e das persoas, desenvolvendo actitudes de

interese e respecto cara ao exercicio deste dereito.

n) Coñecer e valorar a importancia do uso do noso idioma como elemento fundamental para o

mantemento da nosa identidade.

OBXECTIVOS DA MATERIA

Debemos entender a formulación dos obxectivos xerais da materia como o punto referencial para

guiar o proceso de ensino-aprendizaxe. De igual xeito, estes obxectivos tamén contribúen á consecución

dos obxectivos xerais da etapa.

As capacidades que pretende potenciar a materia expóñense nos obxectivos. As intencións

propostas diríxense, sobre todo, a introducir ao alumnado no ámbito tecnolóxico, a incorporar os

coñecementos propios do área e a aplicalos no marco dun traballo individual e colectivo de xeito rigoroso.

Ao finalizar a etapa, o alumno ou alumna ha de ser capaz de:

a) Analizar os obxectos e sistemas técnicos para identificar os seus elementos e as funcións

que realizan, explicar o seu funcionamento, utilizalos e controlalos de diversas formas, e

recoñecer as condicións fundamentais que interveñen no seu deseño e construción.

b) Abordar con autonomía e creatividade, individualmente e en grupo, problemas tecnolóxicos

traballando de forma ordenada e metódica para estudar o problema, recompilar e seleccionar

información procedente de distintas fontes, elaborar a documentación pertinente, concibir,

deseñar, planificar e construír obxectos ou sistemas que resolvan o problema e avaliar a súa

idoneidade desde distintos puntos de vista.

c) Actuar de xeito dialogante, flexible, responsable e voluntario no traballo en equipo, na

procura de solucións, na toma de decisións e na execución das tarefas encomendadas con

actitude de respecto, cooperación, tolerancia e solidariedade.

d) Empregar as destrezas e os coñecementos necesarios para a análise, intervención, deseño,

elaboración e manipulación de forma segura e precisa de materiais, obxectos e sistemas.

e) Expresar e comunicar ideas e solucións técnicas, así como explorar a súa viabilidade e

alcance utilizando os medios tecnolóxicos, os recursos gráficos, a simboloxía e o

vocabulario axeitados.

f) Adoptar actitudes favorables á resolución de problemas técnicos, desenvolvendo interese e

curiosidade cara á actividade tecnolóxica, analizando e valorando criticamente a

investigación e o desenvolvemento tecnolóxico e a súa influencia na sociedade, no

ambiente, na saúde e na calidade de vida das persoas.

g) Manexar con soltura aplicacións informáticas para buscar, almacenar, organizar, manipular,

recuperar, presentar, compartir e publicar información, e empreñar de forma habitual as

redes de comunicación na propia formación, na busca de emprego e para acceder a servizos

electrónicos administrativos ou comerciais.

h) Interesarse polos avances tecnolóxicos valorando criticamente a súa contribución á mellora

do benestar social e individual, e incorporándoos ao seu facer cotiá.

AVALIACIÓN

CRITERIOS DE AVALIACIÓN NA ESO

A avaliación permite coñecer en qué medida se alcanzaron os obxectivos propostos. A avaliación

debe proporcionar datos que van a servir ós profesores para valorar o aprendizaxe dos alumnos,

apreciando o grao de desenvolvemento das capacidades previstas e de asimilación dos contidos

conceptuais, procedementáis e actitudináis.

[Página 9 de 116]

Os criterios de avaliación, é dicir, ¿qué avaliar?, están establecidos no currículo de Tecnoloxía

(Decreto 133/2007, do 5 de xullo (DOG 13 de xullo de 2007)), e non son máis que a medida do grado de

satisfacción dos obxectivos propostos.

De acordo con eles, ademais de coas competencias, os obxectivos e os contidos, formularanse

criterios ou indicadores de avaliación máis concretos nas correspondentes unidades didácticas.

1.- Resolver problemas tecnolóxicos identificando os condicionantes, empregando os coñecementos

precisos, propoñendo solucións variadas e desenvolvendo a máis axeitada nun contexto de traballo

colectivo, e empregando adecuadamente os recursos de expresión e comunicación.

Con este criterio trátase de avaliar o coñecemento do alumnado sobre a actividade técnica. Esta

capacidade concrétase na elaboración dun plan de traballo para executar un proxecto técnico: conxunto de

documentos cunha orde lóxica de operacións, coa previsión de tempos e de recursos materiais, con

debuxos, cálculos numéricos, orzamento, listaxes de pezas e explicacións. Avaliarase a cooperación e o

traballo en equipo nun clima de tolerancia cara ás ideas e opinións doutras persoas. Débese valorar, así

mesmo, o emprego dun vocabulario específico e de modos de expresión tecnicamente apropiados.

2.- Realizar as operacións técnicas previstas nun plan de traballo utilizando os recursos materiais e

organizativos con criterios de economía, seguridade e respecto ao ambiente e valorando as condicións do

contorno de traballo.

Preténdese avaliar a capacidade de construción do alumnado, seguindo a orde marcada no plan de

traballo. As pautas para acadar o grao de desenvolvemento fixado son: o coidado no uso de ferramentas,

de máquinas e de instrumentos, o aproveitamento de materiais, o uso de elementos reciclados e o traballo

respectando as normas de seguridade e saúde. O grao de acabamento debe manterse dentro de marxes

dimensionais e estéticas aceptables.

3.- Identificar e conectar compoñentes físicos dun ordenador e outros dispositivos periféricos e

explicar o seu funcionamento. Manexar o contorno gráfico dos sistemas operativos como interface de

comunicación coa máquina.

Búscase valorar a adquisición das habilidades necesarias para administrar un sistema informático

persoal. As alumnas e os alumnos han ser capaces de conectar dispositivos externos e interconectalos con

outros sistemas, personalizar os contornos gráficos, xestionar os diferentes tipos de documentos

almacenando e recuperando a información en diferentes soportes. Deberán, así mesmo, realizar as tarefas

básicas de instalación de aplicacións, mantemento e actualización que manteñan o sistema nun nivel de

seguridade e rendemento.

4.- Describir propiedades básicas de materiais técnicos e as súas variedades comerciais: madeira,

metais, materiais plásticos, cerámicos e pétreos. Identificalos en aplicacións comúns e empregar técnicas

básicas de conformación, unión e acabado.

Con este criterio búscase avaliar o grao de coñecemento das propiedades mecánicas, eléctricas e

térmicas dos materiais empregados nos proxectos. Relacionar estas propiedades coa aplicación de cada

material na fabricación de obxectos comúns, así como coñecer e utilizar adecuadamente as técnicas de

conformación, unión e acabamento empregadas no seu proceso construtivo, mantendo criterios de

tolerancia dimensional e seguridade.

5.- Representar mediante vistas e perspectivas obxectos e sistemas técnicos sinxelos, aplicando

criterios de normalización.

Trátase de valorar a capacidade dos alumnos e das alumnas para representar obxectos e sistemas

técnicos en proxección diédrica -alzado, planta e perfil, así como, a obtención da súa perspectiva-, como

ferramenta no desenvolvemento de proxectos técnicos. Preténdese avaliar a adquisición de destrezas para

a súa realización tanto a man alzada, como mediante instrumentos de debuxo e aplicacións de deseño

gráfico por ordenador. Para iso deberán seguirse os criterios normalizados de acoutamento e escala.

6.- Elaborar, almacenar e recuperar documentos en soporte electrónico que incorporen información

textual e gráfica.

Preténdense avaliar as habilidades básicas para a realización de documentos que integren información

textual, imaxes e gráficos utilizando, por exemplo, follas de cálculo e procesadores de texto. Para logralo

aplicaranse os procedementos e funcionalidades propias de cada aplicación para obter documentos

progresivamente máis complexos e de maior perfección en canto á estruturación e presentación,

almacenándoos en soportes físicos locais e remotos.

7.- Analizar e describir nas estruturas do contorno os elementos resistentes e os esforzos aos que están

sometidos.

Trátase de comprobar se o alumnado é quen de comprender a función dos elementos que constitúen as

estruturas -trabes, piares, zapatas, tensores, arcos- e identificar os esforzos aos que están sometidos -

tracción, compresión e flexión- valorando o efecto destes esforzos sobre os elementos estruturais dos

prototipos fabricados na aula obradoiro.

[Página 10 de 116]

8.- Identificar, manexar e aplicar operadores mecánicos encargados da transformación e transmisión

de movementos para deseñar obxectos técnicos, explicando o funcionamento dos operadores no conxunto

e, se é o caso, calcular as relacións de transmisión.

Preténdese avaliar o coñecemento dos movementos empregados en máquinas: rectilíneo, circular e de

vaivén. Coñecer os mecanismos de transformación e transmisión de movementos, así como a súa función

dentro do conxunto da máquina. O alumnado debe ser capaz de aplicar estes coñecementos para construír

maquetas con diferentes operadores mecánicos e de realizar cálculos para determinar a relación de

transmisión en sistemas de poleas e engrenaxes.

9.- Deseñar e simular circuítos coa simboloxía adecuada e montar circuítos formados por operadores

elementais, nos que se empreguen os efectos da enerxía eléctrica e a súa capacidade de conversión

noutras manifestacións enerxéticas, utilizando correctamente instrumentos de medida de magnitudes

eléctricas básicas.

A finalidade deste criterio é a de comprobar se as alumnas e os alumnos son conscientes da

importancia da enerxía eléctrica no ámbito doméstico e industrial, así como valorar o grao de

coñecemento e habilidade para deseñar e construír circuítos eléctricos. O alumnado debe adquirir

destrezas no manexo do polímetro. Isto implica determinar tensión, corrente, resistencia, potencia e

enerxía eléctrica, empregando os conceptos e principios de medida e cálculo de magnitudes.

10.- Acceder á internet para a utilización de servizos básicos: navegación para a localización de

información, correo electrónico, comunicación no grupo e publicación de información.

Perséguese valorar o grao de coñecemento dos conceptos e da terminoloxía referidos á navegación

pola internet e a utilización eficiente dos buscadores para afianzar técnicas que lles permitan a

identificación de obxectivos de busca, a localización de información relevante, o seu almacenamento, a

creación de coleccións de referencias de interese e a utilización de xestores de correo electrónico e

ferramentas deseñadas para a comunicación de grupo.

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍAS I, 2º ESO

UNIDADE 1: TECNOLOXÍA E O PROCESO TECNOLÓXICO

OBXECTIVOS CRITERIOS DE AVALIACIÓN COMPETENCIAS BÁSICAS

Relacionar os coñecementos

tecnolóxicos cos niveis de

desenvolvemento e benestar social.

1.1 Recoñecer a importancia da

tecnoloxía.

Competencia Lingüística

Para a interacción co mundo físico

Competencia Para o tratamento da

información e competencia dixital

Competencia Social e cidadá

Competencia Para a autonomía e

iniciativa persoal

Competencia Para aprender a

aprender

Identificar necesidades humanas

cos produtos tecnolóxicos que as

solucionan.

2.1 Relacionar un produto coa

necesidade que pode cubrir.

Recoñecer nos elementos da

actividade técnica os logros

conseguidos.

3.1. Identificar aspectos que

amosen que a tecnoloxía está en

constante evolución.

Comprender que a creación de

produtos tecnolóxicos precisa un

método de traballo estruturado.

4.1. Identificar os distintos pasos

que se deben dar para a obtención dun

produto tecnolóxico sinxelo.

Contidos(con asterisco os considerados contidos mínimos)

A actividade técnica. *

Recoñecer a importancia da tecnoloxía na nosa vida.

[Página 11 de 116]

A tecnoloxía como resposta ás necesidades. *

Identificación de necesidades e a súa relación cos produtos tecnolóxicos. *

Evolución da tecnoloxía.

Comparación e análise de distintas variantes dun mesmo produto tecnolóxico e a súa evolución.

proceso de creación dun produto tecnolóxico e fases deste.

Definición das etapas de creación dun produto. *

Aplicación do proceso ao taller.

División de tarefas e asignación de responsabilidades no grupo de traballo.

UNIDADE 2: ESTRUTURAS


1. Coñecer os diferentes tipos de

estruturas.

1.1. Diferenciar as estruturas.

1.2. Clasificar as estruturas

segundo a disposición dos seus

elementos.

Competencia en comunicación

lingüística.

Competencia matemática.

Competencia para a interacción co mundo

físico.

Competencia para o tratamento da

información e competencia dixital.

Competencia cultural e artística.

Aprender a aprender.

Competencia para a autonomía e

iniciativa persoal.

2. Distinguir as cargas e os tipos de

esforzo a que se someten as estruturas.

2.1. Identificar os tipos de esforzo

que soportan os elementos simples,

así como coñecer o seu nome e a súa

función.

3. Comprender a importancia da

forma e o material usado nas estruturas.

3.1. Relacionar a forma do perfil

e o tipo de material dos elementos coa

súa resistencia.

4. Caracterizar os factores que

interveñen na estabilidade das

estruturas.

4.1. Apreciar o grao de

estabilidade das estruturas.


Estruturas laminares, de armazón, masivas, en trama, colgadas e trianguladas. *

Busca de estruturas presentes no medio.

Elementos simples nunha estrutura. *

Identificación dos elementos comúns nas estruturas.

Tipos de esforzos. *

Análise dos esforzos soportados polos elementos do medio.

Formas (perfís) e materiais utilizados normalmente para mellorar a resistencia das estruturas.

Factores que inflúen na estabilidade e a rixidez das estruturas. *

Construción de estruturas na aula tendo en conta a súa resistencia e estabilidade.

Partes fundamentais na construción de edificios.

Orientacións metodolóxicas

Coñecementos previos

Nesta unidade afóndase na explicación dalgúns contidos vistos nas unidades anteriores. Por iso, para a

correcta comprensión destes, convén lembrar na clase algúns conceptos:

Debuxo en dúas dimensións e perspectivas cabaleira e isométrica.

Identificación de materiais de uso cotián, como os metais (ferro, aluminio e cobre) e os de

construción (ladrillos, cemento e formigón).

Previsión de dificultades

Nesta unidade, o alumno enfróntase a contidos sobre as estruturas que esixen o desenvolvemento

de certa intuición sobre o mundo físico, xa que aparecen conceptos da física que non estudou antes.

Na Apertura iníciase o traballo dos conceptos fundamentais da unidade, os tipos de esforzos, os

materiais e a estabilidade das estruturas. Ademais fálase das estruturas naturais, un concepto que

interesaría evidenciar desde un principio, buscando exemplos para chamar a atención do alumno sobre a

presenza de estruturas na natureza.

Máis adiante, é probable que os alumnos experimenten certas dificultades para comprender as

diferenzas entre os distintos tipos de esforzos que exerce un peso aplicado a un elemento: tracción,

flexión, cortadura, torsión e compresión. Identificar cada tipo de esforzo con exemplos do medio que os

rodea será unha boa axuda para a aprendizaxe. Tampouco teñen nocións claras sobre a distribución da

masa e a forma de apoio para conseguir a estabilidade. Así mesmo, o concepto de centro de gravidade

pode ser difícil de entender; convén ilustrar estas ideas con exemplos físicos concretos.

Algunhas habilidades relacionadas co desenvolvemento das competencias pódenlles resultar

complexas, como traballar con perfís ou crear estruturas indeformables, pero axudaranlles a adquirir as

[Página 12 de 116]

nocións da unidade de maneira experimental, algo que máis adiante seguirán poñendo en práctica co

Taller de tecnoloxía.

Reforzarase a súa motivación ante o traballo coa sección Pon a proba as túas competencias, ao

enlazalo coa súa realidade cotiá, co contexto artístico e cultural e co seu proceso de aprendizaxe.

Vinculación con outras áreas

Ciencias da natureza: identificación de estruturas na natureza; recoñecemento de elementos das estruturas artificiais que se inspiraron pola observación de elementos naturais.

Ciencias sociais: coñecemento de estruturas deseñadas e creadas en diferentes épocas da historia; valoración da dependencia de cada estrutura artificial coa cultura humana que a construíu, as

necesidades que cubrían, os materiais empregados en cada época e a rexión xeográfica onde se

realizaron.

Educación plástica e visual: recoñecemento da intención artística de construcións arquitectónicas que, ademais de cumprir cunha función práctica dando resposta a unha necesidade, están

concibidas para transmitir emocións.

Lingua: utilización dos novos termos empregados na unidade e comprensión destes; lectura comprensiva dun texto, busca de información nos seus contidos e interpretación da información

que achega.

Matemáticas: utilización de estratexias na resolución de problemas; relación dos parámetros que identifican un sistema físico con variables matemáticas, realización de operacións matemáticas que

relacionan estas variables para describir cuantitativamente as propiedades dunha estrutura.

Temporización

Para o desenvolvemento desta unidade recoméndanse tres sesións de traballo.

Educación en valores

A través da actividade Construcións de récord pódese fomentar a concienciación social e o

desenvolvemento do sentido crítico nos alumnos.

As prácticas en grupo favorecen o traballo sobre a educación na convivencia.

UNIDADE 3: A EXPRESIÓN GRÁFICA


Utilizar con destreza as ferramentas

e os útiles de debuxo.

Manexar os diferentes materiais e

instrumentos de medida.

Competencia lingüística.


Competencia no coñecemento e a

interacción co mundo físico.

Competencia dixital.


Competencia social e cidadá.

Recoñecer o debuxo como unha

linguaxe útil para expresar e comunicar

ideas.

Valorar o uso da expresión gráfica no

mundo da tecnoloxía.

Realizar bosquexos e esbozos de

obxectos de uso cotián e saber anotar as

súas medidas.

Identificar o obxecto real coas súas

vistas e perspectivas.

Empregar vistas e perspectivas para

representar obxectos sinxelos.

Valorar a importancia do deseño no

proceso de creación de produtos.

Debuxar as tres vistas principais dun

obxecto a partir da súa perspectiva

cabaleira.


Materiais e instrumentos de debuxo. *

O papel.

Instrumentos para o trazado.

Instrumentos auxiliares.

Trazado de liñas paralelas e perpendiculares.

Trazado de rectas que formen diferentes ángulos entre si.

Bosquexo e esbozo para representar obxectos e ideas.

Anotacións e medidas.

Acoutamento de debuxos. *

Vistas principais dun obxecto: planta, alzado e perfil. *

Como debuxar as vistas dun obxecto. *

Despezamento de produtos sinxelos.

[Página 13 de 116]

Debuxos en tres dimensións: tipos de perspectivas.

Como debuxar un obxecto en perspectiva cabaleira.

Debuxo técnico.

Plano de debuxo técnico.

UNIDADE 4: A ELECTRICIDADE

Estes son os principais contidos desta unidade:

Xeración e consumo da electricidade.

Magnitudes fundamentais nos circuítos.

Elementos básicos dun circuíto.

Formas de conexión dos elementos dun circuíto.

Protección dos obxectos e das persoas fronte a accidentes eléctricos.

Esta unidade está relacionada co bloque número sete, Electricidade.

Ao longo desta unidade trabállanse de maneira especial a competencia no coñecemento e

interacción co mundo físico, a competencia matemática e a competencia para a autonomía e iniciativa

persoal, entre outras.


Coñecer distintos medios de

obtención da electricidade e as súas

aplicacións cotiás.

1.1. Identificar os medios de obtención da

enerxía eléctrica e as súas aplicacións.

Competencia en

comunicación lingüística.


Competencia no

coñecemento e a interacción co

mundo físico.


Competencia para a

autonomía e iniciativa persoal.

Competencia aprender a

aprender.

Identificar os elementos dos

circuítos e describir os seus cometidos. 2.1 Identificar e describir o funcionamento dos

distintos compoñentes dun circuíto eléctrico

sinxelo.

Levar a cabo montaxes a partir

dunha idea.

Saber conectar correctamente lámpadas e motores en

circuítos de corrente continua.

Analizar as características dos

circuítos a través do seu esquema

simbólico.

Representar esquemas de circuítos sinxelos.

Uso responsable da enerxía

eléctrica.

5.1. Coñecer as pautas dun consumo e uso

responsable da enerxía eléctrica.

Tomar conciencia dos riscos

derivados da electricidade e respectar as

normas de seguridade eléctrica.

Coñecer as normas de seguridade fronte á

electricidade.


Xeración e aplicacións da electricidade.

Definición de fenómenos eléctricos naturais e artificiais.

Transformacións da electricidade.

circuíto e as súas magnitudes fundamentais. *

Voltaxe, resistencia eléctrica, intensidade de corrente. *

Lei de Ohm. *

Dispositivos elementais que compoñen un circuíto. *

Xeradores.

Receptores.

Condutores eléctricos.

Elementos de manobra e protección.

Conexión en serie, en paralelo e mixtos nun circuíto. *

Como conectar os compoñentes dun circuíto.

Proceso de montaxe dun circuíto eléctrico.

Símbolos e esquemas eléctricos sinxelos. *

[Página 14 de 116]

Uso responsable da enerxía eléctrica.

Seguridade eléctrica para obxectos e persoas.

Unidade 5: O ordenador: hardware e software


Coñecer os compoñentes esenciais

que constitúen un ordenador

Identificar os elementos que integran

un PC.

Describir a función dos compoñentes

máis importantes dun ordenador.





Competencia para aprender a aprender.

Competencia para a autonomía e iniciativa

persoal. Entender a misión dos dispositivos

periféricos

2.1. Coñecer, conectar e instalar

periféricos nun ordenador.

2.2. Ver o ordenador como un

conxunto de elementos conectados e inte-

relacionados.

Coñecer o software do ordenador e

as súas múltiples aplicacións.

3.1. Distinguir os distintos tipos de

software que podemos encontrar nun

sistema informático.

Manexar diferentes sistemas

operativos.

4.1. Saber xestionar o sistema

operativo Windows.

Recoñecer a importancia do

software de aplicación e os drivers.

5.1. Executar e instalar aplicacións en

Windows.

5.2. Manipular programas

controladores de dispositivos.


Funcionamento e elementos para o funcionamento do ordenador. *

Almacenamento da información. Memorias de almacenamento masivo.

Explícanse os principais dispositivos de almacenamento de información.

Portos de comunicación.

Os seus tipos e características.

Dispositivos periféricos. *

Os distintos tipos de dispositivos e as súas propiedades.

Software. Condicións de uso. *

Estúdanse os principais programas de aplicación.

Sistema operativo Windows. *

Características e aplicacións principais.

Configuración e mantemento do PC en Windows.

Protección de datos.

UNIDADE 6: EDICIÓN DE TEXTOS E PRESENTACIÓNS


Coñecer as posibilidades que

ofrecen un procesador de textos e un

programa de presentacións.

1.1. Valorar a utilidade e as posibilidades dos

procesadores de textos e os programas de presentacións.

Competencia en

comunicación lingüística


Competencia no tratamento

da información e competencia

dixital.


Aprender o manexo das ferramentas

máis usuais dun procesador de textos.

2.1. Saber gardar e recuperar un documento.

2.2. Saber modificar os textos e a configuración das

páxinas dun documento.

2.3. Inserir táboas e gráficos nun documento. 2.4.

[Página 15 de 116]

Imprimir un documento. Competencia para aprender

a aprender.

Aprender o manexo das ferramentas

máis usuais dun programa de

presentacións.

3.1. Saber crear, preparar e imprimir unha

presentación con diapositivas.

Contidos (con asterisco os considerados contidos mínimos)

Posibilidades dun procesador de textos. *

Diferenzas entre un procesador e un editor simple de textos

Primeiros pasos cun procesador de textos. *

Aspecto da ventá de Microsoft Word.

Abrir, gardar e recuperar documentos de texto.

Escribir e modificar textos. *

Ferramentas para corrixir, seleccionar, mover e copiar un texto.

Ferramentas para modificar o aspecto dun texto.

Presentación dos documentos escritos. *

Ferramentas para modificar as páxinas.

Inserción de táboas, símbolos, figuras e imaxes.

Os programas de presentacións.

Crear e modificar diapositivas.

Preparar e realizar a presentación.

Imprimir documentos de texto * e diapositivas.

UNIDADE 7: MATERIAIS DE USO TÉCNICO. MADEIRAS E DERIVADOS

O ser humano concentra os seus esforzos de aprendizaxe en analizar, diferenciar e identificar os

materiais que o rodean, de maneira que á hora de realizar un obxecto, unha das primeiras preguntas que se

formula é o tipo de material que empregará. A resposta está determinada polas propiedades do material,

así como polas condicións de utilización do obxecto.

Estes contidos pertencen ao terceiro bloque do currículo oficial, Materiais de uso técnico. Nesta

unidade a competencia que se traballa principalmente é a competencia do coñecemento e interacción co

mundo físico, tamén se traballa a competencia do tratamento da información e a competencia dixital, a

competencia matemática entre outras.

OBXECTIVOS CRITERIOS DE AVALIACIÓN COMPETENCIAS

BÁSICAS

Clasificar os materiais segundo a súa orixe e

obtención, e identificar os materiais de uso máis

frecuente na fabricación de obxectos.

1.1. Coñecer a clasificación de materias

primas segundo a súa orixe e obtención

Competencia en



Competencia para a


Competencia dixital

Competencia para

aprender a aprender

Competencia para a

autonomía e iniciativa

persoal.

Coñecer as propiedades básicas dos materiais e

as características que determinan a súa elección para

un produto concreto, así como a súas formas

comerciais.

Coñecer as propiedades básicas dos

materiais.

Identificar e denominar adecuadamente,

segundo a súa forma comercial, materiais de

uso frecuente.

Coñecer as calidades, propiedades e aplicacións

da madeira como material de amplo uso na

realización de obxectos.

Coñecer as propiedades e características

da madeira, así como a súa orixe.

Identificar as aplicacións xerais da

madeira.

Recoñecer os diferentes tipos e formas

comerciais das madeiras e as súas aplicacións, así

como as madeiras artificiais.

Recoñecer diferentes tipos de madeira a

partir da súa cor, listado e aplicacións.

Identificar formas comerciais da madeira,

en relación coa súa aplicación.

Aprender técnicas básicas do procesado da

madeira, recoñecer e usar adecuadamente as

ferramentas e útiles para a realización de traballos

sinxelos.

5.1. Utilizar con corrección útiles,

ferramentas e técnicas apropiados para o

traballo da madeira.

[Página 16 de 116]

Apreciar a incidencia medioambiental que

implica a explotación madeireira e a importancia dun

uso sustentable deste recurso.

Valorar a utilización da madeira desde o

punto de vista medioambiental.


Materiais. Orixe e obtención. *

Tipos de materiais segundo a súa orixe. *

Propiedades dos materiais. *

Traballo con materiais.

Aproveitamento de materiais.

Normas de seguridade no Taller de Tecnoloxía.

Descrición e pautas de comportamento no Taller de Tecnoloxía.

Orixe e propiedades da madeira. *

Aplicacións da madeira.

Tipos de madeiras. *

Traballo con madeira. *

Trazado e serradura da madeira.

Útiles e ferramentas.

A industria da madeira.

Formas comerciais da madeira.

Impacto ambiental do uso e explotación da madeira.

UNIDADE 8: METAIS

Os materiais metálicos son moi importantes na industria actual e tamén o foron ao longo da historia.

Nesta unidade acércase o alumno ao estudo das súas características e propiedades, das cales dependen as

súas aplicacións máis directas no deseño e fabricación de obxectos e produtos tecnolóxicos.

É importante tamén que o alumno valore a actividade tecnolóxica ligada ao uso de metais, así como o

impacto social e medioambiental que a súa explotación produce.

Os contidos están relacionados co bloque 3 do currículo oficial, Materiais de uso técnico.

Os contidos da unidade resultan idóneos para o traballo das distintas competencias básicas. Atendendo

ás demandas do currículo oficial, faremos fincapé na competencia do coñecemento e a interacción co

mundo físico, a competencia social e cidadá, e a competencia aprender a aprender, entre outras.


Coñecer as propiedades e

aplicacións dos metais.

Coñecer as propiedades básicas dos metais, as súas

variedades e transformados máis empregados.

Competencia en



Competencia no


mundo físico.



Competencia cultural e

artística.

Competencia aprender a

aprender.

Coñecer o proceso de obtención de

metais.

Entender o proceso de obtención do aceiro.

Diferenciar os metais férricos dos

non férricos.

Saber as propiedades que fan diferentes os metais

férricos dos non férricos.

Coñecer as ferramentas e o uso

seguro destas no traballo con metais

4.1. Identificar os metais nas aplicacións técnicas

máis usuais.

Identificar as técnicas básicas de

traballo, unión e acabado de metais.

5.1. Empregar as técnicas básicas de traballo con

metais.

5.2. Utilizar as ferramentas de forma segura.

Entender as técnicas industriais do

traballo con metais sen e con arranque

de material.

Identificar as técnicas industriais do traballo con

metais máis usuais.

Coñecer o impacto ambiental da

explotación de metais.

Saber medidas para minimizar o impacto ambiental

da explotación dos metais.


Propiedades e aplicacións dos metais. *

Obtención de metais: minaría, siderurxia. *

Técnicas básicas de traballo con metais. *

Marcado e trazado.

[Página 17 de 116]

Cortado, serradura e limado.

Perforado.

Deformar.

Unión de pezas.

Técnicas industriais do traballo con metais: *

Técnicas sen arranque de material, conformación por moldeo, conformación por estampaxe en quente,

estampaxe en frío, conformación por embutición, conformación por extrusión.

Técnicas de conformado con arranque de material: o torno, a fresa, a rectificadora.

Medidas para minimizar o impacto da explotación e transformación dos metais:

Prohibir ou limitar, substituír, reducir e reciclar.

UNIDADE 9: TECNOLOXÍAS DA COMUNICACIÓN: INTERNET


1. Comprender o funcionamento de

internet e as súas posibilidades.

Distinguir os servizos que ofrece

internet.

Coñecer os requisitos necesarios para

conectarse a internet.

Competencia en comunicación

lingüística.


Competencia no tratamento da


Competencia social e cidadá


2. Realizar buscas de información a

través da rede.

Manexar as ferramentas do navegador.

Navegar con soltura na web.

Empregar eficazmente os buscadores

de internet para obter información.

3. Coñecer as principais redes

sociais.

3.1. Apreciar as utilidades das redes

sociais.


Internet. Definición e funcionamento. *

Redes de ordenadores e os seus elementos básicos. *

Ordenadores servidores e clientes.

Posibilidades que ofrece internet aos seus usuarios. *

Servizos de internet.

A conexión a internet.

Tipos de conexión a internet.

Os navegadores e as súas ferramentas. *

Utilización das ferramentas básicas dos navegadores.

Páxinas web. Acceso e funcionamento. *

Acceso a páxinas web escribindo correctamente o enderezo en que se encontran.

Busca de información nunha páxina web.

Copia do contido dunha páxina web.

Información e comunicación a través da web. Os buscadores e as redes sociais. *

Busca de información sobre un tema concreto coa axuda de buscadores e portais.

Uso das redes sociais.

Pontevedra 12 de setembro de 2012

[Página 18 de 116]

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍAS II 3º ESO – PDC

CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN

A cualificación do alumnado en cada avaliación establecerase segundo os seguintes criterios:

Conceptos Procedementos Actitudes

Probas escritas/orais

Chamadas/respostas…

Traballos,

Producións propias

Proxectos,…

Comportamento,

Actitude,

Interese

Participación …

3º ESO -

Tecnoloxías 40% 35% 25%

A nota máxima en cada avaliación ordinaria será dun 4 como máximo, se se da algún destes supostos:

Nos contidos Conceptos ou Procedementos non alcanzar os 2 puntos.

No contido Actitudes non alcanzar os 2,5 puntos.

Os criterios indicados poden ser modificados no caso de que se crea adecuado nalgún curso.

A nota final na convocatoria de xuño calcularase da seguinte forma:

NOTA DO TRIMESTRE % DA NOTA

1º 30

2º 30

3º 30

ESFORZO E PROGRESIÓN 10

O alumnado con avaliación negativa na convocatoria de xuño poderá presentarse á Proba

Extraordinaria de setembro que o centro organizará durante os primeiros días do mes de setembro, farase

unha única proba escrita onde se incluirán preguntas dos contidos mínimos do curso.

MATERIAS PENDENTES

Contidos esixibles

Para acadar o aprobado na materia, serán os contidos mínimos esixibles indicados en cada unha

das unidades.

Criterios de cualificación

A cualificación final acadada virá dada pola seguinte táboa:

Fichas, traballos, proxectos… Proba escrita

70% 30%

UNIDADE 1: OS PRODUTOS INDUSTRIAIS E A SÚA REPRESENTACIÓN


1. Coñecer as características dos

produtos industriais e as fases para a súa

1.1. Identificar as partes dun proxecto

técnico.

Competencia en comunicación lingüística.


[Página 19 de 116]

fabricación. 1.2. Coñecer as características da

fabricación en serie.








persoal.

2. Dispoñer de destrezas técnicas

e coñecementos para o deseño de

obxectos tecnolóxicos.

2.1. Utilizar correctamente os útiles

de medida.

2.2. Representar a escala un obxecto

sinxelo.

3. Expresar e comunicar ideas

utilizando recursos gráficos e a

simboloxía adecuada.

3.1. Representar un obxecto sinxelo

acoutado.

3.2. Diferenciar os tipos de

representación en perspectiva.


Os produtos industriais: *

Análise das empresas produtoras e a súa organización.

Deseño e fabricación de produtos industriais:

Identificación das partes do proxecto técnico. *

Análise das características da fabricación en serie.

Escalas:

Identificación dos tipos de escalas. *

Uso de instrumentos para debuxar a escala.

Realización de debuxos a escala. *

Medidas e normalización do obxecto técnico:

Medición de obxectos con cintas métricas, metros enrolables, calibres e micrómetros.

Acoutamento normalizado de obxectos tecnolóxicos. *

Representación de obxectos en tres dimensións:

Perspectiva cabaleira.

Perspectiva isométrica.

Perspectiva cónica.

UNIDADE 2:DESEÑO GRÁFICO CO ORDENADOR

CRITERIOS DE ACOMPETENCIAS BÁSICAS


Valorar a influencia das novas

tecnoloxías sobre o deseño gráfico.

Coñecer as diferentes aplicacións dos

programas de debuxo.

Competencia no tratamento da






persoal.

Coñecer as ferramentas básicas dun

programa de deseño gráfico.

Manexar os instrumentos e os soportes

de debuxo de CorelDraw.

Levar a cabo rectificacións, axustes e

acabados nos debuxos durante o proceso

de deseño.

Utilizar programas de deseño para

expresar e comunicar ideas.

Realizar debuxos xeométricos e

artísticos cun programa de deseño.

Deseñar unha composición que

responda a un fin determinado.


Programas de debuxo:

Valoración da importancia dos programas de deseño gráfico para deseñar obxectos, publicidade,

realizar imaxes animadas… *

Curiosidade por coñecer o manexo dos programas de deseño.

Interese polo uso dos equipos informáticos.

Instrumentos de debuxo.

Soporte de debuxo.

O debuxo vectorial

[Página 20 de 116]

Identificación das ferramentas de deseño e da función que realiza cada unha delas.

Realización de debuxos sinxelos. *

Rectificacións, axustes e acabados.

Creación de efectos:

Deseño de obxectos. *

Deseño de composicións publicitarias.

Importación de imaxes:

Internet.

Definición e funcionamento.

UNIDADE 3: ELECTRICIDADE E ELECTRÓNICA

Nesta unidade introdúcese ao alumno no mundo da electricidade, tan empregada na nosa vida diaria:

iluminación, telecomunicacións, usos domésticos, industria, transporte etc. Analízanse as diferentes

magnitudes relacionadas coa electricidade, así como os instrumentos necesarios para medilas e a forma de

utilizalos. Unha parte importante da unidade é o estudo de diferentes compoñentes eléctricos e as súas

posibles asociacións nun circuíto. Tamén se introduce o concepto de magnetismo, así como a súa relación

coa electricidade, e o fundamento e as aplicacións dos motores e os xeradores. Ao final da unidade

introdúcese o concepto de electrónica diferenciándoo do de electricidade e explícase o funcionamento

dalgúns compoñentes electrónicos básicos como resistencias, condensadores, díodos e transistores. Os

contidos están relacionados co bloque 7 do currículo oficial, Electricidade.

Ao longo da unidade trabállase de maneira especial a competencia en comunicación lingüística, a

competencia matemática, a competencia no coñecemento e a interacción co mundo físico, a competencia

no tratamento da información e competencia dixital e a competencia para a autonomía e iniciativa

persoal.


BÁSICAS

Coñecer a orixe da corrente eléctrica e as

magnitudes relacionadas.

Coñecer a orixe e as formas da corrente

eléctrica.

Identificar as magnitudes eléctricas e as súas

unidades.

Competencia en



Competencia no

coñecemento e a interacción

co mundo físico.

Competencia para o

tratamento da información e

competencia dixital.

Competencia para a


Distinguir os compoñentes básicos dun

circuíto eléctrico, así como os instrumentos

de medida das magnitudes eléctricas.

Utilizar adecuadamente os instrumentos de

medida das magnitudes eléctricas.

Comprender as formas en que se poden

asociar os compoñentes básicos para formar

circuítos eléctricos diferentes.

Recoñecer as diferentes asociacións nos

circuítos eléctricos.

Coñecer as magnitudes implicadas nos

circuítos eléctricos sinxelos.

Entender a relación entre a electricidade e

o magnetismo, e coñecer as súas aplicacións.

Valorar a importancia do electromagnetismo.

Coñecer o funcionamento básico das

instalacións eléctricas nas vivendas.

Distinguir os diferentes compoñentes dunha

instalación eléctrica nunha vivenda.

Distinguir entre circuítos eléctricos e

electrónicos.

Coñecer a diferenza entre circuítos eléctricos

e electrónicos.

Identificar os distintos compoñentes

electrónicos, explicar o seu funcionamento e

coñecer a función de cada operador

electrónico nun circuíto.

Coñecer os distintos operadores electrónicos.

Seleccionar o operador adecuado para

montar un circuíto cunha función concreta.

Interpretar e utilizar correctamente os

símbolos correspondentes aos operadores

electrónicos nos circuítos.

Representar circuítos mediante esquemas.


A corrente eléctrica:

Magnitudes e unidades relacionadas coa corrente eléctrica. *

Diferenzas entre corrente continua e corrente alterna.

Emprego do polímetro.

Circuítos en serie: *

[Página 21 de 116]

Montaxe e medidas.

Cálculos en circuítos en serie.

Circuítos en paralelo: *

Montaxe e medidas.

Cálculos en circuítos en paralelo.

magnetismo.

Orixe do magnetismo.

Electroimáns. Aplicacións.

Motores e xeradores. *

A electricidade nas vivendas.

Resistores. Tipos e aplicacións. *

Condensadores. Definición, tipos e funcionamento. *

Díodos. Definición, tipos e aplicacións. *

Transistores. Funcionamento e tipos. *

Circuítos co ordenador.

UNIDADE 4: MÁQUINAS E MECANISMOS

Nesta unidade trabállanse algúns dos elementos básicos que constitúen as máquinas, como as

máquinas simples, os mecanismos de transmisión do movemento linear e circular, e os mecanismos que

permiten cambiar o tipo de movemento. En cada caso veranse os seus tipos, o seu funcionamento e a

relación de transmisión. Ponse de manifesto a forma en que permiten os mecanismos a transformación da

forza e o movemento, o que supón un aforro de esforzo. Para aplicar os contidos de mecanismos exponse

unha presentación para utilizar un simulador informático que permite deseñar conxuntos mecánicos e

circuítos visualizándoos en tres dimensións. Para finalizar, e unha vez vistas as características que debe

ter unha máquina, explícanse os fundamentos das máquinas térmicas, así como a súa clasificación en

máquinas de combustión externa e interna. Os contidos están relacionados co bloque 5 do currículo

oficial, Mecanismos.



no tratamento da información e competencia dixital, a competencia para aprender a aprender e a

competencia para a autonomía e iniciativa persoal.


BÁSICAS

Analizar o funcionamento das máquinas a

partir dos seus elementos constituíntes.

Coñecer o concepto de máquina e as súas

partes.

Distinguir as formas de enerxía utilizadas

polas máquinas.

Competencia en



Competencia no


mundo físico.

Competencia para o



Competencia para aprender

a aprender.

Competencia para a


Coñecer e distinguir os distintos tipos de

máquinas simples.

Coñecer os distintos tipos de máquinas

simples.

Coñecer as diversas clases de mecanismos,

o seu funcionamento e as súas aplicacións.

Coñecer as distintas clases de mecanismos.

Analizar sistemas técnicos para identificar

os diferentes mecanismos que os constitúen e

explicar o seu funcionamento distinguindo a

función de cada mecanismo no sistema.

Sinalar, en sistemas máis complexos, os

mecanismos de transmisión e transformación do

movemento presente.

Deseñar sistemas sinxelos de mecanismos

cunha finalidade determinada.

Coñecer o funcionamento dos distintos tipos

de máquinas térmicas.

Explicar o funcionamento das máquinas de

combustión interna.

Explicar o funcionamento das máquinas de

combustión externa.

Valorar as repercusións sociais, económicas

e medioambientalis do desenvolvemento das

máquinas.

Avaliar as repercusións na evolución da

tecnoloxía do desenvolvemento das máquinas e

os mecanismos.


Concepto de máquina. Características que a distinguen:

Tipos de máquinas segundo os seus efectos.

Partes dunha máquina. *

[Página 22 de 116]

Mecanismos de transmisión do movemento linear. Características, tipos e relacións de transmisión: *

A panca.

A polea fixa.

A polea móbil.

Mecanismos de transmisión do movemento circular. Características, tipos e relacións de transmisión:

*

Poleas de transmisión.

Engrenaxes.

Parafuso sen fin.

Mecanismos que cambian o tipo de movemento (de circular a linear): *

parafuso.

Sistema piñón-cremalleira.

A leva.

A excéntrica.

Sistema biela-manivela.

cegoñal.

Elementos de guía e regulación:

Eixes e soportes.

Guías e articulacións.

Simulación de mecanismos por ordenador.

Máquinas térmicas: *

Máquinas de combustión interna.

Máquinas de combustión externa.

Uso adecuado das máquinas.

UNIDADE 5: MATERIAIS

Os alumnos coñecerán algo máis sobre os plásticos, diferenciándoos entre eles e coñecendo as

técnicas básicas de traballo no taller.Poderán diferenciar os tipos de tecidos e analizar as características

dos materiais de construción pétreos e cerámicos.Tendo en conta a importancia dos materiais na nosa vida

diaria, son acercados ao uso dos novos materiais e a importancia que teñen no desenvolvemento

tecnolóxico.Os contidos están relacionados co bloque 1 do currículo oficial Proceso de resolución de

problemas tecnolóxicos e co bloque 3, Materiais de uso técnico.



no tratamento da información e competencia dixital, a competencia para aprender a aprender, a

competencia cultural e artística e a competencia para a autonomía e iniciativa persoal.


Coñecer as características xerais dos

plásticos e a súa clasificación segundo a

súa orixe.

Coñecer as características xerais dos

plásticos.

Clasificar os plásticos segundo a súa

orixe.










persoal.

Clasificar os plásticos segundo as

súas propiedades.

Coñecer todas as características de

cada un dos tres grandes grupos de

plásticos.

Identificar todos os grupos de plásticos

e distinguir as súas principais aplicacións.

Diferenciar os distintos procesos de

fabricación de termoplásticos, plásticos

termoestables e plásticos espumados.

Denominar adecuadamente os métodos

de fabricación dos distintos plásticos.

Distinguir os procesos de fabricación

de cada un dos tipos de plásticos.

Coñecer as maneiras de traballar con

plásticos.

Coñecer as técnicas coas que se

traballan os plásticos.

Diferenciar as distintas formas de corte

e perforación, dobrado e perforación, e

unión de pezas segundo o tipo e as

características de cada plástico.

Coñecer as principais características

dos materiais téxtiles.

Coñecer as propiedades principais dos

materiais téxtiles.

[Página 23 de 116]

Diferenciar as tarefas que forman parte

do proceso de fabricación de produtos

téxtiles.

Coñecer os tipos de materiais

pétreos e as súas características

fundamentais.

Identificar os materiais pétreos polas

súas propiedades fundamentais.

Identificar o xeso, o cemento, o

formigón e o asfalto polas súas

características básicas e coñecer as súas

aplicacións.

Coñecer as características

fundamentais do vidro e dos materiais

cerámicos.

Coñecer os procesos de obtención do

vidro e dos materiais cerámicos.

Contidos

Os materiais plásticos: *

Análise das propiedades dos plásticos.

Clasificación, obtención e traballo con plásticos.

Os materiais téxtiles:

Características xerais e orixe.

Os materiais pétreos: *

Materiais conglomérante e bituminosos.

Materiais pétreos naturais.

Os materiais cerámicos e o vidro. *

Os novos materiais.

UNIDADE 6: FOLLAS DE CÁLCULO

Esta unidade trata sobre os programas de cálculo.Tras unha breve introdución sobre os diferentes tipos

de programas para ordenadores que facilitan e axilizan o manexo de datos numéricos, centrámonos na

utilización do programa de folla de cálculo Microsoft Excel.

Estúdanse todas as ferramentas necesarias para crear documentos de Excel, introducir datos e realizar

operacións de edición e cálculo.

Tamén se explican as distintas clases de gráficos que poden realizarse cos datos dun documento de

Excel e se traballan a creación e a modificación destes gráficos.

Finalmente, coméntanse diversas opcións que hai que ter en conta á hora de presentar un documento

elaborado co programa Excel e a maneira de intercambiar estes datos con outras aplicacións informáticas.

Os contidos están relacionados co bloque 4 do currículo oficial, Técnicas de expresión e

comunicación.


competencia matemática, a competencia no tratamento da información e competencia dixital, a

competencia no coñecemento e a interacción co mundo físico e a competencia para a autonomía e

iniciativa persoal.


Coñecer as ferramentas básicas

dunha folla de cálculo.

Crear follas de cálculo, introducir

datos e realizar operacións de edición.

Facer operacións de cálculo

introducindo fórmulas.

Calcular, completar e ordenar datos

automaticamente.








persoal.

Saber representar datos mediante

gráficas.

Elaborar diferentes tipos de gráficos a

partir da información dunha folla de

cálculo.

Valorar a importancia da

presentación dos datos nun informe,

unha memoria técnica.

Presentar un documento partindo dos

datos dunha folla de cálculo.

Contidos

[Página 24 de 116]

Programas de cálculo. *

El programa Microsoft Excel: *

Elementos da ventá de Excel.

Creación de follas de cálculo con Excel.

Cálculos mediante operadores: *

Introdución de datos.

Execución de operacións de edición.

Cálculos mediante funcións:

Realización de cálculos empregando as funcións máis comúns. *

Cálculos automáticos:

Utilización de ferramentas para calcular e completar automaticamente.

Ordenación de datos.

Tipos de gráficos: *

Representación de datos en gráficos.

Ferramentas que facilitan a presentación da información:

Presentación de documentos utilizando Excel.

Intercambio de datos de Excel con outras aplicacións.

UNIDADE 7: A ENERXÍA E A SÚA TRANSFORMACIÓN

Nesta unidade, os alumnos coñecerán o concepto de enerxía e de fonte de enerxía.Clasificarán as

fontes de enerxía en renovables e non renovables, e en alternativas e tradicionais.A continuación

coñecerán as características dos distintos combustibles fósiles e as súas aplicacións, para pasar a describir

as distintas formas de produción de enerxía eléctrica, sendo conscientes das vantaxes e os inconvenientes

que presenta cada unha.Para finalizar, expóñense algunhas estratexias de aforro de enerxía.



no tratamento da información e competencia dixital e a competencia social e cidadá.


Comprender a necesidade de enerxía para o

funcionamento de todas as máquinas e a

versatilidade da enerxía eléctrica.

Coñecer as aplicacións e as transformacións.

Diferenciar entre os sistemas enerxéticos

convencionais e os alternativos.

Competencia en



Competencia no


mundo físico.

Competencia para o




Clasificar os combustibles fósiles e valorar

as repercusións medioambientais derivadas do

seu transporte e uso.

Identificar os combustibles fósiles e coñecer

os cambios na súa utilización ao longo da

historia.

Describir as repercusións medioambientais

derivadas do transporte e o uso dos combustibles

fósiles.

Coñecer como se xera a enerxía eléctrica, os

tipos de centrais de produción e a forma en que

se distribúe.

Diferenciar entre xeración e distribución da

enerxía eléctrica.

Identificar os tipos de centrais eléctricas e

analizar os procesos que se producen no seu

interior.

Entender a importancia das enerxías

alternativas.

Coñecer a orixe das enerxías alternativas e as

súas características comúns.

Identificar as enerxías alternativas

implantadas e as que están en desenvolvemento.

Valorar as vantaxes e os inconvenientes das

distintas centrais de produción.

Identificar as vantaxes e os inconvenientes

das distintas formas de obter enerxía.

Describir as repercusións medioambientais e

sociais derivadas do uso da enerxía eléctrica.

Coñecer as medidas de aforro na utilización

da enerxía.

Valorar as medidas de aforro enerxético.

Contidos (con asterisco os considerados contidos mínimos)

A enerxía. *

Fontes de enerxía: *

Fontes de enerxía renovables. *

[Página 25 de 116]

Fontes de enerxía non renovables. *

Combustibles fósiles: *

Características xerais e orixe.

Aplicacións e transporte.

Sistema turbina-alternador.Centrais de produción de electricidade. *

Transporte e distribución da enerxía eléctrica.

Centrais térmicas: *

Centrais térmicas convencionais.

Centrais nucleares.

Centrais hidroeléctricas. *

Parques eólicos. *

A enerxía solar: *

Centrais solares térmicas.

Centrais fotovoltaicas.

Fontes renovables de enerxía: *

Enerxía da biomasa.

Enerxía xeotérmica.

Enerxía da auga do mar.

aforro enerxético.

UNIDADE 8: TECNOLOXÍA E MEDIO AMBIENTE

Con esta unidade preténdese acercar ao alumno a asumir a importancia que ten a tecnoloxía, entendida

como un conxunto de actividades e coñecementos científicos empregados polo ser humano, para resolver

problemas ou satisfacer as necesidades tanto individuais coma colectivas.Á súa vez deben concienciarse

das repercusións negativas que este desenvolvemento imparable pode carrexar sobre a sociedade, como

pode ser o esgotamento dos recursos naturais, a acumulación de residuos e a deterioración do medio

ambiente.

Por iso, ao longo da unidade preséntanse as causas, as medidas e os acordos internacionais que se

toman para paliar o quecemento global, a deforestación, a redución da capa de ozono etc., que afectan

tanto á sociedade actual coma a futuras xeracións.

Ao longo da unidade trabállanse as oito competencias básicas:competencia en comunicación

lingüística, a competencia matemática, a competencia no coñecemento e a interacción co mundo físico, a

competencia no tratamento da información e competencia dixital, a competencia social e cidadá, a

competencia cultural e artística, a competencia para aprender a aprender e a competencia para a



Analizar os problemas derivados do

desenvolvemento tecnolóxico e dar solucións

respectuosas co medio ambiente.

Identificar os problemas que afectan ao

benestar.

Saber enunciar propostas de solución ante os

problemas derivados do desenvolvemento

tecnolóxico.

Competencia en



Competencia no


mundo físico.

Competencia para o




Competencia cultural e

artística.

Competencia para aprender

a aprender.

Competencia para a


Coñecer e distinguir as características do

concepto de globalización.

Coñecer as vantaxes e as consecuencias

negativas da globalización en casos concretos.

Coñecer as causas do esgotamento e a

escaseza dos recursos.

Coñecer as causas e as medidas tomadas ante

a escaseza de auga.

Coñecer as causas e as medidas tomadas ante

a escaseza de petróleo.

Valorar as repercusións negativas da

contaminación.

Identificar os distintos tipos de

contaminantes.

Clasificar a contaminación en función do

medio ao que afecta.

Valorar a importancia do concepto de

desenvolvemento sustentable e coñecer os

acordos internacionais que se tomaron para

conseguilo.

Coñecer os perigos que poden levar a un

desenvolvemento incontrolado.

Coñecer os diferentes acordos internacionais

que tiveron lugar para favorecer un

desenvolvemento sustentable.

Coñecer as diferentes medidas correctoras

para fomentar prácticas responsables co medio

ambiente e a sociedade.

Saber que medidas correctoras se toman en

función do problema concreto.

[Página 26 de 116]


Problemas que ameazan o benestar.

A globalización:

Vantaxes.

Inconvenientes.

Esgotamento dos recursos: *

A escaseza de auga.

A escaseza de petróleo.

A contaminación do medio ambiente: *

Tipos de contaminantes (sólidos, líquidos e gasosos).

Tipos de contaminación segundo o medio ao que afecta (atmosférica, hídrica, do solo, acústica e

lumínica).

desenvolvemento sustentable.Perigos dun desenvolvemento incontrolado: *

Quecemento global.

Deforestación.

Redución da capa de ozono.

Contaminación e esgotamento de recursos.

Diferenzas entre nacións.

Acordos internacionais para un desenvolvemento sustentable:

Programa 21.

Protocolo de Quioto.

Políticas correctoras.

Orientacións metodolóxicas

Coñecementos previos

UNIDADE 9: REDES INFORMÁTICAS

Esta unidade comeza cunha descrición das redes de ordenadores, os seus tipos, os dispositivos para a

conexión en estrela e os medios de transmisión nas redes.De aí deriva á rede de redes, internet.Preténdese

dar unha ampla visión dos servizos que ofrece internet dentro do mundo das comunicacións.A rede

converteuse nunha ferramenta imprescindible en todos os ámbitos laborais, intelectuais e sociais da nosa

vida.

Explícanse as características do correo electrónico, os foros, os blogs, a lectura de noticias RSS, os

podcasts, o Chat, a telefonía IP, as videoconferencias, a mensaxaría instantánea, as comunidades virtuais,

as webs 2.0 e as redes de igual a igual ou peor to peor.

Os contidos están relacionados co bloque 2 do currículo oficial, Hardware e sistemas operativos, e co

bloque 8, Tecnoloxías da comunicación.Internet.

Ao longo da unidade trabállase de maneira especial a competencia no tratamento da información e

competencia dixital, a competencia social e cidadá, a competencia en comunicación lingüística e a

competencia matemática.


Coñecer os principais tipos de redes

informáticas e os seus medios de transmisión.

Saber distinguir as redes WAN, MAN e

LAN.

Coñecer os medios de transmisión entre

ordenadores.

Competencia para o




Competencia en



Competencia no


mundo físico.

Competencia para a


Describir as diferentes posibilidades de

internet como vía de comunic

I.E.S. Fr. MARTÍN SARMIENTO · competencias básicas de cada materia e o cadro de ponderacións...

Documents

Transcript of I.E.S. Fr. MARTÍN SARMIENTO · competencias básicas de cada materia e o cadro de ponderacións...