OHITURAZKO OHITURAZKO ELEBERRIGINTZAELEBERRIGINTZA

1897-1957

TESI-ELEBERRIATESI-ELEBERRIA

“Todos los autores vuelven la mirada hacia atrás, hacia la España del pasado, hacia lo que ellos creen la verdadera España, pues la surgida tras la Revolución es producto del extranjero, ruptura de los valores inherentes a la raza, entronización de unos modos de vida, que no se corresponden con nuestro modo de ser y que son radicalmente negativos… Por ello buscan la España eterna, no en el pasado, como en los románticos, sino en el campo, en las sociedades rurales, donde el tiempo se ha detenido y los males de la civilización no han depravado la vida”

TXOMIN AGIRRE (1864-1920)TXOMIN AGIRRE (1864-1920) Ondarroan jaioa, ama bertakoa eta aita Mutrikuar arotza, familia xume

baten magalean hazi zen. Txikitatik abadetzarako gogoa sortu zitzaion. Gasteizko seminarioan ikasita,

eta Karrantzan epe laburrean aritu ondoren, Zumaiako Karmeldarren kapilau izendatu zuten. Kargu altuagoa izateko aukerak izan bazituen ere, hauek errefusatu eta Zumaian gelditzea erabaki zuen. Geroztik, gutxitan irten zen, bertan sortu zituelarik bere lanik ezagunenak.

Euskal gaiekiko ardura handia erakutsi zuen; garaiko euskararen inguruko hainbat tirabirek, hala nola bizkaierazale eta gipuzkerazaleen artekoak, hizkuntzari kalte besterik egiten ez zioten ustekoa zen, eta beti iritziak bateratzearen alde agertu zen, Kresala bizkaieraz lehenik eta Garoa gipuzkeraz ondoren idazti zituelareik.

1918an Eusko Ikaskuntzak Oñatiko lehen batzar hartan Euskaltzaindiaren sorrera erabaki zenean batzarkide zela, euskararen saileko taldearen zuzendaritzaz arduratu zen. Hasierako lau euskaltzainak Resurreccion Maria Azkue, Eleizalde, Arturo Kanpion eta Urkijo baziren ere hurrengo urtean gainontzeko zortziak aukeratutako izenen artean agertu zen Txomin Agirrerena. Hala ere, osasun ahula zela medio ibilbide laburra izan zuen eta 1920ko urtarrilaren 14an hil zen Zumaiako kapeilau etxean.

LANAKLANAK

GAROA=FOLLETINAGAROA=FOLLETINAJoanesen bizitzak oinarri dituen ezaugarri

moral sendoak deskribatuz hasten da, baserritar euskalduna definitzen duten funtsezko bertuteak aipatuz.

Joanes goian, mendian bizi da, eta behean hiria dago, gaztelaniatua eta fedegabea, benetako herria mehatxatzen duena.

Horren aurrean baserriak katolikotasuna, ohiturak, eta abertzaletasuna defendatuko du

Amaieran Malentxo moja komentu batean sartzen da, Joxe ezkonduko da.