Ecosis 2
21
Ciclo da materia • A materia é o vehículo da transferencia de enerxía, que se transforma continuamente mediante reaccions químicas de OXIDO-REDUCCIÓN. • Cando a materia se reduce, almacena ENERXÍA QUÍMICA e cando se oxida, a libera en forma de ENERXÍA QUÍMICA ou CALOR. • A diferencia da Enerxía, a Materia pode circular no ecosistema. • La circulación consiste na transferencia dende os medios inertes onde adoita estar OXIDADA, ata os seres vivos onde aparece REDUCIDA e de novo aos medios inertes. • Os procesos implicados nestas transformacions son A FOTOSÍNTESIS e a RESPIRACIÓN. • A circulación da materia nos ecosistemas é abierta, xa que sempre hai saida e entrada de organismos, fixación de gases, pérdidas por erosión, precipitación, gasificación, lixiviados... • Nembargantes, si tenemos en conta o sistema TERRA, o CICLO da materia pode considerarse PECHADO, ainda que alguns materiais poden quedar fora do circuito durante moito tempo, permanecendo en xacementos.
description
Transcript of Ecosis 2
Ciclo da materia• A materia é o vehículo da transferencia de enerxía, que se transforma continuamente
mediante reaccions químicas de OXIDO-REDUCCIÓN. • Cando a materia se reduce, almacena ENERXÍA QUÍMICA e cando se oxida, a libera
en forma de ENERXÍA QUÍMICA ou CALOR. • A diferencia da Enerxía, a Materia pode circular no ecosistema. • La circulación consiste na transferencia dende os medios inertes onde adoita estar
OXIDADA, ata os seres vivos onde aparece REDUCIDA e de novo aos medios inertes.
• Os procesos implicados nestas transformacions son A FOTOSÍNTESIS e a RESPIRACIÓN.
• A circulación da materia nos ecosistemas é abierta, xa que sempre hai saida e entrada de organismos, fixación de gases, pérdidas por erosión, precipitación, gasificación, lixiviados...
• Nembargantes, si tenemos en conta o sistema TERRA, o CICLO da materia pode considerarse PECHADO, ainda que alguns materiais poden quedar fora do circuito durante moito tempo, permanecendo en xacementos.
Circulación da materia
Fluxo de enerxíaNos ecosistemas, a enerxía flue dun nivel trófico a outro de forma unidireccional, non forma un ciclo pechado como o da materia. Da enerxía solar que chega á superficie dun ecosistema so se aproveita un 1 % aproximadamente e se almacena mediante a fotosíntesis. No mesmo ecosistema hai pérdida de enerxía, porque cerca da metade da producción primaria é gastada polos productores no seu metabolismo e se perde como calor, e só a outra metade está dispoñible para os consumidores como alimento (carbohidratos, celulosa, lignina, grasas, proteínas, etc.).
Na cadena trófica, ao pasar dun eslabón a outro, hai máis pérdida de enerxía a través da respiración e os procesos metabólicos dos individuos, porque o manter vivo a un organismo implica gastar, en forma de calor, parte da enerxía captada; as sustancias non dixeribles, que son excretadas ou regurxitadas e descompostas polos detritívoros; e a morte de individuos, que ocasiona pérdidas, pero a enerxía é devolta, en parte, polos desintegradores.
Suponse que dun nivel trófico a outro non pasa máis dun 10% da enerxía do nivel anterior, e por iso as cadeas tróficas non poden ter mais de 4 ou 5 alos.
Nunha cadea trófica, a enerxía que entra é igual a acumulada en forma de materia orgánica en cada nivel maís a desprendida en forma de calor, logo a enerxía se conserva.
Fluxo de enerxía no ecosistema
Productores
Consumidores primarios
Consumidores secundarios
Consumidor final
Descomponedores
Calor
Enerxía solar
Calor
Calor
Calor
Calor
No fluo de enerxía e de nutrintes inorgánicos, é posible facer algunhas xeneralizacions:
oA fonte primaria (na maioría dos ecosistemas) de enerxía é o sol.
oO destino final da enerxía nos ecosistemas é perderse como calor.
oA enerxía e os nutrintes pasan dun organismo a outro a través da cadea alimenticia a medida que un organismo se come a outro.
oOs descompoñedores extraen a enerxía que permanece nos restos dos organismos.
oOs nutrintes inorgánicos son reciclados pero a enerxía non.
Desestabilización dos Ecosistemas. Ex: Monocultivos
Os brotes máis grandes de lagostas do deserto ocorreron entre 1987 e 1989. É tal a voracidade deste insecto que unha parte moi reducida da nube (ao redor dunha 1 t de lagostas) é capaz de consumir nun día a mesma cantidade de alimentos que 10 elefantes ou 2.500 persoas
VIDEO
Os Pulgóns actúan cravando un pico chupador e absorbendo a savia das follas. Causan así importantes danos.Tamén prexudica ao impedir a fotosíntesis.Os Pulgóns son os principais transmisores de virus. Pican nunha planta infectada e ao picar noutra sa, inxéctanlle o virus.
Esta enfermidade está causada polo fungo Plasmopara vitícola que apareceu en España 1880 en Barcelona.
Actúa como parásito obrigado, polo que parte do seu desenvolvemento ten que realizarse no interior das células dos tecidos dun hóspede. Cando os danos afectan aos racimos prodúcense importantes perdas na colleita.
