Dioses olímpicos solos
-
Upload
ies-san-tome-de-freixeiro -
Category
Education
-
view
278 -
download
0
Transcript of Dioses olímpicos solos
ZUCCHI, Jacopo,1575-76
• Pobo romano primitivo: comunidade agrícola de familias unidas.– Relixión animistaanimista: recoñecemento de
espíritos (( numina numina ),), non de deuses antropomórficos.• Cada numennumen tiña a súa propia esfera de
poder: un bosque, o paso dun monte, unha fonte: Silvano, Portumno, Neptuno.
• Espíritos funcionais con poder volitivo.• Espertan certo sentimento de pavorsentimento de pavor
( religio ), pero a súa relación cos homes é benévola.
• O romano, home práctico, pensaba nos termos da súa propia vida cotiá:– O desenvolvemento do seu pensamento
relixioso versa en torno á vida agrícola e á vida doméstica:•Establecemento dunha serie de festivais
que sinalan as estacións do ano agrícola: SaturnalesSaturnales, da sementeira; RobigalesRobigales, para que os cereais se libren da cinza; ConsualesConsuales, almacenamento da colleita.
• XanoXano, espírito da porta; VestaVesta, a chama viva; PenatesPenates, espíritos da despensa; Lar Lar familiarisfamiliaris, tutelar dos escravos da casa
Perrier François (1594-1649)Crédit photographique :
(C) Photo RMN - ©Franck Raux
Paris, musée du Louvre
Pedro Pablo Rubens.
“O matrimonio abre as portas do que os gregos chaman mundo civilizado .
O matrimonio é unha das fronteiras reservadas a ArtemisaArtemisa. Ao mesmo tempo que a caza, as
bestas salvaxes e os profundos bosques, recibiu como herdanza a virxindade.
O lugar de AfroditaAfrodita está onde traballa o desexo. Sen Afrodita a unión do home e a muller está
abocada á esterilidade.HeraHera non pode prescindir de Afrodita, quen padece a súa propia lei na mesma medida na que a autoriza. No frontón do matrimonio hai unha figura severa e soberana co epíteto de
Perfecta, cando chega o momento a muller por natureza está destinada a ser esposa lexítima”.
Ives Bonnefoy, Diccionario de las mitologías,II, páx.139
Coypel Noël (1628-1707)
Cabanel, Alexandre (1823-1889)
Anton Mirou: Landschaft mit Diana und Aktajon, 1604
“Ares e Atenea son as dúas potencias divinas que teñen en Grecia o
monopolio dos asuntos bélicos. As súas posicións son antitéticas: Ares,
potencia masculina, é froito só de Hera, que o procreou sen o seme
masculino. Atenea, potencia feminina, é filla só de Zeus, concibida
da súa cabeza. Atenea é a deusa virxe, Ares viola e provoca
embarazos, Atenea ten “metis” (moderación, prudencia), Ares carece
dela. Ares é odiado polos deuses, Atenea é respectada por todos eles. Ares é o deus do furor bélico no que
este ten de desenfreado”. Ives Bonnefoy, Diccionario de las mitologías, II, páx 214
© Gérard Blot
Friso leste do Altar de Zeus en Pérgamo
CLAEISSENS, Antoon, 1605
“Hefesto é o señor do lume, pero non de calquera lume, senón do lume técnicolume técnico, o que serve para
as tarefas artesanais dos metais nobres: ouro, prata, bronce. A
metalurxia revélase indisociable da maxiamaxia. É o deus das ligaduras, pode,como metalúrxico, forxar e
desfacer ataduras materiais. Pero a súa acción é sobre todo a súa acción é sobre todo
máxicamáxica: encadea as súas vítimas con ligaduras inmateriais”.
Ives Bonnefoy, Diccionario de las mitologías, II, páx 295
Bassano Francesco Giambattista (le Jeune) (1549-1592)(C) Photo RMN - ©Gérard Blot
Paris, musée du Louvre
Hendrick van BALEN
Apolo e a Sibila de Cumas. CERRINI, Giovanni Domenico
HONDIUS, Abraham Danielsz. Colecc. Privada
HEEMSKERCK, Maerten van, 1537- 38