Jorge Riechmann: UN APARTHEID PLANETARIO. ECOLOGÍA ... · Jorge Riechmann “Un apartheid planetario” 1
Crise e despoxamento na poesía última de Jorge Riechmann
-
Upload
margarita-garcia-candeira -
Category
Education
-
view
76 -
download
0
Transcript of Crise e despoxamento na poesía última de Jorge Riechmann
Crise e despoxamento na poesía última de Jorge Riechmann
Margarita García Candeira
Universidade de Huelva
Dentro del gran número de géneros de discurso y juegos de lenguaje que circulan socialmente y que no pueden traducirse entre sí, hacerse conmensurables, hay uno solo de esos géneros que es capaz de imponer sus reglas a los otros, obligarles a aceptar su sanción última; es el del capital.
Miguel Casado, Deseo de realidad: tres notas de poética (2006:55)
Baixo a lóxica da finanza, o capital consuma a súa relación coa ‘cultura’: o capital actual na súa natureza máis abstracta (fluxos financeiros puramente imaxinativos) descansa en e á vez conforma a vida cotiá de xeitos novos e profundos, e se disfraza baixo formas de entendemento social e ‘estruturas de sentimento’ certamente intimidatorias ... A financialización representa o derradeiro e, en certo xeito, o máis complexo e perverso mecanismo por medio do cal o capital influencia e dirixe a nosa axencialidade e imaxinación cara á súa perpetuación e cara á elevación do valor capitalista, emblematizado no diñeiro, á supremacía cultural. Neste senso, as finanzas influíron profundamente nos xeitos nos que negociamos o noso futuro compartido e as nosas sociais, especialmente no Norte global.
Robert Tally. “Meta-Capital: Culture and Financial Derivatives”. Cultural Logic, Special Issue ‘Culture and Crisis’ (2010:17-19).
Seguimos
sin poder imaginar
lo inimaginable
pero nos acostumbramos
demasiado rápidamente
a lo imposible
Jorge Riechmann, Poemas lisiados (2012).
te cuentan
que desvinculación
es libertad
y si les haces caso
ya estás atrapado
Jorge Riechmann, El común de los mortales (2011:120)
Si finalmenteen la configuración de sedimentos las catástrofes de ayerhan dejado huesecillos de esquirlas y raíces que quepa disponerformando algo parecido a un rostro humanolo llamaremos en primera instancia poema y de antemanolo sabremos lisiado
Jorge Riechmann, Poemas lisiados (2012).
después de un tiempo de
terribles excesos /
necesitamos una poesía
pobre / una poesía –en
cierta forma- vegetariana
// pero atención
maliciosos: / eso es
exactamente lo contrario /
de una poesía anoréxica
/ o una que nada más sirve
hojas mustias / de acelgas
líricas recalentadas // la
poesía vegetariana tiene
dientes muy fuertes
Jorge Riechmann, El común de los mortales (2011:197)
Sólo lo que dejamos de buscar con avidezse nos entrega
Jorge Riechmann, El común de los mortales (2011:88)
¿El agua del arroyobusca su cauce? Sólo lo encuentra
Jorge Riechmann, El común de los mortales (2011:259)
“Sostenibilidad”
Se trata de vivir de otra manera
Bicicleta
en lugar de automóvil
guisantes
en lugar de filete
…
¿Te crees
incapaz de cambiar?
Jorge Riechmann, El común de los mortales (2011:151-2)
Para Gramsci, a contra-hexemonía podía tomar dúas formas diferenciadas, as dúas co obxectivo de facerse co poder estatal: mentres unha guerra de maniobras (ataque frontal) era só viabel cando o poder do sistema está concentrado en un ou en poucos sitios (o estado representado no palacio, no exército etc.), a guerra de posición é a resistencia estratéxica e non violenta que se da cando o poder do grupo dominante é difuso, co obxecto de transformar as estruturas do poder cando o poder estatal non pode ser tomado. Unha acción colectiva declarada pode incluir boicots para impedir as funcións do estado e acadar gradualmente cambios nos comportamentos. A guerra de posición baséase no principio dialéctico da teoría crítica, que abre posibilidades revolucionarias mediante o desenvolvemente dunha estrutura rival coa superestrutura hexemónica, procurando bases posibles de axuda e elementos de cohesión para as contraestruturas
Thomas Muhr, “TINA Go Home! Alba and Re-Theorising Resistance to Global Capitalism”, Cosmos and History 6, (2010:39).
(39)
Las derrotas disciplinan la imaginación. Tras la derrota resulta imposible proseguir la lucha en frentes dilatados. La resistencia se concentra en focos, en vértices, en nudos de red. Por eso el poema, con su exigencia de precisión estructural y de intensidad emotiva, constituye —a mi modo de ver— una forma literaria no inadecuada a los combates que libramos tras la gran derrota proletaria en la primera mitad de nuestro siglo. Donde la novela practica —en el mejor de los casos— la guerra de frentes, el poema opta por la guerra de guerrillas.
Jorge Riechmann, Poesía practicable (1990:17)
Desaparecerpara que exista el poema
Jorge Riechmann, El común de los mortales (2011:253)
Odio en la concienciamiedo en el corazóny exceso de azúcar en el estómago: eso es lo que han programado para ti.
Jorge Riechmann, Poemas lisiados (2012).
Con la palabra bienestar te cortan los tendonesy ni te has dado cuentay das las gracias Rebautizanla confianza en los otros como capital socialy el veneno ya está pudriendo tus arterias
Jorge Riechmann, El común de los mortales (2011:120)
http://tratarde.org/
To speak of occupy is to conjure a challenge: How can we, how will we take our world back? In a world privatized to the last pore, the act of resisting austerity and of reclaiming and recreating the public –in defiance of the state’s orders- takes on revolutionary dimension; if a single spot can hold … who knows what eruptions may come?
Joseph Ramsey, ‘Introduction’ , Cultural Logic, Special Issue Culture and Crisis (2010: 2)