BERRIRO HIRIAN

Bazen behin Paolo izeneko mutiko bat, Paolo mutiko bizia eta burugogor zamarra zen. Egun baten bururatu zaion hiria marra bategaz pasatu behar ebala, orduan, erregelea, konpasa eta mapea mahai ganean jarri zuen, mapan enparantza mordoil, iribide eta kale sixtrinak zegoen, geero ogi puzketa bat jan zuen eta ohinbidetik joan zen ezkaratza baten aurrean gelditu harte. Marra egiteko, teilatu batera igo behar zuen eta gizon baten ahotsa entzun zuen, gizonak makila bat eraman eskuan eta proposatu zion gorputza makilaren gainean ipinteko.Paolo teilatura igo zen eta patio bat haurkitu eban.Hortik beste etxe baten gainera igo behar zuen, baina etxe baten barrutik joan behar zen, Paolok gizon bat haurkitu eban etxe barruan eta Paolok galdetu eutson ahal zen sartu bere etxean, eta gizonak baietz.Paolo gizonaren etxean sartu zenean mapea zabaldu eban eta gizonak ezan eutson:-Lagundu egingo deutsut, baina kontuz!!!Eta Paolok:-Zergaitik?Eta gizonak:-Ibai batetik pasatu behar duzulako eta Paolok, ongi da, gero Paolo ibaiaren hertzera heltzean, zaldizko monumentu baten aurrean dagoala haur bat haurkitu eban eta haurra galduta egoala konturatu zen, haurrak ezan eutson Paolori ez uzteko bakarrik mezedez.Eta Paolok:-Ongi da, non dago zure etxea?Han goian ezan eutson umeak.

Eta Paolok:-Urruti samar dago baina zure amarengana eroango deutsut.