• Había unha vez,

fai moito tempo, dous amigos inseparables, Adata e Ulises. Eran tal para cal. Un día, estaban no aeroporto de Ourense para coller un billete ata a lugar máis lonxano da terra para irse de vacacións. Ese lugar chamábase Guarromán, na provincia de Xaén.

Meu dito, meu feito ala foron

• Xa botaran alí uns cantos días cando Adata añorou a Galicia, e reflexionou sobre o que máis lle gustaba da súa terra, Galicia. Pensou nas súas árbores, no seu mar, nas súas praias, e os seus intransitables e frondosos bosques.

• De súpeto, os dous sentiron o mesmo sentimento por Galicia e tiveron un desexo incontrolable de voltar, pero tiñan un gran inconvinte: o seguinte voo ata o aeroporto de Ourense non saía ata dentro de un mes, así que tíñanse que resignar con ver fotos de Ourense no ordenador.

Levábamos unhas cantas horas viaxa

• Así que tiveron que voltar á súa terra, Galicia. Voltaron nun coche alugado. Era unha viaxe moi longa. Cando viron esta sinal, o virarse, apenas lles causou nostalxia. Tiñan unha gran interese en saber como lle ía aos seus familiares, e pasear polas históricas e bonitas rúas de Ourense.

Levaban unhas cantas horas, eternas, viaxando cando vislumbramos Ourense, pola súa preciosa ponto romana,o seu extrano centro comercial e o ancho ría Miño cos seus paseos. Os dous amigos emocionáronse a ver a súa cidade; Auriensis (cidade do ouro)