2- POLITICAS EUROPEAS SOBRE BUENAS

PRÁCTICAS SOBRE TIC EN LA ESCUELA

XIX.mendearen amaieran, eskolaratze publikoaren prozesuak, estatu

konteporaneoen genesian interesatu ziren: identitatea, esku lanaren alfabetizazioa eta

kontrol soziala. Espainian, derrigorrezko eskolaratzea, 70.hamarkadan sartu zen

indarrean. Espainian, Miguel Angel Pereyra –k “Hezkuntzaren krisia” izena jarri zion,

sistemen orokortasunaren arazoari. Gaur egun, hezkuntzaren politika batzuk, eremu

batzuen (prozesu ekonomikoarekin eta lankidetzarenarekin) gainean sortzen diren

zeharkako ekintzen emaitza da.

Ordenagailuen arrakasta, orain dela gutxi sortutako errealitatea da eta

ondorioz, politika hauek ere berriak dira. 70.hamarkadan, jada, ordenagailu

pertsonalak sortu ziren. Gailu hauen sorrerak, informazioa tratatzeko eta hezkuntzako

proposamenak erabiltzeko modu berriak ekarri zituzten. Informazio eta komunikazio

teknologiak Espainian sartzeko lehenengo erakunde ahaleginak 1986.urtean izan ziren.

Echeverriak, hezkuntza sistemara informazio eta komunikazio teknologiak jaurtitzea

erronka modura ikusi zuen, esaten baitzuen, aldaketa ez zela teknologikoa bakarrik,

kulturala eta antolatzailea ere bai. Ikt-ak hezkuntza munduan garatzeak, zailtasunak

murriztuko zituela eta hezkuntzak zuen krisia murriztuko zuela pentsatzen zuten

adituek. Hau ez zen helburu bakarra, beste helburuetako bat, eskolaren, lanaren eta

etxearen arteko distantzia eta desberdintasunak murriztea da. Helburu hauek

beraiekin daramate, Ikteak ezagunak izatea eta hezkuntzan mundu teknifikatu

baterako alfabetizaziorako hurbilketa: e-gobernanza, e-ciudadania, globalizazioa, e-

negozioak, kultura industria.

80 eta 90 urteen bitartean, Europako politika nazionalak, eskolako errekurtso

teknologikoetara, ikusentzuneko azpiegituren garapenera ikasgelak internetera

konektatzeko, IKT-ak irakasleen formakuntza hobetzera eta hezkuntza eduki digitalen

produkziora zuzenduta daude. Politika hauek, administratiboki patronatuak daude. 25

urte esploratzen pasa ondoren, intentzioak esploratzera zuzenduak eta kurrikulo

preskribatuan sartuak daude. Kurrikulo preskribatu hau, hezkuntzako politikaren

garrantzi handiko maila bat da eta bereziki, hezkuntza publikoan. Lehen aipatu ditudan

politika horiek, ez dituzte kezka handirik, irakasleek Ikt-en inguruan dituzten

formakuntzetan, ezta, ikasleek bere ikaskuntzarako behar dituzten ariketetan ere.

Hezkuntzaren atariak, aldakuntza ekarriko duten tresnen inguruan hausnartzen

jarraituko duten estrategiak dira. Hauek erabilgarriak izango dira, Web 2.0 martxan

jartzen denean eta jendearen jakintzak bertara zuzentzen direnean.

Europar batasunak, formalki ez dauka hezkuntza politikarik. Europako politikek

dimentsio desberdinak eta modu askotarikoak dituzte: elkarbizitzaren eraikuntza,

enpresa girokoa, soziala eta pedagogikoa. Elkarbizitza irismen modura duten politikak

dira, ez daukatelako muga bat eraikitzeko, baizik, komunitate bat elkartzea; ez da

ahaztu behar, irabaziak ateratzen dituztenak enpresariak direla, zentzu ekonomikoa

baitu hau denak; dimentsio soziala era badu, hezkuntzaren bidez, belaunaldi berriak

eraikitzen baitira; eta azkenik dimentsio pedagogikoa geratzen da. Lau dimentsio

hauek beti egongo dira aurrean.

Azkenik amaitzeko, irakasleak dira, bere ikasleekin prozesu bat eraikiko

dutenak, inongo meta garbirik gabe eta espazio berri bat sortuz.

ESCUELA 2.0: ¿ALGO MÁS QUE UNA ETIQUETA?

Hezkuntzaren ikerkuntzan, autonomia falta nabarmentzen da, irakaskuntza

prozesuan berrikuntzak falta direlako eta ikaskuntza prozesuak berrikuntza bat behar

duelako. Arazo hauei erantzuna emateko, teknologien garapenari begiratu beharko

diegu. Teknologiak, eskolan sartu behar dira, ez bakarrik eskolako gauzak garatzeko,

horrez gain, ekonomia, ikerkuntza eta kontsumoa handitzeko. Gai honen inguruan,

azken berrikuntzak, Web 2.0 eta Eskola 2.0 izan dira.

Gaur egun, moderno deitzen diogun guztia teknologia digitalarekin eta 2.0-

rekin erlazionatzen dugu. Hainbat eremutan (Sozialak, ekonomikoak eta kulturalak),

teknologiaren munduak, denbora gutxian, hainbat inpaktu sortu ditu. 2.0 honen ideia,

2003.urtean alde batera utzi zuten, baina, 2004.urtean aditu famatu batzuek, Web 2.0

hitza famatu zuten. Plataforma modura izendatu zuten, non bertan, informazioa

partekatu, aplikazio berriak sortu eta elkarlanean aritzeko aukera ematen baitu. Web

honen ezaugarriak:loturak, egiletasuna, etiketak, seinaleak eta hedadura.

Eskolak ez ditu ordenagailuak bakarrik behar, behar dituenak, berrikuntzetara

egokituko diren, irakasleak, ikasleak, familiak eta hezkuntza politikak dira. Eta

garrantzitsuenak, irakasleak dira, non, irakasten dieten eta ikasleei ikaskuntzarako

proiektuak eskaintzen dizkieten bitartean, bizi diren mundu konplexua azaldu beharko

die.

Eskola 2.0, 2009.urtean jarri zen abian, Espainia estatuko lehendakari den

Zapaterok ezarrita. Proiektu honek, XXI.mendeko ikasgela digitalak martxan jartzea du

helburu. Eskola 2.0-ren ardatzak: ordenagailuak, konektibitatea, irakasleen

formakuntza eta familia, materiala gorde eta erosteko.