Post on 30-Jun-2015
description
A PINTURA GÓTICA: O TRECENTO ITALIANO. GIOTTO DI BANDONE
ELOXIO DA FIGURA DE GIOTTO DI BANDONE POR PARTE DE GIORGIO VASARI
“A gratitude que deben os artistas pintores á Natureza, que serve sempre de modelo a quen se esforza para extraer dela as súas partes máis admirables e fermosas, esa mesma débeda téñena con Giotto. Porque despois de estar a norma e o debuxo da boa pintura tantos anos soterrados debido aos desastres da guerra, el so, aínda que formado entre artistas ineptos, resucitou con don celestial o que se extraviara e conduciuno ao que consideramos a boa forma”.
G. Vasari. Las Vidas, pág. 157.
O TRECENTO ITALIANO: os Primitivos italianosS. XIII-XV. GIOTTO DI BANDONE (1266-1337)
Giotto marca a transición dende o hieratismo bizantino cara ao
naturalismo renacentista;Mudou a arte de pintar grego
(bizantino) polo latino (tradición clásica)
Giotto obtivo un gran éxito en vida, recibiu encargos de toda Italia. O seu recoñecemento social convírteo
nun claro precedente del artista Renacentista, mesmo achegándose á idea de “artista total”, xa
que, ademais de pintor, foi arquitecto
o estímulo constante da CULTURA CLÁSICA en Italia
discípulo de CIMABUE(tradición bizantina)
GIOTTO
A expansión urbana, económica e cultural de
FLORENCIAA Burguesía: un novo
cliente dementalidade máis aberta
El problema da REPRESENTACIÓN DO
MUNDO VISIBLE
O contexto
O pasado clásico
A tradición
O reto do artista
NATURALISMOVISUAL
INSPIRACIÓN NA REALIDADEVISIBLE
RUPTURA DA TRADICIÓN BIZANTINA
E DOS CONVENCIONALISMOS GÓTICOS
A REPRESENTACIÓN DO ESPAZO:Ilusión de profundidade sobre unha superficie planaTridimensionalidadedo espazo arquitectónicoOrixe dos estudos sobre a perspectiva
A REPRESENTACIÓN DAFIGURA HUMANAEstudos anatómicos. Realidade estática (volumétrica) e dinámica (xestos e actitudes)Humanización de orixe franciscana
CONQUISTA DA LUZ A TRAVÉS DA CORCreación do tono cromático
IDEALIZACIÓN DO MUNDO VISIBLE
O problema da REPRESENTACIÓN DO
MUNDO VISIBLE
PINTURA SOBRE TÁBOA(TÉMPERA SOBRE
MADEIRA)
A Virxe ou “Maxestade” mantén as características
góticas e o ascendente bizantino. Representada
coma unha nai co seu fillo, con ollos “chinescos”, e
volume subliñando o seu carácter tridimensional. O
trono remátase con gablete e pináculos
MADONNA OGNISSANTI
VIRXE CO NENO
Os fondos dourados son típicosson típicos da pintura gótica
CRUCIFIXOS (TÉMPERA SOBRE TÁBOA)
La crucifixión preséntanos a un Cristo humanizado e doente; o artista amosa unha clara intención de representar a anatomía do corpo humano espido de forma convincente, mais aínda resulta algo tosca e ríxida
POLÍPTICOS (TÉMPERA SOBRE TÁBOA)
POLÍTICO STEPHANESCHI
Os polípticos, xunto cos retablos,compiten coa pintura muralEstá dividido en follas (ou rúas verticais) que ilustran diferentes episodios de natureza relixiosa
Formalmente conteñen todas as características da pintura gótica
POLÍPTICO DE BOLONIA
AS PINTURAS AO FRESCO DA BASÍLICA SUPERIOR DE ASIS
(ITALIA)
O CICLO DA VIDA DE SAN FRANCISCO DE ASÍS
A arte de Giotto é lembrada, sobre todo, polas súas pinturas ao fresco
Nas súas obras observamos o esforzo por conseguir o volume e a corporeidade das
figuras, así como o intento de crear un espazo tridimensional onde estas se movan
de forma natural e convincenteO debuxo adoita ser robusto
SAN FRANCISCO DOA A SÚA CAPA A UN MENDIGO
Os seus personaxes desenvolven un amplo rexistro
xestual, potenciando así o sentido da narración, que resulta fresca e vivaz, con
escenas que respiran cotidianeidade
A paisaxe e a cidade serven para ilustrar e enmarcar a
narración, aínda que resultan esquemáticas e pouco reais
SAN FRANCISCO PREDICANDO AOS
PAXAROS
A historia sagrada resulta, tal e como el a narra, moi próxima aos fieis e nada
trascendente, tan próxima como San Francisco o
estaba da naturezaAs figuras son de gran
solidez e monumentalidade
EXPULSIÓN DOS DEMOS DE AREZZO
A aparición da paisaxe urbana e o esforzo por representar os volumes
arquitectónicos apuntan na dirección de crear a “ilusión” do espazo
tridimensional
CHORO DAS CLARISAS
En moitas escenas percíbese unha grande carga dramática e expresiva. Consígueo a través
das olladas intensas e profundas, a interrelación
psicolóxica dos personaxes, os beizos entreabertos, o “rictus”
patético, etc.
A cor e a luz tamizada serve, non só pra modelar as figuras, senón tamén para acentuar o
dramatismo da narración
OS FRESCOS DA CAPELA DOS
SCROVEGNI DE PADUA (ITALIA)
Representan 38 escenas evanxélicas,
algunhas de gran dramatismo.
Estas pinturas constitúen a súa obra
mestra
ÁNXO DA ANUNCIACIÓN
ANUNCIO A SANTA ANA
CORTELLO NUPCIAL DE MARÍA
DESPOSORIOS DE MARÍA
ADORACIÓN DOS MAGOS
FUXIDA A EXIPTO
BAUTISMO DE CRISTO
VODAS DE CANÁ
ENTRADA EN XERUSALEN
LAVATORIO
PRENDEMENTO DE XESÚS
CHORO SOBRE CRISTO MUERTO